ریحانه الرسول

در خیابان های شهر که راه می روی و به صورت هایشان که نگاه می کنی دیگر از چهره های طبیعی خبری نیست. بینی ها مصنوعی و سربالا، گونه ها برجسته و غیر طبیعی، پوست ها سرخ و سفید که با رنگ های آرایشی تزیین شده است. مثل این که نقابی روی صورت خودشان گذاشته اند که شناسایی نشوند! آنقدر تغییرات روی خودشان انجام داده اند که با عکس های شناسنامه شان قابل مقایسه نیستند! دیگر هویت اصلی خود را از دست داده اند.

طبیعتا هر زن و مرد جوانی زیبایی را دوست دارد و دوست دارد که زیبا باشد. اما نباید میل به زیبا بودن و زیبا شدن تبدیل به یک بحران شود. امروزه اکثر جوانان به جای اهمیت دادن به زیبایی های طبیعی خدادادی، با هر وسیله و راهکاری که بتوانند شکل و شمایل خود را به صورت های گوناگون در می آورند. طوری که ممکن است دیگر قابل شناسایی نباشد.

در این میان هر راهکاری که برای تغییرات وجود داشته باشد، آزمایش می کنند. از استفاده لوازم آرایشی گرفته تا انواع جراحی های زیبایی! از هیچ راهی برای تغییر دادن خودشان دریغ نمی کنند. کشیدن پوست صورت، بالابردن ابروها ، جراحی زیبایی پلک و جراحی زیبایی بینی که رایج ترین نوع جراحی به حساب می آید. این جراحی های پلاستیک نه فقط بین زنان بلکه بین مردان هم رواج پیدا کرده است.

- می‌خواهم خوش‌تیپ باشم؛

- می‌خواهم شخصیت داشته باشم؛

- پیش دوستانم آبرویم را حفظ کنم؛

- لباس قدیمی که بپوشم، بقیه مسخره‌ام می‌کنند؛

- چادر ساده که برای عهد مادربزرگان ما بود؛

- و…
این‌ها استدلال‌ها، پاسخ‌ها و توجیه‌های هرروزه ماست، به خودمان و دیگران. وقتی چشم‌هایشان (و احتمالاً چشم‌های خودمان!) چهارتا می‌شود. وقتی تشخیص می‌دهیم اگر زیر چادر شلوار Leg (یا همان ساپورت خودمان) بپوشیم، خیلی خوش‌تیپ می‌شویم. وقتی احساس می‌کنیم، چهار تار موی‌مان هم از زیر چادر بیرون بزند، خیلی گیری ندارد و به زیبایی‌مان کمک می‌کند. وقتی‌که پیش خودمان می‌گوییم با چادر هم می‌توان «فشن» بود!

«فشن چادر» یکی از پدیده‌هایی است که دخترانِ معتقدِ سرزمینِ من، با آن دست‌به‌گریبان‌اند. آن‌هایی که می‌خواهند هم آراسته و به‌اصطلاح امروزی‌ها خوش‌تیپ باشند، اما حجاب‌شان را هم حفظ کنند. یا در بین دوراهی خودشان و خانواده‌شان مانده‌اند که چادری بمانند یا به مانتو بسنده کنند.
دخترانی که جز مادرانشان، هیچ الگوی دیگری ندارند. نه کسی برای‌شان تیپ ساخته، نه شخصیت بیرونی دارند که به آن افتخار کنند و نه مدلی دارند که از آن تبعیت کنند. آن‌هم در دنیایی که دیگر انتخاب پوشش، مرزی ندارد و تنها پارامتری که هر شخص را محدود می‌کند، تا حدودی قانون است و البته اعتقادات شخصی‌اش.

فشن چادر

از طرف دیگر، نگاه انعطاف ناپذیرعده‌ای مبنی بر این‌که «حجاب زیبا نیست» کمی اوضاع را پیچیده‌تر کرده است. نگاهی که معتقد است حتی پوشیدن روسری رنگی زیر چادر مشکی، زینتی برای زن است و حرام. آن‌هایی که حجاب کامل را صرفاً «چادر مشکیِ غیرِ ملی و غیر لبنانی و غیر دانشجویی» می‌دانند و برای زن محجبه، یک فرمول بیش‌تر ندارند: چادر مشکی ساده.

حالا در این وانفسای مدل و رنگ و طرح و نقش، کسی هست بیاید پیدا شود و برای دختران محجبه کشورم، حداقل ۱۰ الگو و مدل بسازد؟ تا اگر دختری نخواست مدل مادرانش چادر سرش کند، بتواند چند مدل دیگر حجاب را تجربه کند و به‌یک‌باره همه‌چیز را کنار نگذارد؟

کسی هست که حجاب کامل و برتر را دوباره از این طریق زنده کند و به‌جای تحقیر و کوچک کردن بانوان (به‌اصطلاح) بدحجاب، کمی از این طریق به احیای حجاب بیندیشد؟
.
منبع: مجله اینترنتی دخت‌ایران

در دوران نوجواني و ابتداي دوره جواني همواره تغييرات قابل ملاحظه اي در رفتار شخص و اطرافيان شکل مي گيرد که اين تغييرات هميشه با اضطراب و چالش هاي روحي و رواني همراه است.

در فرهنگ ايراني دختران بواسطه نگاه ويژه خانواده و جامعه و مهمتر از آن ديدگاه دين در خصوص مقام زن بيشتر درگير اين مشکل هستند.

وجود زن با عنايت و لطف خداوند کريم با هنر، زيبايي، احساس و عشق آميخته شده و مهمترين نقش زندگي بشر يعني مادر بودن به اين وجود با ارزش سپرده شده است. نقشي که در آن پرورش، آموزش، تربيت و ايثار و از خودگذشتگي و از همه مهمتر و کاملتر عشق به صورت يکجا قابل ملموس است.