▪️زهرا که عنایتش به دنیا برسد
▪️جز او که به فریادِ دلِ ما برسد
▪️یارب سببی ساز که در روز جزا
▪️پروندۀ ما به دست زهرا برسد

بانوی آینه و آفتاب

▪️سرآغاز سخن را با نامِ درخشانِ حبیبۀ خدا و دردانۀ رسول الله عطرآ گین می سازیم و بدین آهنگ، دل را به حریم کبریائی آن حضرت روانه می کنیم و از سویدایِ وجود، با صدّیقۀ کبری و مادرِ خوبی ها به نجوا می پردازیم.

الا ای یادگار کرامت رسول و ای یگانه زهرای بتول، باز هم فاطمیّه فرا رسید تا بیش از پیش، رو به ساحت قدس تو آوریم و دل به دریای معرفت تو زنیم؛

باز ندای «أین الفاطمیّون » به گوش می رسد و دوباره دل در کمندِ مهرت گرفتار می آید.
ای خورشید کهکشان علی خورشیدِ عالم تاب، دلخوش از آن است که از نورِ کمالت نیرو گیرد و ذرّه ای از گرمای حضورت را بر روی زمین بگستراند.

عمقِ اقیانوس، در برابر ژرفایِ حقیقت تو، مبهوت و سرافکنده است. وه که چه شکوه و جلالی! حضرت مریم کجاست تا در محرابِ معرفت، فضائل تو را قبله گاهِ آمال گیرد؟ و حضرت آسیه را گو کجاست تا خاک مقدمت را توتیایِ چشم خویش سازد.

برگرفته از نشریه«فاطمه سلام الله علیها، نقطه عطف آفرینش»