ریحانه الرسول

امام باقر علیه السلام می فرمود: «من حسن بره باهله زید فی عمره ; هر کس با همسر و فرزندانش خوش رفتاری کند عمرش زیاد خواهد شد .»

احترام به همسر یکی دیگر از مواردی است که در تربیت تاثیر دارد . مادری که در خانه عزیز باشد و مورد تکریم شوهرش قرار گیرد، با روحی سرشار از عاطفه، آرامش، احساس عزت نفس و با نشاط و شادابی به پرورش فرزندان همت خواهد گماشت .

اما اگر مورد آزار و اذیت روحی و جسمی قرار گیرد و اندیشه ها و شخصیت وی در منزل به ویژه پیش فرزندان مورد تحقیر و هانت باشد، ناگفته پیداست که از روان سالمی برخوردار نخواهد بود و در نتیجه آرامش خود را از دست داده و اضطراب و نگرانی او در فرزندان نیز تاثیر خواهد گذاشت . از چنین مادری نمی توان انتظار پرورش فرزندانی تربیت شده و صاحب کمالات داشت .

بدین جهت امام باقر علیه السلام در احترام به شخصیت همسر اهتمام جدی داشت . حکم بن عتیبه روزی به ملاقات امام باقر علیه السلام رفت . او آن حضرت را در یک خانه آراسته و زیبایی یافت که لباس های نو و رنگین پوشیده بود . حکم بن عتیبه از وضع زندگی امام باقر علیه السلام به شگفت آمده و با نگاهی تعجب آمیز به آن حضرت و اطاق آراسته نظاره می کرد . آن حضرت که افکار وی را از نگاهش دریافته بود، از او پرسید: ای حکم! نظر تو در مورد این گونه زندگی چیست؟ او گفت: برای من زیبنده نیست در مورد زندگی شما سخنی بگویم و اعتراض داشته باشم، اما در میان ما، جوانان تجمل طلب و تازه دامادها چنین می کنند .

...

امام باقر علیه السلام فرمود: ای حکم! «من حرم زینة الله التی اخرج لعباده والطیبات من الرزق » ; «چه کسی زینت هایی را که خداوند برای بندگانش آفریده و روزی های پاکیزه را حرام نموده است .» این زینت ها و زیبایی ها را خداوند متعال برای بندگانش قرار داده است .

آن حضرت در ادامه سخنانش فرمود: اما این خانه ای را که می بینی، خانه همسرم می باشد و من چون تازه با او ازدواج کرده ام به احترام وی به اینجا آمده ام و لباس زیبا پوشیده ام . ولی خانه خود من همان منزل ساده ایست که تو آن را دیده ای  .

به این ترتیب آن حضرت به احساسات و تمایلات به حق همسر خویش پاسخ مثبت داده و به او به دیده احترام می نگریست .

امام باقر علیه السلام بر این باور بود که باید همسر و فرزندان را تکریم نمود و برای آنان احترام قائل شد، و نباید از نیکی کردن به آن ها غفلت نمود و می فرمود: «من حسن بره باهله زید فی عمره  ; هر کس با همسر و فرزندانش خوش رفتاری کند عمرش زیاد خواهد شد .»

ورزش در اسلام یکی از مواردی است که بسیار به آن سفارش شده و روایات بسیاری در این باب ذکر شده است.هنگامی که از ورزش در اسلام صحبت میکنم ، مطمئنا سه ورزش شنا ، اسب‌سواری و تیراندازی در ذهن ما تداعی میشود اما اسلام بقیه ورزش ها را نهی نکرده و در بعضی آز آنها اشتیاق هم نشان داد است.

ورزش در اسلام یکی از مواردی است که بسیار به آن سفارش شده و روایات بسیاری در این باب ذکر شده است.هنگامی که از ورزش در اسلام صحبت میکنم ، مطمئنا سه ورزش شنا ، اسب‌سواری و تیراندازی در ذهن ما تداعی میشود اما اسلام بقیه ورزش ها را نهی نکرده و در بعضی آز آنها اشتیاق هم نشان داد است. یکی از این ورزش ها کشتی است.
                                          ورزش کشتی از دیدگاه اسلام 

کشتی گرفتن از نظر پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه واله، بدون اشکال، بلکه مطلوب بوده است. روزی آن حضرت علیه السلام از محلّی عبور می فرمودند، که دو نفر در آن جا به کشتی گرفتن مشغول بودند. ایشان آن ها را از کشتی گرفتن منع نکرده و به واسطه این کارشان، مورد سرزنش و توبیخ قرار ندادند:

“مرّ النبی برجلین کانا یتصارعان فلم ینکر علیهما؛

پیامبر اکرم صلی الله علیه واله از کنار دو مردی که با یکدیگر کشتی می گرفتند، عبور نموده و آن ها را سرزنش نکردند.”

در حقیقت، آن حضرت صلی الله علیه واله با این عمل خویش، کار آن ها را تقریر و تایید فرمود.

و جالب این که در روایت وارد شده: شبی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه واله به خانه فاطمه زهرا صلی الله علیه واله وارد شد. امام حسن و امام حسین علیه السلام نیز، که در سنین کودکی بودند، به همراه ایشان بودند. آن حضرت خطاب به آن دو فرمودند:

“بپاخیزید و با یکدیگر کشتی بگیرید"! آن ها نیز برخاسته و به کشتی گرفتن پرداختند. زهرا صلی الله علیه واله برای انجام کارهای منزل از اتاق خارج شد؛ وقتی بازگشت، با کمال تعجب مشاهده کرد که پیامبر اکرم صلی الله و علیه اله، امام حسن علیه السلام را تشویق نموده و می فرماید: “حسن! حسین را محکم بگیر و به زمین بزن"! با تعجب عرض کرد: “پدرجان! این بسیار عجیب است که شما پسر بزرگ تر را تشویق می کنید تا پسر کوچک تر را شکست دهد!”

پیامبر صلی الله علیه و اله در پاسخ فرمودند: “دختر جان! آیا تو راضی نمی شوی من بگویم: حسن! حسین را به زمین بزن، در حالی که حبیب من “جبرئیل” می گوید: ای حسین! حسن را محکم گرفته و به زمین بزن؟!”

...

یکی از عادات حضرت ابوطالب علیه السلام، پدر گرامی حضرت علی علیه السلام و عمومی ارجمند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله، این بود که همه پسران خود و تمامی برادرزاده هایش را جمع نموده و آن ها را با یکدیگر به کشتی می انداخت. علی علیه السلام نیز- که کودکی بیش نبود- آستین های خود را بالا زده و با همه برادران و پسر عموهای خود، اعم از کوچک و بزرگ، کشتی می گرفت و همه آن ها را بدون استثنا شکست می داد و هر بار پدرش می گفت: “ظهر علی؛ پیروز شد". از این رو او را “ظهیر"، یعنی"همیشه پیروز” نامید.

وقتی علی علیه السلام به سنین نوجوانی رسید، با مردان نیرومند کشتی می گرفت و آن ها را شکست می داد. او دست خود را به قسمت نرم شکم آن ها زده و آنان را به هوا بلند می کرد. وی آن قدر نیرومند بود که گاه خود را به اسبی که در حال دویدن بود رسانیده و وقتی با آن برخورد می کرد، آن را به عقب می راند.

کشتی، یادگار انبیا و اولیا

مولانا، واعظ کاشفی، کشتی را یادگار انبیا و اولیا دانسته و می گوید:

“اگر پرسند که این هنر از که مانده؟ بگو: از اولاد یعقوب پیغمبر صلی الله علیه واله که یعقوب این علم را می دانست و فرزندان خود را تعلیم می داد و گفت: بدانید که این علم شما را به جهت دفع دشمن به کار آید. و گفته اند: آدم از جمله 440 هنر که می دانسته، یکی این بوده است.

نقل است: حمزه سیدالشهدا با کافران غالباً به صنعت کشتی گرفتن جنگ می کرد. و دیگر نقل است که امام حسن و امام حسین علیه السلام با یکدیگر در خدمت رسول اکرم اسلام صلی الله علیه و اله کشتی می گرفتند؛ و حاصل سخن این که علم را به انبیا و اولیا نسبت می دهند.”

خصوصیات مربیان کشتی مسلمان

مولانا، واعظ کاشفی، در باره خصوصیات مربیان کشتی، چنین اظهارمی دارد:

“اگر پرسند: آداب استادان کشتی چند است؟ بگو: دوازده.

اول: آن که خود پاک و بی علت بود.

دوم: شاگردان را به پاکی ارشاد و هدایت کند.

سوم: بخیل نباشد و چیزی از شاگردان دریغ ندارد.

چهارم: مشفق بر شاگردان باشد.

پنجم: طمع به مال شاگردان خود نداشته باشد؛ به عبارتی حرص و طمع به مال و منال متربی نداشته باشد، یا این که در آموزش هنر کاهلی نماید، تا روز دیگر این هنر را به طور خصوصی با اجرت فرا گیرد.

ششم: هر یک را به قدر قابلیت آن ها تعلیم دهد.

هفتم: روی ریا و تظاهر به ریا نکند.

هشتم: اگر کسی بد کشتی گرفت، تضیف روحیه او نکند. به او نگوید: تو بد کشتی گرفتی…، بلکه باید به نرمی با او سخن گوید و تا دل او را به دست آورد و او را تشویق کند که در دفعات بعدی، بهتر ارائه نماید و بهتر عمل کند.

نهم: اگر تعلیم گوید در معرکه، پوشیده گوید که خصم واقف نگردد.

دهم: باید که از علم کشتی خود با خبر باشد.

یازدهم: برای شاگردان خود بد نخواهد.

دوازدهم: در هیچ معرکه، ذکر پیر و استاد خود را فراموش نکند، قدردانی و سپاس از آن افراد بنماید.”

خصوصیات کشتی گیران مسلمان

وی همچنین در باره خصوصیات کشتی گیران مسلمان چنین نظر می دهد:

“اگر پرسند: آداب شاگردان چند است؟ بگو: دوازده است:

اول: آن که درست باشد و با راستی و درستی برخورد کند. ناباب نباشد (به قولی ناخالص نباشد).

دوم: پارسا بود و نیک [معاش را از راه حلال ارتزاق کند]. اگر بتواند از راه حلال ارتزاق کند، هرگز زور و قدرتش در خدمت نابابان نیاید.

سوم: نیکو سیرت و پاکیزه اخلاق باشد.

چهارم: نیک نیت باشد (نیت های بد را در یادگیری این صنعت نداشته باشد. سوء استفاده هایی را که بعداً می تواند از آن بنماید، مدّنظر نداشته باشد، بلکه نیّتش خیر و درستی باشد).

پنجم: در اطاعت الهی کوتاهی نکند.

ششم: خدمت استادان به صدق کند.

هفتم: برهیچ کس حسد نبرد.

هشتم: هر چه دارد فدای پیر کند.

نهم: با دیگران و شاگردان، از نظر دل و زبان توافق داشته باشد. دو رنگ و نیرنگ باز نباشد. ظاهر و باطنش را با آنان یکی کند.

دهم: از دل ها در یوزه کند (دل به دست آورد، نه این که دل بشکند).

یازدهم: به زور خود مغرور نشود.

دوازدهم: به شکست خصم دل خوش نباشد.

 منبع :ورزش در اسلام حسین صبوری

چگونه خداوند بهترین آفریننده است، اما میبینیم بعضی از کودکان به طور ناقص متولد میشوند؟

...

با خواندن نماز و چادر به‌سر کردن بال پرواز درآوردم و این حالت قابل وصف نیست 

وقتی پای حرف‌هایش می‌نشینی احساس نمی‌کنی که یک زن تازه مسلمان است. انگار سال‌هاست اسلام را می‌شناسد و با آن زندگی کرده است. آنقدر درباره اسلام خوب حرف می‌زند که احساس می‌کنی از تویی که سال‌هاست مسلمانی را یدک می‌کشی جلو زده است 

از لابه‌لای حرف‌هایش دو سه جمله را انتخاب کردم؛ جملاتی که درباره حجاب گفته بود؛ جملاتی که می‌تواند روح تازه‌ای در کالبد اعتقادات جوانان امروز باشد. زیبایی‌اش از آن جهت است که خانمی این حرف را به زبان می‌آورد که خود بی حجابی را تجربه کرده و حالا با یک بار تجربه‌ی حجاب، دارد اینگونه زیبا و آرمانی درباره حجاب حرف می‌زند: «با خواندن نماز و چادر به‌سر کردن بال پرواز درآوردم و این حالت قابل وصف نیست.» «نخستین بار که شهادتین گفتم هنوز به قدری از اسلام آگاهی نداشتم و پس از کسب آگاهی بیشتر درباره خدا و نماز، دوباره شهادتین خواندم.» «پیش از این فکر می‌کردم حجاب جزو فرهنگ ایران است اما وقتی فهمیدم از احکام دین اسلام است واقعاً از خودم خجالت کشیدم و دوباره از خدا معذرت‌خواهی کردم و شهادتین خواندم تا با رعایت تمام احکام و قوانین یک مسلمان واقعی باشم.» [1] 

این چند جمله را تقدیم می‌کنم به جوانانی که حجاب را دوست ندارند و دنبال راهی برای رسیدن به آزادی(از نگاه خودشان) هستند. این چند جمله از زبان کسی است که فضای آزادی که شما دنبالش هستید، تجربه کرده؛ حالا اختیار با خودتان؛ حرف‌هایش را خوب بشنوید، خوب فکر کنید و بعد از آن برای رسیدن به آزادی تصمیم بگیرید. 

[1] گزارش سخنان خانم ورنیکا در همایش بامؤمنان 

منبع:وبلاگ عفاف 

مدت زمان مورد نیاز برای یادگرفتن کامل یک موضوع جدید می‌تواند خیلی وحشتناک به نظر برسد اما با استفاده از این نکات برای درس خواندن می‌توانیم تمرکز خود را بهبود بخشیده اطلاعات بیشتری را در مدت نسبتاً کوتاه‌تری در ذهنمان ذخیره کنیم:

• در بازه‌های کوتاه مدت درس بخوانید: مغز انسان توانایی یادگیری و ذخیره‌ی اطلاعات را بعد از گذشت ۲۵ تا ۳۰ دقیقه از دست می‌دهد پس بهتر است زمان درس خواندنتان را به جلسات کوچک‌تر تقسیم کنید و در پایان هر یک فعالیت جالبی را به عنوان جایزه در نظر بگیرید.

• مکان خاصی را برای درس خواندن در نظر بگیرید: بهتر است جایی مخصوص درس خواندن داشته باشید که هیچ کار دیگری در آن انجام نمی‌دهید. در رختخواب، مقابل تلویزیون و جاهای مشابه درس نخوانید.

• بازشناسی و به خاطر آوردن متفاوت‌اند: بازشناسی به محرکی برای یادآوری مطالب نیاز دارد و ممکن است چنین محرکی در طول امتحان موجود نباشد. با حضور ذهن درس بخوانید و بر یادگیری و به خاطر سپردن تمرکز کنید. از خودتان امتحان بگیرید و فقط به خواندن نکات مهم بسنده نکنید.

• یادداشت بردارید: شیوه‌ای از یادداشت برداشتن را پیدا کنید که با طرز کار ذهنتان همخوانی داشته باشد و بعد از پایان کلاس این یادداشت‌ها را گسترش دهید تا بتوانید بهتر به خاطر بسپاریدشان.

• آمادگی تدریس آن‌چه یادگرفته‌اید را داشته باشید: اگر بتوانید موضوعی را به دیگران آموزش دهید یعنی درک خوبی از آن دارید.

• کتاب‌های درسی را به طور مؤثر بخوانید: از شیوه‌ی «تحقیق، پرسش، خواندن، حفظ کردن، دوره کردن» استفاده کنید تا اطلاعات را به طور مفید در ذهنتان جای دهید. خواندن به تنهایی بی‌فایده است.

نکته‌ی آخر این که آن‌چه آموخته‌اید را به دو دسته‌ی حقایق و مفاهیم تقسیم کنید. حقایق اطلاعاتی هستند که ذهنتان می‌تواند از یاد ببرد و برای به یاد آوردنشان باید شیوه‌ی مشخصی ابداع کنید. مفاهیم اطلاعاتی هستند که به کل قضیه مفهوم می‌دهند و مهم‌ترین بخش مطالعه هستند. به طور کلی مفاهیم دلیل اصلی درس خواندن هستند و زمانی که آن‌ها را بفهمید، به خاطرتان خواهند ماند. با استفاده از این روش‌ها می‌توانید یک سوم زمان همیشگی وقت بگذارید و مطالعه‌ی مفیدتری داشته باشید.