هر کودکی باسرشت خدایی و خداجویی به دنیا می آید و با قرار گرفتن در محیطی مذهبی پرورش می یابد کودکان در سیر رشد خود در سن چهار سالگی به مرحله نسبی از درک مفهوم‌ها می رسند و از توانایی عملکردی بالایی بر خوردار می شوند.

 

یکی از سوالاتی که کودکان می پرسند درباره خدا . چگونگی و کجایی اوست. اگر روانشناسی کودک را در این سنین مد نظر داشته باشیم بهتر می توانیم او را بشناسیم و به سوالاتش پاسخ بدهیم ویژگی‌های کودک در این سنین عبارت است از

 

*کودک در این سنین از طریق نماد سازی و الگو سازی به تفکر می پردازد

*مدت زمانی که به چیزی توجه نشان می دهد کوتاه است

*می تواند ایرادهای خود را ببیند

*از کارهای عملی و تجسمی بیشتر چیز می آموزد

* بازی‌های نمایشی برای او لذت بخش است

درک خدا در این سنین

کودک به عنوان یک جستجوگر وارد هستی می شود و آن را یک نیاز می داند در این زمینه درست پاسخ دادن به او مستلزم تخصص خاص کودک شناسی به ویژه در زمینه القای پیام‌های سرنوشت ساز اعتقادی به ایشان است چرا که با کوچک ترین اشتباه ممکن است بیراهه ای را برای او بگشاییم که در آن هرگز راه ثوابی نیابد. رهنمود‌های بزرگان در این زمینه عبارت است از:

۱-تصویر کودک از خدا بسیار متاثر از تصویری است که کودک از والدین خود دارد. اگر کودکی والدین خود را مهربان و قابل اعتماد بداند احتمالاً خدا را نیز با چنین صفاتی خواهد دید.

۲-همانطور که گفته شد کودک در این سنین نماد سازی و الگو سازی می کند. بنابر این برای انتقال هر مفهومی به کودک و شناخت بهتر از الگوهای نمادین استفاده کنید به عنوان مثال برای توصیف خدا در نزد کودک از افرادی که کودک آنها را مهربان و دوست داشتنی می داند مثل مادر بزرگ الگوسازی کنید و بگوید خدا مثل مادر بزرگ مهربان است حتی از او هم تو را بیشتر دو ست دارد.

۳-کودک را از همان ابتدا به مجالس مذهبی ببریم و روح و ضمیرش را با نام‌های ا… رحمان رحیم مانوس کنیم تا زمینه پذیرش دینی در او شکل گیرد.

۴-در کودک وحشت از خدا ایجاد نکنیم. او را از خشم و قهر خدا نترسانیم و تصویر ذهنی او را از خدا اصلاح کنیم رحمانیت و بخشندگی و مهربانی خدا را به او نشان دهید به نحوی که خدا را یاور خود بداند و مجازات را ناشی از انتخاب نادرست انسانها تلقی کند نه از خشم خداوند

۵- سوالات کودک را جدی بگیریم و قبل از دادن جوابی ناپخته و نسنجیده در مورد آن فکر کنیم سعی کنیم جواب سوالات در وقت مناسب و همراه با مثال‌های ملموس باشد و همواره به او تاکید کنیم که پاسخ کامل سوالش را نگفته ایم زیرا تفسیری که ما از سوال او می کنیم در محدوده دانش ماست مثلاً به فرزندتان بگویید من نمی دانم خدا چه قدر بزرگ است ولی می دانم که بزرگ تر و قوی تر و بهتر از او وجود ندارد.

۶-یاد کردن از خدا و توصیف او را نباید به زمان خاصی محدود کرد بلکه از هر فرصتی در این زمینه باید استفاده کرد مثلاً وقت شکفتن یک گل یا تولد یک نوزاد یا آمدن باران و با ذکر نعمت‌های پروردگار ذهن کودک را متوجه مهربانی و وجود خداوند کنیم.

۷-از مثال نیروی برق و روشنایی لامپ می توان وجود خدا را به زبان ساده برایش توضیح داد که ما خود برق را نمی بینیم اما وقتی کلید را می زنیم لامپ روشن می شود پس وجود خدا را در چیزهایی که آفریده است باید جستجو کرد

توصیه‌ها:

*به فرزندانمان بیاموزیم خدا همه جا حضور دارد

*کاری کنیم که فرزندمان رنگ خدایی بگیرد

*در زمینه تربیت فرزندمان نه تند باشیم و نه کند

*دین را برای او همراه با غم و غصه نکنیم

*توجه کودک را به هدف آفرینش جلب کنیم

* در تربیت دینی فرزندمان زمان را از دست ندهیم

*اشتهای دینی فرزندمان را تقویت کنیم

*و در آخر بنده خدا تربیت کنیم