ریحانه الرسول

انسان ها در بهشت هم به تکامل و پيشرفت و علم و فناوري دست پيدا مي کنه؟

اگه هر چيزي که اراده کنه براش فراهم ميشه يعني اگه يک کامپيوتر يا يک گوشي درخواست کنه براش ممکن ميشه؟

پاسخ:

بله انسان در بهشت به هر آنچه بخواهد دست پیدا می کند. «وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الأَعْيُنُ» در بهشت هر چه اراده کند هست بهشت سراسر راحتی و لذت و آرامش است.

اما درباره وجود تکنولوژی در بهشت باید توجه کنیم که اصلا بشر چرا دنبال تکنولوژی است ؟

...

برای این که به رفاه و آسایش و آرامش برسد اگر اتومبیل تولید می کند برای این است که راحت جابجا شود اگر هواپیما می سازد برای این است که این مدت را به حد اقل برساند اگر تلفن همراه تولید می کند برا این است که با دیگرانی که از او دور هستند بتواند ارتباط بر قرار کند اگر دارو درست می کند و بیمارستان های فوق تخصصی درست می کند برای این است که بیماری هایش را درمان کند و بهداشت زندگی اش را تامین نماید و عمرش طولانی شود اگر تا چند سال قبل در ظرف غذا درست می کرده حال برای این که راحت تر باشد فر و اجاق گاز را اختراع می کند و ماشین لباس شویی و ظرفشویی را برای راحتی خود اختراع می کند و …. تا جایی که خانه های هوشمند می سازد که در و پنجره اش به اشاره باز شود گلدان هایش به اشاره آب بخورد غذا سر برنامه پخته و سرو شود و…

پس این همه تکنولوژی پیشرفت و فن آوری برای این است که انسان برخی مشکلات را در زندگی دارد باید آن را رفع کند و به رفاه برسد اما در بهشت رفاه کامل هست و هیچ نقصی وجود ندارد و همه چیز فراهم است.

بنا بر آیات قرآن در بهشت همه چیز هست وانسان هر چه اراده کند برایش فراهم است می خواهد جابجا شود اراده می کند و به آنجا که می خواهد سیر می کند چشم بر هم زدنی !! غذا می خواهد در انواع مختلفش هست «و لحم طیر مما یشتهون»

لذات جنسی می خواهد فراهم است«و حور عین کامثال اللولو المکنون»

نوشیدنی از شیر و عسل و شراب طهور فراهم است اراده که کند ملائکه با قدح های بهشتی دور سر و می چرخانند قصر هایی که از طلا و نقره است و از زیر ان آب روان است هوا در اوج لطافت نه رنجی هست نه مریضی و نه پیری و نه مرگی … اما با همه این اوصاف هر چه اراده کند برای او فراهم می شود.

مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی

ماجرای بعثت حضرت پیامبر، با نقل های متفاوتی روایت شده است. چه سخنی رساتر و شیرین تر از بیان امام هادی (ع) که می فرماید: «هنگامی که محمد (ص) ترک تجارت شام گفت و آنچه خدا از آن راه به وی بخشیده بود به مستمندان بخشید، هر روز به کوه حراء می رفت و از فراز آن به آثار رحمت پروردگار می نگریست و شگفتی های رحمت و بدایع حکمت الهی را مورد مطالعه قرار می داد.

...

چون به سن چهل سالگی رسید خداوند نظر به قلب وی نمود، دل او را بهترین و روشن ترین و نرم ترین دلها یافت. در آن لحظه خداوند فرمان داد درهای آسمان ها گشوده گردد.

an style="color: #3366ff; font-size: 12pt; font-family: tahoma, arial, helvetica, sans-serif;">محمد (ص) از آنجا به آسمان ها می نگریست، سپس خدا به فرشتگان امر کرد فرود آیند و آنها نیز فرود آمدند و محمد (ص) آنها را می دید. در آن لحظه محمد (ص) به جبرئیل که در هاله ای از نور قرار داشت نظر دوخت. جبرئیل به سوی او آمد و بازوی او را گرفت و سخت تکان داد و گفت: ای محمد! بخوان. گفت چه بخوانم؟ جبرئیل گفت: «نام خدایت را بخوان که جهان و جهانیان را آفرید. خدائی که انسان را از ماده پست (نطفه) آفرید. بخوان که خدایت بزرگ است. خدائی که با قلم دانش آموخت و به انسان چیزهائی یاد داد که نمی دانست»

آيا درجه عصمت همه پيامبران در يک حد است مثلا پيامبران بني اسرائيل عصمتشان مانند پيامبر اسلام است يا نه؟ و آیا عصمت هم داراي مراتب است؟ اگر عصمت داراي مراتب است آيا باعث نميشود که عصمت امري نسبي باشد؟

...

✍پاسخ: ✅عصمت دارای مراتبی است و آنچه را که لازمه پیامبری و رساندن دین خدا به بندگان باشد را همه پیامبران داشته اند (کف عصمت : درجه لازمه عصمت) و این امر در پیامبران مختلف به درجات معنوی شان متفاوت است تا حد اعلای خودش که در پیامبر اکرم اسلام و ائمه اطهار که حتی از ترک اولی هم معصوم بوده اند. و عصمت کلیه داشته اند .

به عبارت دیگر عصمت امری دارای مراتب مختلف است (دارای درجات مختلف است) که به درجات پیامبران مختلف است قرآن می فرماید: تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۘ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللَّهُ ۖ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ ۚ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ … (بقره 253)

پس، همان‌گونه كه نبوّت و رسالت مراتبي دارد، درجات عصمت پيامبران نيز متفاوت است؛ گرچه همه‌ آنان معصومند. پيامبران اولوا العزم در درجه‌ والاتري از عصمت قرار دارند. درجه‌ پيامبر برتر، سبب مي‌شود كسي كه در مرتبه‌ پايين‌تر از اوست، خود را در سنجش با پيامبر فايق مذنب بداند؛ بي‌آن‌كه از او گناه بزرگ يا كوچكي سر زده باشد: حسناتُ الأبرار سيّئات المقرّبين[3] ؛ يعني پيامبري كه خود را در مرتبه‌اي مي‌نگرد كه نسبت به مرتبه‌ پيامبران اولوا العزم ناقص است، خود را با آنان كه كامل‌ترند مي‌سنجد. از اين‌رو، مي‌نالد و مي‌گدازد و مي‌گويد: فارحم عبدك الجاهل [4]؛ با آن كه خود، انساني بزرگ و معصوم است. بنا بر ذو مراتب بودن عصمت حتی عصمت در غیر انبیاء و ائمه نیز متصور است در بندگان مخلص خدا که بر اثر عبادت و دل سپردن به خدا و دل بریدن از غیر خدا تمام و رفتارشان در چارچوب شرع بوده و هیچ گناهی انجام نمی دادند افرادی مثل حضرت ابا الفضل ، حضرت زینب و سلمان و اباذر و .. البته باید توجه داشت ذو مراتب بودن و دارای درجه بدون عصمت به معنای نسبی بودن آن در پیامبران نیست

درست است که وقتی می گوییم فلانی از قتل معصوم است فلانی شراب خوردن معصوم است این نیز نوعی از عصمت است امام آن عصمتی که در پیامبران و ائمه هست عصمت از گناه و سهو و نسیان است.

? مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی ? @pasokhgoo1 ? #اعتقادی

پرسش: چرا نماز ميت پنج تكبير دارد؟

جواب را از امام صادق (علیه السلام)نقل می کنیم که بیان کننده علت گفتن پنج تکبیر در نماز میّت بر مؤمنین است : « و العلة التی من اجلها یکبر علی المیت خمس تکبیرات ان الله تبارک و تعالی فرض علی الناس خمس فرائض ، الصلوة ، و الزکوة ، و الصوم ، و الحجّ و الولایة . فجعل للمیت عن کل فریضة تکبیرة » 

علتی که به موجب آن بر میت پنج تکبیر گفته می شود ، این است که خداوند تبارک و تعالی پنج فریضه را بر مردم قرار داد : نماز ، زکات ، روزه ، حج و ولایت و به جای هر فریضه ، یک تکبیر بر میت مقرر فرمود .

منبع:( من لا یحضره الفقیه ، جلد اول ، ص 164 )  

به نظر مي رسد که شستن پاها منطقي تر باشد ، مسح کردن چه فائده اي دارد غير از اينکه پاهاي کثيف و خاک آلود و عرق آلود را متعفن تر مي کند؟

لازم است بدانيم که براي مسح کردن ، لازم است محل مسح ، خالي از هر گونه مانعي باشد ضمن آنکه استحباب شستن پاها بعد از مسح نيز حکمت هاي بهداشتي وضو را کامل مي کند.

...

اما نکته اساسي که بايستي مد نظر قرار بگيرد آن است که، وضو نيز مانند نماز از عبادات است. در تعبديات ، عمل بر اساس اراده و دستور خدا منطقي است، نه بر اساس قياس هاي ظاهري و مادي. از اين که بگذريم بايد توجه داشته باشيم که وضو يک عمل عبادي است و حکمت هاي حاکم بر اعمال عبادي بيشتر تعبدي است و خصوصا در احکام تعبدي نبايستي هميشه دنبال حکمت هاي مادي گشت. در حکمت مسح پا رواياتي آمده است. در روايتي نقل شده است که حکمت اينکه فقط برخي از اعضا براي وضو شسته يا مسح مي شود آن است که در هنگام حضور در پيشگاه الهي اين اعضا وجوارح معمولا بدون پوشش است و عموما با همين اعضا معصيت الهي مي شود لذا با شستشوي مادي و معنوي اين اعضا در قالب وضو , اين اعضائي که ابزار معصيت بوده اند و در حال نماز در مقابل خداوند به صورت ظاهر و بدون پوشش قرار گرفته اند شستشو مي دهيم تا تمريني باشد براي اينکه درک کنيم هميشه در محضر الهي هستيم وهمه اعضا ما در محضر خدا بايستي پاک باشند. پاها را مسح مي کنيم به خاطر اينکه به وسيله اين پاها در مسير خلاف رضاي الهي قدم برداشته ايم. با مسح پاها به نوعي از قدم در راه خلاف گذاشتن توبه مي نماييم. از اين رو امام صادق عليه السلام مي فرمايد : بنده به مسح پا امر شده است به خاطر اينکه با اين پاها در مسير گناه حرکت نموده است. سایت معتبر پرسمان