ریحانه الرسول

حجت الاسلام “حامد تقدیری” در صفحه شخصی خود نوشت: سرمایش انقدر زیاد است که تربیت بچه هایمان را هم منجمد میکند. هم بستنی است هم وسیله ی بستن فکرها و جهت دهی تربیتی است. پدر برای تشویق فرزندش بستنی را میخرد در حالیکه به جای ماده بستنی هزاران مشکل تربیتی را به خورد فرزند میدهند. اینها رخنه های فرهنگی است که خیلی عادی از کنار آن میگذریم. نه تنها فرهنگ اسلامی بلکه فرهنگ ایرانی را هم هدف قرار داده است.

تهاجم فرهنگی عروسک باربی جریان مجهولی نیست که بزرگواران بگویند بی اطلاع بودند. در ایران کتابهای متعدد و مقالات بسیاری در این زمینه نوشته شده است و در خیلی کشورها با آن مقابله میشود و پخش آن ممنوع است.

اینکه شرکت بزرگی چون شرکت میهن چنین خطایی کند و مسئولین وزارت فرهنگ کشور چیزی نگویند جای بسی تعجب دارد.

در مبانی فقهی بزرگان چون شیخ انصاری ره و حضرت امام ره مرحوم خویی ره و… که دقت میکردم استنباط شخصی ام این بود که ادله بیع غرری و بعض ادله تکسب به حرام شامل آن میشود و شاید بتوان گفت اگر جلد آن مقصود واقع شود و هزینه ای در مقابل آن باشد مال مشبهه به حرام باشد و اکل مال بالباطل که حرمت وضعی خواهد داشت. البته جای تامل بیشتر دارد لکن شبهه در معامله هست.. فتأمل

«بنابراین تهاجم فرهنگی یک حقیقتی است که وجود دارد؛ میخواهند برروی ذهن ملت ما و برروی رفتار ملت ما - جوان، نوجوان، حتی کودک - اثرگذاری کنند. این بازیهای اینترنتی از جمله‌ی همین است؛ این اسباب‌بازی‌هایی که وارد کشور میشود از جمله‌ی همین است که من چقدر سر قضیه‌ی تولید اسباب‌بازی داخلیِ معنی‌دار و جذاب حرص خوردم با بعضی از مسئولین این کار که این کار را دنبال بکنند؛ البته بحمدالله ظاهرا اینجا یک تصمیمی در این زمینه گرفته شد، حالا ان‌شاءالله همان تصمیم را هم دنبال کنید که اجرایی بشود.

خب، دوستان ما آمدند در یکی از دستگاه‌های فعال و مسئول، عروسکهای خوبی درست کردند؛ خوب هم بود؛ اول هم حساسیت طرف مقابل را - یعنی مخالفین را، خارجی‌ها را - برانگیخت که اینها آمدند در مقابل باربی و مانند اینها، این [عروسکها] را درست کردند؛ ولی نگرفت. من به اینها گفتم که اشکال کار شما این است که شما آمدید به فلان نام، یک پسری را، یک دختری را آوردید در بازار، این عروسک شما را بچه‌ی ما اصلا نمی‌شناسد - ببینید، پیوست فرهنگی که میگوییم اینها است - خب، یک عروسک است فقط، در حالی که مرد عنکبوتی را بچه‌ی ما میشناسد، بتمن را بچه‌ی ما میشناسد. ده بیست فیلم درست کرده‌اند، این فیلم را آنجا دیده، بعد که میبیند همان عروسکی که در فیلم داشت کار میکرد، در مغازه هست، به پدر و مادرش میگوید این را برای من بخرید؛ عروسک را می‌شناسد؛ این پیوست فرهنگی [است‌]. شما بایستی این عروسک را که ساختید، در کنار ساخت عروسک، ده بیست فیلم کودک درست میکردید برای اینکه این عروسک معرفی بشود پیش بچه‌ها؛ بعد که معرفی شد، آن‌وقت خودشان میخرند، [ولی‌] وقتی معرفی نشد، بازار ندارد و ورشکست میشود؛ و ورشکست شد. یعنی یک چنین دقتهایی را بایست کرد. به‌هرحال این تهاجم فرهنگی به این شکل یک واقعیتی است»

زیتون، یکی از میوه هایی می باشد که سرشار از فسفر، گوگرد، کلسیم، آهن، پتاسیم و منگنز می باشد، به نحوی که مصرف مستقیم یا روغن گرفته شده از آن، دارای فواید منحصر به فردی می باشد، چنانچه این امر در گفتار ائمه اطهار (ع) نیز به وضوح ذکر شده است.

آیت الله بهجت اللهم نورمرقده:

گریه بر حسین از همه مستحبات بالاتر است حتی از نماز شب!

چون نماز شب حالتی جسمی دارد

ولی گریه بر اباعبدالله رقّت روحی است

و عامل آن، آن را در درون انسان به وجود آورده است.

به نقل از بی پلاک

در بخشی از کتاب “حافظ هفت” آمده است: «در یکی از ملاقات های عمومی آقا، جمعیت فشرده‌ای توی حسینیه نِشسته بودن و به صحبتای ایشون گوش می‌دادن. من جلوی جمعیت، بین آقا و صف اوّل وایساده بودم.

اون روز، بین سخن‌رانی حضرت آقا، بارها نگاهم به پیرمرد لاغراندامی افتاد که شب‌کلاه سبزی به سر داشت و شال سبزی هم به کمرش.

تا سخن‌رانی آقا تموم شد، بلند شد و خیز برداشت طرف من و بلند گفت: «میخوام دست آقا رو ببوسم» امان نداد و خواست به سمت آقا برود که راه اون رو بستم. عصبی شد و تند گفت: «اوهووووی…. چیه؟! می‌خوام آقا رو از نزدیک زیارت کنم. مثل این‌که ما از یه جد هستیم» صورت پیرمرد، انگار دریا، پرتلاطم و طوفانی می‌زد. کم‌کم، داشت از کوره در می‌رفت که شنیدم آقا گفتن: «اشکال نداره، بذار سید تشریف بیاره جلو» نفهمیدم تو اون جمعیت آقا چطور متوجه پیرمرد شد. خودم رو کنار کِشیدم. پیرمرد نگاهی به من انداخت و بعد، انگار که پشت حریف قَدَری رو به خاک رسونده باشه، با عجله، راه افتاد به سمت آقا.

پشت سرش با فاصله کمی حرکت کردم. هنوز دو سه قدم برنداشته بود که پاش به پشت گلیم حسینیه گیر کرد و زمین خورد.
اومدم از زمین بلندش کنم که برگشت و جلوی آقا و جمعیت محکم کوبید توی گوشم و گفت: «به من پشت پا می زنی؟» سیلی‌اش، انگار برق ۲۲۰ ولت خشکم کرد.

توی شوک بودم که آقا رو رو به روی خودم دیدم. به خودم که اومدم، آقا دست گذاشت پشت سرم و جای سیلی پیرمرد رو روی صورتم بوسید و گفت: «سوءتفاهم شده. به خاطر جدّش، فاطمه زهرا، ببخش!» درد سیلی همون‌موقع رفع شد.

بعد سال‌ها، هنوز جای بوسه گرم آقا رو روی صورتم حس می‌کنم.»