ریحانه الرسول

حکايت نمازي که پشت سر علامه طباطبايي خوانده نشد

صفحات: 1· 2

صفحات: 1· 2

با توجه به این نكته كه امام عصر(ع) در دوران غیبت حی و حاضر و دارای اختیار هستند، رهبری کلیات امور جهان و بشریت به ویژه شیعیان و ایرانیان را به دست دارند. به طوری که در توقیعی از ایشان آمده که شیعیان خود را به حال خود وا نمی گذارند. حجت الاسلام جواد جعفری، استاد مرکز تخصصی مهدویت در این زمینه پاسخ می دهد .

آیا این روایت که بعد از امام زمان، 12 مهدی خواهد آمد، صحت دارد؟

چند روایت تحت این عنوان داریم. این حدیث در کتاب کمال الدین شیخ صدوق جلد دوم صفحه 358 حدیث 56 آمده است؛ ابوبصیر در این روایت همین سوال را از امام صادق (ع) می پرسد که من از پدر شما شنیدم که امام باقر (ع) می فرمودند بعد از قائم ما اهل بیت 12 مهدی خواهد بود. امام صادق (ع) فرمودند ایشان فرموده اند که 12 مهدی خواهد آمد ولی نگفته که 12 امام خواهد آمد اینها مقام امامت ندارند این 12 نفر گروهی از شیعیان ما هستند که مردم را به موالات ائمه و معرفت حق ائمه دعوت می کنند .

این مهدی ها افراد برجسته ای هستند که مردم را به طرف اهل بیت دعوت می کنند مثل امام راحل، مقام معظم رهبری یا علما، اینها شیعه هستند ولی امام نیستند اما مردم را به اهل بیت دعوت می کنند من تاکید می کنم که این افراد امام نیستند.

تمام حرف فرقه های انحرافی در حال حاضر این است که ادعا می کنند ما یکی از این مهدی ها هستیم این ادعا بسیار دور از ذهن است اما مردم را فریب می دهند. امام صادق(ع) در این روایت می گوید اینها مبلغ هستند و مردم را به سوی حق دعوت می کنند.

شکی نیست که امام زمان(ع) زنده و دارای اختیار هستند، چرا برای ایران و مشکلاتش کاری نمی کنند؟ وظیفه ما چیست؟

روایات ما تصریح دارند که امام زمان(ع) در دروان غیبت کارهای فراوانی انجام می دهند. ازجمله روایات که به کارهای مخفیانه امام اشاره می کند خطبه 150 نهج البلاغه است. امام علی(ع) در این خطبه اشاره می کنند، به کسی از اهل بیت که دوران غیبت را درک می کند و آن امام غایب است که در جامعه حرکت می کند، امام در جامعه اسیری را آزاد می کند، گرفتاری را رها می کند و بنده ای را آزاد می کند، امام جمع هایی را متفرق می کند، توطئه ها را متفرق می کند و گروهی را دور هم جمع می کند و همه این کارها را همه در پرده ای پوشیده از مردم انجام می دهد، حتی اگر کسی بخواهد بررسی کند که چه کسی است، نمی تواند متوجه شود.

امام عصر(ع) در مورد آثار کارهایشان در توقیعی در کتاب احتجاج طبرسی می فرمایند: ما هرگز رعایت حال شما را وا نمی گذاریم و شما را فراموش نمی کنیم اگر این طور نبود شدت سختی و گرفتاری های زندگی، شما را از پا درمی آورد و دشمنان شما شیعه را ریشه کن می کردند.

بنابراین امام زمان(ع) به داد شیعه می رسند و اگر امام در برخی مسائل منطقه و جهان دخالت نکنند تا به حال بساط شیعه برچیده شده بود، مانند لغو قرارداد تحریم تنباکو که میرزای بزرگ شیرازی در جریان تحریم تنباکو می گوید: امام زمان(ع) به من دستور دادند که این فرمان را ابلاغ کنم و هر کس از امروز به بعد بخواهد از تنباکو استفاده کند، به جنگ با امام زمان(ع) رفته است.

یا در جریان 22 بهمن 57 و پیروزی انقلاب اسلامی در ماجرای لغو حکومت نظامی امام به آیت الله طالقانی فرموده بودند که این دستور از جای دیگر آمده است.

اما اینکه ما انتظار داشته باشیم که امام در ریز کارها دخالت کنند. به این معنی که ما در انتخاب مدیری توجه و دقت لازم را نداشته باشیم و بعد انتظار داشته باشیم که امام زمان(ع) نقصان را برطرف کند، درست نیست، ولی باید بدانیم که امام عصر(ع) قطعا مراقب ما است. اما اینکه انتظار داشته باشیم همه کارها را انجام دهد روال برنامه ریزی دنیا به هم خواهد ریخت.

آیا سید یمانی قبل از ظهور، مقدمات ظهور حضرت را فراهم می کند؟

یکی از علائم ظهور قیام یمانی است که از علائم حتمی ظهور به شمار می آید و از قیام هایی است که حتما قبل از ظهور انجام می شود. جزییات زیادی از حرکت یمانی در روایات بیان نشده که البته بیشتر به خاطر حفاظت اطلاعات است تا دشمن نتواند کاری کند.

ولی آنچه که در روایات به آن اشاره شده، یمانی فردی است که از یمن قیام می کند، محل قیام یمانی صنعا است، زمان قیام یمانی همزمان با قیام سفیانی و خراسانی است به این معنی که هر وقت سفیانی قیام کرد هر کسی از یمن به سمت مدینه قیام کند یمانی است و قبل از آن هر کس از یمن قیام کند دروغ گفته و کذاب است، با توجه به اینکه این علائم به همین شکل باید تحقق پیدا کند.

در روایات آمده که یمانی 70 هزار نیرو دارد، دعوت کننده به حق است، از شیعیان امیرالمومنین علی(ع) است و پرچمش هدایت گر پرچم هاست. مردم را به سمت امام زمان(ع) دعوت می کند، با سفیانی درگیر می شود و چشمان سفیانی را در می آورد، اگر قیام کرد همه به او بپیوندید و اگر کسی به او نپیوندد از اهل آتش است.

در مقابل همه این روایات برخی از مدعیان دروغین ادعا می کنند که ما یمانی هستیم ولی باید توجه داشت زمانی ما مکلف به حمایت از یمانی هستیم که قیام خود را همزمان با سفیانی شروع کند و تمام کسانی که این ادعاهای پوچ را دارند از فرق انحرافی هستند.

منبع:شبستان

صفحات: 1· 2

رنگ سیاه از جهات گوناگون، آثار و خواص مختلف دارد و به اعتبار هر یک از این خواص، در مورد یا مواردى خاص، فرد یا گروهى مخصوص براى منظور ویژه خویش از آن بهره می گیرند. رنگ سیاه از جهتى رنگ پوشش است یعنى، رنگ تیره سبب استتار و اختفا می گردد و گاه براى چنین امرى به کار گرفته می ‏شود.

رنگ سیاه از جهت دیگر، رنگ هیبت و تشخص است و ازاین‏رو، لباس رسمى شخصیت‏ها نوعاً سیاه یا سرمه‏اى سیر است، و در نقل‏هاى تاریخى موارد فراوانى را مى‏توان یافت که براى نشان دادن هیبت و تشخص فرد، گروه، حکومت یا مسأله‏اى از این رنگ استفاده مییشده است.

یکى دیگر از خواص و آثار رنگ سیاه، آن است که این رنگ به صورت طبیعى، رنگى حزن‏آور و دلگیر و مناسب عزا و ماتم است. از همین رو، بسیارى از مردم جهان، از این رنگ به عنوان اظهار غم و اندوه از مرگ دوستان و عزیزان خود سود می ‏جویند.

امّا باید توجه داشت که انتخاب رنگ سیاه در ایام سوگوارى- علاوه بر نکته فوق- علتى منطقى- عاطفى نیز دارد و آن عبارت است از این حقیقت که کسى که در ماتم عزیزان خویش، جامه سیاه مى‏پوشد و در و دیوار را سیاهپوش می کند، با این عمل می خواهد بگوید و بفهماند که: «تو، مایه روشنى چشم من و در حکم فروغ دیدگان من بودى و دفن پیکر تو در دل خاک بسان افول ماه و خورشید در چاه مغرب، سینه حیات و زندگى را در چشمم تیره و تار ساخته و زمین و زمان را در سیاهى و ظلمت فرو برده است.

چنان که حضرت زهرا (س) در روز هشتم رحلت حضرت رسول (ص) بر سر قبر آن حضرت رفت و فریاد برآورد: «یا ابتاه انقطعت بک الدنیا بانوارها و زوت زهرتها و کانت ببهجتک زاهرة فقد اسود نهارها، فصار یحکى حنادسها رطبها و یابسها و الأسى لازمنا»

«اى پدر تو رفتى و با رفتن تو، دنیا روشنى‏هاى خویش را از ما برگرفت و نعمت و خوشى‏اش را از ما دریغ کرد. جهان، به حسن و جمال تو، روشن و درخشان بود [ولى اکنون با رفتن تو] روز روشن آن سیاه گشته و تر و خشکش حکایت از شب‏هاى بس تاریک دارد و حزن و اندوه، همواره، ملازم ما است.

بى مهر رخت، روز مرا نور نمانده است و ز عمر، مرا جز شب دیجور نمانده است‏

بنابراین، سیاه‏پوشى، به دلیل رمز و رازى که در این رنگ نهفته است به عنوان یک رسم طبیعى و سنت منطقى نشان حزن و اندوه دارد و پیروان اهل‏بیت (ع) در ایام عزادارى، لباس سیاه بر تن مى‏کنند زیرا لباس سیاه، نشانه عشق و دوستى به ساحت آنان، اعلام جانبدارى از سرور آزادگان، در جبهه ستیز حق و باطل و اظهار تیره شدن آفاق حیات معنوى است.

لباس مشکین در عزادارى امامان نور (ع)- خصوصاً سالار شهیدان- جسمى تیره، ولى جانى روشن دارد. در ظاهر سیاه است ولى در باطن سپید و چه خوش گفته است شیخ محمود شبسترى در گلشن راز:

سیاهى گر بدانى نور ذات است

به تاریکى درون، آب حیات است‏

چه مى‏گویم، که هست این نکته باریک

شب روشن میان روز تاریک‏

منبع:راسخون