ریحانه الرسول

​خدا می بیند …:

تا عده‌ای از يارانش به اين خاطر شهيد شوند؟

?نماز عمود خيمه دين و استوارترين رشته پيوند ميان بنده و مولا است.

?مؤمن با #نماز شناخته می‌گردد

و با نردبان آن تا عرش خدا بالا می‌رود و قدم بر بساط قرب می‌گذارد.

?نماز راه اُنس با خدا و روشنی بخش چشمان پيامبر صلی الله عليه وآله است.

?نماز اولين و آخرين سفارش پيامبران علیه‌السلام است.

?نماز بازدارنده از آلودگی و زشتی است.

?سوره عنكبوت، آيه ۴۵

⬅️ و حتی بی روح ترين و ناقص ترين #نماز، سدی ميان انسان و گناهان است.

«معاويه بن وهب» از ياران حضرت صادق علیه‌السلام از ايشان می‌پرسد:

برترين چيزی كه بندگان را به خدا نزديك می‌سازد و محبوبترين كار در نزد خداوند چيست؟

??حضرت فرمود:

?«ما اعلم شيئا بعد المعرفة افضل من هذه الصلاة»

«بعد از شناخت خداوند، چيزی را با فضيلت تر از #نماز نمی‌دانم»

«ابو ثمامه صيداوی» كه در محبت مولايش حسين علیه‌السلام سر از پا نمی‌شناسد در ظهر عاشورا، در ميان حلقه تنگ محاصره دشمن، خدمت امام علیه‌السلام می‌رسد و فرا رسيدن وقت #نمازظهر را به ياد امام علیه‌السلام می‌آورد و آرزو می‌کند بعد از خواندن #نماز به امامت مولايش، به ديدار معبودش بشتابد.

https://eitaa.com/Namazshab

امام حسين علیه‌السلام در پاسخ او می‌فرمايد:

✅ #نماز را به ياد من آوردی،

خداوند تو را از #نمازگزاران قرار دهد.

?بحارالانوار، جلد۴۵، صفحه۲۱

حسين بن علی علیه‌السلام و تنی از يارانش در برابر تيرهايی كه از سوی دشمن می‌آمد،

#نمازظهر را بجا آورد و عده‌ای از يارانش به هنگام نماز به خاك و خون افتادند و بر بال شهادت به ديدار دوست شتافتند.

?صحنه عبادت، مناجات و تلاوت قرآن امام علیه‌السلام و خاندان و ياران بزرگوارش در شب عاشورا، زيباترين نمايش بندگی است.

اباعبدالله علیه‌السلام درس عشق ورزی به #نماز و راز و نياز با معبود را از پدر بزرگوارش فرا گرفته است.

ابن عباس در گرماگرم جنگ صفين، آن حضرت را ديد كه سر را به سوی آسمان بلند كرده و در انتظار چيزی است.

پرسيد: يا اميرالمؤمنين، آيا نگران چيزی هستيد؟ فرمود: آری،

منتظر رسيدن وقت #نماز می‌باشم.

ابن عباس گفت: در اين وقت حساس نمی‌توانيم دست از جنگ برداريم و مشغول #نماز گرديم.

??امير مؤمنان علیه‌السلام فرمود:

?انما قاتلنا هم علی الصلوة»

«ما برای #نماز با آنها می‌جنگيم»

⬅️ به راستی وقتی رهبران و پيشوايان ما در صحنه خون و جهاد، اين چنين ارزش و جايگاه #نماز را پاس می‌دارند و #نماز را به تمام معنا در آن شرايط سخت و طاقت فرسا، اينگونه بپا می‌دارند،

❓آيا سستی و سهل انگاری نسبت به #نماز برای ما كه به دور از آن صحنه‌های دشوار و در دامن آسايش هستيم روا است؟
❓آيا منطقی و قابل قبول است كه نسبت به آن پاكان و برگزيدگان، اظهار عشق و محبت كنيم و خود را پيرو و مطيع آنان بدانيم،

آنگاه #نمازی را كه سرلوحه اعمال آنان است و جنگ و جهاد و فداكاری ايشان برای زنده نگه‌داشتن و برپا داشتن آن است، جايگاه واقعی خود را در زندگی ما نداشته باشد؟!

https://eitaa.com/Namazshab

⬅️ از خود بپرسيم در #نماز و دعا و تلاوت كتاب خدا، چه رمز و رازی و چه لذّتی نهفته است كه امام حسين علیه‌السلام با وجود اينكه حسرت يك آه را بر دل دشمن گذاشت

و شعار «هيهات مناالذلة» او كه در تابلو عشق با خطی خونين بر سينه آسمان نصب شده و به همه جهانيان درس جنبش و آزادگی و پايداری می‌دهد در عصر تاسوعا كه لشكر نفاق به طرف خيام امام علیه‌السلام روی آوردند و آماده حمله و جنگ بودند، برادر دلاورش عباس علیه‌السلام را به نزد آنان فرستاد و به او فرمود:

اگر می‌توانی تا فردا جنگ را به تأخير بينداز و سپس فرمود:

?لعلنا نصلی لربنا و ندعوه و نستغفره، فهو يعلم انی كنت احب الصلاة له وتلاوة كتابه و كثرة الدعاء والاستغفار»

?شايد امشب برای پروردگارمان #نماز بجا آورديم و به درگاه او دعا نموده و طلب بخشش كنيم.

خدا می‌داند كه من #نماز برای او و خواندن كتابش و زيادی دعا و استغفار را دوست می‌دارم»

?بحارالانوار، جلد۴۴، صفحه۳۹۲

#نماز و دعا و راز و نياز با خداوند،

از چه عزتی سرشار است كه سالار شهيدان علیه‌السلام بخاطر آن، از دشمن برای به تأخير انداختن جنگ درخواست می‌كند.

https://eitaa.com/Namazshab

اعتقاد ما شیعیان بر این است که بر بدن مطهر یک معصوم، جز معصومی دیگر نمی تواند نماز خوانده و آنرا کفن کرده و به خاک بسپارد، و در این زمینه روایات فراوانی وجود دارد.

( برای ملاحظه این روایات می توانید به این کتب مراجعه نمایید: اثبات الوصیه، مسعودی، ص 207-208؛ اختیار معرفه الرجال، شیخ طوسی، ج 2، ص 464-463، ح 883؛ عیون اخبار الرضا، شیخ صدوق، ج 1، ص 276؛ دلائل الائمه، طبری، ص 163 ؛و…)

بر این اساس امام سجاد علیه السلام مامور دفن پدر بزرگوار خود بوده است ، چنانکه علامه مجلسی پس از نقل مطالب فوق در باره دفن امام می نویسد: به حسب ظاهر چنین بود(که بنی اسد خود بدن امام را دفن کردند) اما در واقع امام را به غیر از امام دفن نمی کند. حضرت امام زین العابدین علیه السلام به اعجاز امامت آمد و جسد مطهر آن حضرت و بلکه سایر شهدا را دفن کرد

( جلاء العیون، علامه مجلسی، ص 380)

 چنانکه در جریان شهادت امام رضا علیه السلام که در طوس به شهادت رسید امام جواد علیه السلام به قدرت الهی از مدینه به طوس آمد و امور غسل و کفن امام را خود عهده دار شد.

( کشف الغمه، اربلی، ج 3، ص 168؛ به نقل از مقتل سید الشهداء ص 900-903)

البته بسیاری قائلند که بدنهای مطهر امام حسین و شهدای کربلا توسط قبیله بنی اسد که در مجاورت کربلا ساکن بودند به خاک سپرده شده است، در جمع بین این دو قول باید گفت که هیچ تنافی وجود ندارد که امام سجاد علیه السلام با کمک قبیله بنی اسد اقدام به دفن شهدا کرده باشد.چراکه دفن شهدا برای بنی اسدبه تنهایی امکان پذیر نبود، زیرا آنان اهل روستاهایی بودند که در میدان نبرد شرکت نداشتند و بدون راهنمایی کسی که از همه آن شهیدان شناخت کامل داشته باشد قادر به شناسایی و دفن آنان نبودند به ویژه آن که سرهای شهدا را بریده بودند از این رو دفن دقیق و همراه با شناخت شهدا بدون وجود راهنمایی آگاه، امکان پذیر نبود و از سوی دیگر با توجه به این باور که کار دفن امام(ع) را کسی جز امام(ع) نمی تواند بر عهده بگیرد ناگزیر ما را به این مطلب می رساند که این راهنما باید امام سجاد(ع) بوده باشد. اما این حضور باید به صورت خارق العاده بوده باشد، چرا که ایشان در آن زمان در بند اسارت دشمنان به سر می برد.

با توجه به این گفته، برخی دیگر از مصادر شیعی چنین بیان داشته اند که: بنی اسد در دفن شهدای کربلا، متحیر و سرگردان بودند، چرا که کوفیان بین سرها و بدنهای شهدا جدایی انداخته بودند و بدنها قابل شناسایی نبودند. در این هنگام امام سجاد(ع) به کربلا تشریف آوردند و آنان را در این امر یاری کردند. 

ایشان با یاری مردان بنی اسد نخست پیکر مطهر پدر بزرگوارشان را پیدا کردند و پس از گریه زاری فراوان، آن را روی قطعه حصیری  گذاشتند و به آرامگاه فعلی اش آوردند؛ سپس اندکی از خاک محل دفن را کنار زدند قبری ساخته و پرداخته ظاهر شد. سپس امام زین-العابدین(ع)، #دستها را زیر بدن مبارک امام حسین(ع) قرار دادند و فرمودند: 

«بسم الله و فی سبیل الله و علی ملة رسول الله صدق الله و رسوله ما شاء الله،و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم.» آن گاه به تنهایی، بدن مطهر را در داخل قبر گذاشت؛ ایشان در حالی که دیگران را از کمک در تدفین امام(ع)، باز می داشت فرمودند: «با من کسانی هستند که مرا یاری دهند.» وقتی حضرت(ع) بدن را در قبر نهاد صورت مبارکش را بر گلوی بریده ابی عبدالله الحسین(ع) نهاد و در حالی که اشک بر گونه هایش جاری شد.

@Forqancybery

 چهار اشتباه رایج درباره محرم و عاشورا

✍ شهید مرتضی مطهری/کتاب حماسه حسینی

1⃣ اوج عزاداری امام حسین(ع) ده روز اول ماه محرم الحرام است و در بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند.

همین قرارداد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنند حضرت ابالفضل(ع) در روز تاسوعا به شهادت رسیده است.

✅ اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز عاشورا به شهادت رسیده اند و حضرات ابالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند. حضرت رقیه(س) نیز پس از شهادت پدرش در شام از دنیا رفته است.

2⃣ باور عمومی این است که حضرت حسین بن علی(ع) و اهل بیت و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند.

✅ اما حقیقت این است که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمرو بن حجاج را با پانصد سوارفرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند. اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است.

در کتاب ارشاد نوشته شیخ مفید(ره) آمده است: «در شب عاشورا زینب دست بر گریبان برده و بیهوش بر زمین افتاد. حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و…»

این نقل معتبر نشان می دهد که تا شب عاشورا هنوز آب در خیمه ها بوده و اصل تشنه کامی به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است.

شیخ عباس قمی(ره) در منتهی الامال می گوید: «شب عاشورا امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع) را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و وضو بسازید و غسل کنید».

3⃣ یکی از معروف ترین تحریف ها ماجرای حضرت لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) است و چه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود.

در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی میکرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است.

✅ اما حقیقت این است که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد.

4⃣ مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم.

✅ اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می خواست، اگر میشد حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: «فاستأذن اباه،فأذن له» یعنی تا اجازه خواست گفت برو.

♦️ آیت‌الله حائری شیرازی(ره):

در عاشورا هر دو طرف جبهه نماز می‌خواندند، هم اشقیا و هم یاران امام حسین(ع).

جنگ نماز با نماز بود، جنگ روزه با روزه بود. جنگ جهاد با جهاد بود. فرقش این بود که این طرف ولایت الله بود و آن طرف ولایت طاغوت بود.

کار بزرگ حضرت امام حسین(ع) این بود که از نور یاران و اهل بیتش رونمایی کرد و از ظلمت یزیدیان رونمایی کرد.

لعن و سلام در زیارت عاشورا را برای این گذاشتند. لعن را برای ظلمت گذاشتند، سلام را برای نور گذاشتند.

اینقدر ثواب که برای زیارت عاشورا گذاشتند، برای معرفی ولایت است. معرفی ولایت، معرفی انسان است.

عاشورا کتاب انسان‌شناسی است. انسان، ترکیبی است از شهدای کربلا و اشقیای کربلا؛ اشقیای کربلا مظاهر جهل هستند، شهدای کربلا مظاهر عقل و نور هستند…

برگرفته از سخنرانی آیت الله حائری شیرازی(ره) در موسسه صابره(س)، اسفند 1391

ما باید به این «چرا» دقت کنیم. ممکن است کسی بگوید: «این برای این است که تسلی خاطری برای حضرت زهرا باشد.» آیا این حرف مسخره نیست که بعد از هزار و چهار صد سال، هنوز حضرت زهرا احتیاج به تسلیت داشته باشد؟

?در صورتی که به نصّ خود امام حسین و به حکم ضرورت دین، بعد از شهادت امام حسین دیگر امام حسین و حضرت زهرا نزد یکدیگر هستند. این چه حرفی است؟!