سالروز وفات حضرت ام البنین(س)

حضرت ام البنین دختر خِذام بن خالد بود که به همسری علی بن ابی طالب (ع) درآمد و چهار پسر از آن حضرت به نام‌های عباس، جعفر، عثمان و عبدالله به دنیا آورد که همگی همراه با سالار شهیدان امام حسین(ع) در کربلا به شهادت رسیدند.

...

سیزدهم ماه جمادی الثانی مصادف با سالروز وفات حضرت ام البنین مادر بزرگوار حضرت ابالفضل العباس(ع) علمدار کربلا و برادر با وفای حضرت سیدالشهداء(ع) است مادری که گوهری همچون عباس را در دامن پاک خود پرورش داد که الگوی ادب، ایثار و فداکاری و وفای به عهد برای تمام بشریت تا ابد شد.

برای آشنایی هرچه بیشتر با فضائل و زندگانی آن بانوی با فضیلت و بزرگوار بخش‌هایی از تاریخ را که مربوط به ایشان است مرور می‌کنیم:

ام‌البنین الگویی تمام عیار

اگر بخواهیم چشم اندازی از زندگانی سراسر ایثار و از خودگذشتگی ام‌البنین، مادرِ شجاعت، را در برابر آیندگان بگشاییم باید بگوییم که ام البنین آسمانی زندگی کرد و در دامان حقیقت‌ها پرورش یافت و در بوستان زندگی خویش گل‌هایی را پرورش داد و سپس با دست خویش و از اعماق قلب مطهرش آن را به امام زمان خود، حسین(ع) فرزندِ پاک بانوی آفرینش، تقدیم کرد. زندگانی این بانوی حرم علی بن ابی طالب(ع) آیینه‌ای است برای هدایت بشر امروز و به ویژه درسی برای زنان برجسته است.

ام البنین(س) که بود؟

نام او فاطمه بود که بعدها پس از ازدواج با حضرت علی (ع) با کنیه‏ “امُّ البنین” (مادر پسران) مشهور شد. پدر و مادرش از خاندان بنی کلاب از اجداد بزرگ حضرت محمد (ص) بودند و دارای خوبی‌ها و صفات خانوادگی مشترک بودند. فاطمه دختری پاکدل و باتقوا بود. وی شرافت خانوادگی و اصالت ذاتی و پاکی فطری را با نیروی جسمانی و زیبایی به همراه داشت. روان پاک و روح تابناک این بانوی پاکدامن که بعدها به “ام‌البنین” شهرت یافت چنان در آسمان ایمان می‌درخشید که پس از فاطمه (س) دختر پیامبر (ص) بلندترین مقام را در میان زنان مسلمان احراز کرد. فضایل اخلاقی، کمالات انسانی، نیروی ایمانی، ثبات و پایداری، شکیبایی و بردباری، بصیرت و دانایی، نطق و سخنرانی او را به شایستگی، بانوی بانوان کرده بود.

نباید از نظر دور داشت که تولد و رشد او در خاندان با اصالت و شجاع، صفات و ویژگی‌های فردی این بانو و صبر و بردباری در خانه امامت و تربیت فرزندانی که همگی پیرو امام خویش بوده و تا آخرین لحظات زندگی خویش دست از ولایت نکشیده‌اند و پیام رسانی و مبارزه سیاسی این بانوی کریمه همه و همه نشان از مجد و عظمت وی دارد.

تاریخ تولد ایشان

در مورد تاریخ دقیق ولادت حضرت ام ‏البنین اطلاعی در دست نیست و تاریخ‏‌نگارانْ سال ولادت او را ثبت نکرده‏‌اند، ولی یادآور شده‏‌اند که تولد پسر بزرگ ایشان، حضرت ابوالفضل(ع) در سال ۲۶ هجری قمری اتفاق افتاده است. برخی از تاریخ‏‌نگاران زمان ولادت ایشان را در حدود پنج سال پس از هجرت (در حوالی کوفه) تخمین می‏‌زنند.

ازدواج امیرالمؤمنین علی(ع) با ام البنین(س)

پس از آنکه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع)به سوگ پاره تن و ریحانه رسول خدا محمد بن عبد الله (ص)یعنی سرور زنان عالمیان حضرت فاطمه زهرا (س) شهیده راه ولایت و امامت نشست، برادرش عقیل بن ابی طالب (ع)را که آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برایش همسری از تبار دلاوران برگزیند تا پسر دلیری برای مولا به ارمغان آورد که سالار شهیدان حسین بن علی (ع)را در کربلا یاری کند. عقیل، ام البنین کلابیه (ع)را برای حضرت علی (ع)برگزید که قبیله و خاندانش، بنی کلاب، در شجاعت بی‌مانند بودند. بنی کلاب از حیث شجاعت و دلاوری در میان عرب زبانزد بودند.

حضرت امیرالمؤمنین (ع)این انتخاب را پسندید و عقیل را به خواستگاری نزد پدر ام‌البنین (س) فرستاد. پدر، خشنود از این وصلت مبارک، نزد دختر خود شتافت و او نیز با سربلندی و افتخار پاسخ مثبت داد و پیوندی همیشگی بین وی و مولای متقیان علی بن ابی طالب (ع)برقرار شد.

امام (ع) در او عقلی سترگ، ایمانی استوار، آدابی والا و صفاتی نیکو مشاهده کرد و او را گرامی می‌داشت و از صمیم قلب در حفظ حرمت او می‌کوشید.

ام البنین مادری مهربان برای حسنین(ع)

ام البنین پس از این که وارد زندگی مولای متقیان شد خود را کنیز حسنین می‌دانست و بر آن بود که جای خالی مادرشان را در زندگی دو سبط پیامبر اکرم(ص) دو ریحانه رسول خدا (ص) و دو سرور جوانان بهشت پر کند؛ مادری که در اوج شکوفایی پژمرده شد و آتش به جان فرزندان خردسال خود زد. فرزندان رسول (ص) در وجود این بانوی پارسا، مادر خود را می‌دیدند، و رنج فقدان مادر را کمتر احساس می‌کردند. ام‌البنین(س)، فرزندان دخت گرامی رسول اکرم را بر فرزندان خود که نمونه‌های والای کمال بودند مقدم می‌داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان می‌کرد.

و امروز بقیع میزبان مادر عباس است…

آخرِ سخن اینکه این بانوی کریمه و بزرگوار، مادر چهار شهید و همسر شهید، برگ زریّنی از کتاب تاریخ را بر جای گذاشت و جاودانه شد. ام‏‌البنین همسر علی(ع) و مادر سردار کربلا، نزد مسلمانان جایگاهی ویژه دارد، چون نزد خداوند از مقام و منزلتی والا برخوردار است، و این مقام به واسطه تقدیم خالصانه فرزندان در راه خدا و استواری و عبودیت ایشان است. از این‏‌رو، مؤمنانِ حاجت‏مند و دردمند او را به درگاه حضرت باری تعالی شفیع و واسطه قرار می‏‌دهند، و غم و اندوهشان را با زیارت مزار آن بانو می‏‌زدایند. حضرت ام البنین پس از یک زندگی شرافتمندانه و تربیت فرزندانی غیور و جاودانه سپس در مدینه وفات یافت و در بقیع به خاک سپرده شد و امروز قبر مطهرش که همانند ائمه بقیع(ع) به سبب کینه دیرینه دشمنان خاندان رسول خدا بدون بارگاه و مضجع است پناهگاه ارادتمندان و محبانش است.

برخی از منابعی که دراین باره می‌توانید مطالعه کنید:

1- اعلام النساء المؤمنات، محمد حسون - ام علی مشکور تهران، انتشارات اسوه

2- ام البنین، محمد علی سالکی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی

3- شروع مرثیه عاشورا، ذبیح الله صاحبکار، نگاه حوزه

4- مجموعه آثار، ج 17، ص 242 ، نویسنده: شهید مطهری

5- ستاره درخشان مدینه حضرت ام البنین(س)

6- ام البنین (س) زیباترین الگوی نامادری! یکتایی، محمدرضا، ناشر فارابی

7- ام البنین (س)، مادر مهتاب پدیدآورنده ناحیدطیبی

8- مادر فرزندان زهرا(س)، ابوالفضل هادی منش

9- ام البنین بانوی ایثار، فرزانه یاورزاده

10- ام البنین شیرزن ولایت مدار، علی اکبر خدایی

11- ام البنین مادری بر بلندای معرفت

12- ام‌البنین اسوه مادران وهمسران شهید، فاطمه اسلامی

یادداشت استاد پناهیان پس از وقایع یمن 

بیایید در محافل مذهبی و مساجدمان، همراه با تبیین آنچه هم اکنون بر امت اسلامی مظلوم می‌گذرد، فراتر از آنچه در رسانه‌های رسمی قابل بیان است، به برگزاری محافل دعا برای فرج اقدام کنیم و رزمندگان جبهۀ حق را با دعاهایمان یاری کنیم

...

حجت الاسلام پناهیان پس از وقایع اخیر یمن منتشر کرد. متن این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

فراخوانی برای فریاد استغاثه

بر اساس آنچه از متون دینی دربارۀ آخرالزمان برداشت می‌شود، فرج در زمانی رخ خواهد داد که دو ویژگی مهم در میان امت اسلامی ایجاد شده باشد: یکی اوج معرفت و اقتدار مؤمنان که ناشی از آمادگی آنان برای یاری ولی خدا و اقامۀ حق است، و دیگری اوج مظلومیت و اضطرار آنان به فرج، که ناشی از دشمنی‌های فراوان نسبت به آنهاست که ایشان را به دعا و تضرع بی‌سابقه وامی‌دارد و موجب نهایت استغاثۀ آنان برای فرج و پیروزی حق علیه باطل می‌شود.

ما از آغاز انقلاب اسلامی بر اساس فرمایشات و پیش‌بینی‌های امام و رهبری انتظار می‌کشیدیم که انقلاب ما سرآغاز بیداری و اقتدار امت اسلامی در جهان گردد، امری که به تدریج تحقق یافته است و فراتر از حد انتظار ناباورانه شاهد آن هستیم. ما هم اکنون بسیار بهتر از اول انقلاب علت دشمنی‌ها و کینه‌توزی‌های استکبار با انقلاب اسلامی ایران را درک می‌کنیم. امروز که امواج بیداری تمام امت اسلامی، به اقتدار مؤمنان منجر شده است، بهتر از هر زمانی می‌شود فهمید چرا هشت سال با ما جنگیدند تا یک ملت را نابود کنند که ریشۀ این بیداری را بخشکانند. اقتدار امروز مؤمنان امید مستضعفان جهان شده است و به اذعان دوست و دشمن طلیعۀ نابودی مستکبران گردیده است.

اما من همیشه از خودم می‌پرسیدم، با توجه به اینکه روز به روز شاهد اقتدار بیشتر مؤمنان هستیم آیا شاهد مظلومیت و اضطراری بسیار بیشتر از آنچه تاکنون جاری بوده است نیز خواهیم بود؟ آیا از این حالت دعای عادی برای فرج، به اوج استغاثه، که تصور می‌شود در آستانۀ ظهور پدید می‌آید، خواهیم رسید؟ چگونه و چه بن‌بست‌هایی ما را به این اوج استغاثه و نهایت مظلومیت خواهد رساند؟ اگرچه طی این سال‌ها، همواره مبارزۀ مومنان، به‌ویژه در دوران دفاع مقدس و سال‌های اخیر، با مظلومیت‌ها و محرومیت‌های فراوان همراه بوده است، اما بدون آنکه بخواهم فال بد بزنم و منفی‌بافی کنم، می‌گفتم مبادا بناست شرایط بسیار سخت‌تری پیش بیاید که بخواهد ما را در اوج اقتدار، به اوج مظلومیت هم برساند.

تصور می‌کنم امروز آن وضعیت پدید آمده است و ما وارد دوران دشواری‌های تازه‌ای شده‌ایم. اگرچه با آغاز جریان بیداری اسلامی و جنایت‌های فراوان تروریست‌های خون‌آشام در منطقه، به‌ویژه در سوریه و عراق، امت اسلامی وارد دور جدیدی از مظلومیت شده بود، ولی با شروع حرکت یمن در نجات از سلطۀ ایادی مستکبران و تجلّی بیش از پیش اقتدار مؤمنان، و آغاز پیروزی‌های چشمگیر مقاومت علیه تروریست‌ها، هرگونه مدارای جبهۀ کفر پایان یافت. به گونه‌ای که امروز شاهد دو عملکرد بی‌سابقه در جبهۀ استکبار هستیم: یکی جنایت‌های آشکار و دیگری خیانت‌های پنهان. امروز حداقل مدارای استکبار با حقوق مردم در جبهۀ حق پایان یافته است، و می‌خواهند حتی کمترین فرصتی به قدرت یافتن حق ندهند. به حدی که حتی حاضر نیستند ظاهر را حفظ کنند و از طریق فشارهای سیاسی عمل کنند و یا جنایات خود را طبق الگوهای پیشین به وسیلۀ جریان‌های تروریستی انجام دهند. می‌بینید که تمامی ایادی استکبار بدون هرگونه توافق ظاهر الصلاح بین‌المللی چگونه بر سر مردم یمن بمب می‌ریزند. گویی یمن را میدان تمرین هجوم همه جانبه علیه جبهۀ حق یافته‌اند.

از سوی دیگر با خیانت‌های پشت پرده و انواع تهدیدها و تطمیع‌ها، جبهۀ مقاومت مردمی مقابل تروریست‌ها را در جبهه‌های عراق و شام به عقب نشینی‌های مظلومانه وامی‌دارند، و جام‌های زهر را از هرسو به سوی افراد ذی‌نفوذ در جبهۀ حق روانه ساخته‌اند. به حدی که هرکجا عقب‌نشینی یا توقّفی در جریان نابودی تروریست‌ها شاهد هستیم، باید آن را ناشی از فشارهای پنهان و پیدای جریان استکبار بدانیم.

این دو وضعیت بی‌سابقه، شامل تهدیدهای آشکار و پنهان بی‌نهایت علیه مؤمنان مقتدر، حاکی از غایت مظلومیت امت اسلامی است؛ و اگر ادامه پیدا کند و لطف خدا مدد نکند و دعای حضرت ولی عصر(عج) نباشد، تمام امیدها را به یأس مبدل خواهد کرد و بازگشتی بسیار خونبار برای جبهۀ حق به دنبال خواهد داشت. در این میان دائماً ایران اسلامی مظلوم را متهم و محکوم می‌کنند، به گونه‌ای که دیگر حتی به دنبال عوام‌فریبی هم نیستند و از رسوایی خود نمی‌هراسند.

از یاوه‌سرایی‌های وابستگان استکبار در منطقه و تهدیدهای آنان علیه ایران اسلامی بوی خون به مشام می‌رسد. پرده‌های نفاق برافتاده است و کینه‌های دیرین روآمده است و دشمنان به عملیات انتحاری علیه جبهۀ حق رو آورده‌اند. دیگر دوران زندگی روزمره و عادی امت اسلامی به پایان رسیده است. هم اکنون این ما هستیم و تقویت اقتدار امت اسلامی از سویی و اضطرار و استغاثه به محضر پروردگار برای ظهور حضرت صاحب الزمان(عج) از سوی دیگر.

جبهۀ باطل در تمامی جبهه‌های نبرد برای شکستن خطوط مقدم و یورش به مرکز انقلاب جهانی اسلام، یعنی ایران اسلامی لحظه شماری می‌کند. ما باید در این لحظه‌های حساس تاریخی با حفظ آمادگی و افزایش روز افزون آن از هر حیث، و کمک به مجاهدان خط مقدم در تمامی جبهه‌ها به هر نحو که می‌توانیم، به استغاثه برای فرج بپردازیم. این استغاثه ما را لایق فتح خواهد کرد و یک ضرورت برای رشد امت اسلامی است. ما می‌توانیم با فریادهای استغاثه تمام اسباب معنوی را برای پیروزی در نهایت غربت و مظلومیت فراهم آوریم. خدا با ماست و اجابت او منتظر به اوج رسیدن دعاهای ماست. اقتدار رزمندگان امت اسلامی نباید ما را مغرور کند، بلکه تنها باید امید و تمنای ما را برای فرج افزایش دهد. مظلومیت‌های فراوان نیز نباید یأس و رعبی در ما ایجاد کند، بلکه باید ایمان و استعانت ما را از درگاه پروردگار عالم روز افزون نماید.

بیایید در محافل مذهبی و مساجدمان، همراه با تبیین آنچه هم اکنون بر امت اسلامی مظلوم می‌گذرد، فراتر از آنچه در رسانه‌های رسمی قابل بیان است، به برگزاری محافل دعا برای فرج اقدام کنیم و رزمندگان جبهۀ حق را با دعاهایمان یاری کنیم و الا باید شاهد قتل عام‌ها و جنایت‌های بیشمار در کوچه پس کوچه‌های شهرهایمان باشیم. همان‌گونه که تحمل و مدارای جبهۀ کفر در برابر کمترین حقوق امت اسلامی مطلقاً به پایان رسیده است و قصد نابودی مطلق امت اسلامی را نموده‌اند، بیایید ما هم تحملمان را برای دوران طولانی غیبت به پایان برسانیم.

علیرضا پناهیان

11 / 1/ 1394

بهترین مرجع برای تهیه و ارائه الگوی سبک زندگی اسلامی،زندگی معصومین(علیهم السلام) است و در این میان حیوانات، گیاهان ومحیط زیست نیز دارای حقوقی هستند که باید با مراجعه به سیره معصومین (علیهم السلام) با این حقوق آشنا شد؛ زیرا رعایت حقوق حیوانات نیز نشانه ای از تقوا است .

...

 سیره معصومین(علیهم السلام) دربرخورد با حیوانات و محیط زیست 

 *خجالت می کشم آن پرندۀ ذاکر باشد و من غافل

ابن قداح، هرموقع صدای خروس را می شنید، متأثر می شد و ذکر خدا را به زبان جاری می‌کرد،  بعد از نماز صبح جعفر از او حکمت این کارش را پرسید، ابن قداح آهی کشید وگفت« امام صادق (ع)، برایم از حضرت علی (ع)نقل فرمودند: بانگ خروس نماز اوست و بال برهم زدنش، رکوع و سجود اوست». ابن قدّاح ادامه داد از آن روز که این را شنیده ام، خجالت می کشم که  آن پروندۀ ذاکر باشد و من غافل».

* حیوانی بهشتی

پیامبران برای همه جانداران دلسوزی می‌کردند؛ حتی برای حیوانات. آن روز حضرت دستور داده بودند اصحاب ،نظافت محل زندگی گوسفندان را رعایت کنند! اصحاب از آقا شنیدند: آغل گوسفندان را پاکیزه نگه دارید و خار و خاشاک را از آن بزدایید؛ چراکه آن حیوان، حیوانی بهشتی است».

*تقوا درمورد زبان بسته ها 

مهم ترین و پرکاربردترین توصیه حضرت علی (ع) همیشه  و همیشه تقوای الهی بود، مخاطبان حضرت هم معمولا تقوا را همان رعایت مصداق های عادی واجبات و محرمات می دانستند، اما آن روز حضرت مصداق خاصی از تقوا را بیان کردند که برای خیلی ها تازگی داشت،آقا فرمودند:« تقوای الهی را درباره زبان بسته‌ها رعایت کنید!« اصحاب پرسیدند زبان بسته ها کدام اند؟ حضرت جواب دادند: گوسفند، گاو و کبوتر و امثال اینها». دیگر همه فهیمده اند تقوا،  فقط نشستن برسجاده و چرخاندن تسبیح نیست و رعایت حقوق حیوانات نیز نشانه ای از با تقوا بودن است.

*دعای حیوانات

 با مرکبت مهربان باش تا موجب استجابت دعای او باشی! علی بن جعفر(ع) که این جملات را گفت، پسرش با تعجب پرسید:« دعا، استجابت، حیوانی که بر آن سوار می شوم؟!». وی پاسخ داد« آری فرزندم! از امام کاظم(ع) شنیدم که فرمودند: « هرگاه صاحب یک حیوانی می‌خواهد بر او سوار شود، آن حیوان می‌گوید: خداوندا، او را برمن مهربان کن!».

*آماده محاکمه باش

پیامبر (ص )که بارها به اصحاب دستور داده بودند، با حیوانات به درستی رفتار کنند، وقتی دیدند شخصی شترش را بسته، بدون اینکه بار و جهاز سنگین آن حیوان را از پشتش پایین گذاشته باشد، ناراحت شدند و از اطرافیان پرسیدند:« صاحب این حیوان کجا است؟» همه به دنبال صاحب شترگشتند، ولی او را پیدا نکردند، پیامبر قبل از رفتن فرمودند:« به صاحب این حیوان بگویید، برای محاکمه در روز قیامت، آماده باشد».

 در دینی که پیامبر(ص) از سوی خدا برای بشر آورده  بودند، هیچ ظلمی قابل چشم پوشی نبود؛ حتی ظلم در حق یک حیوان زبان بسته.

*یک ملعون در بین سه نفر

پیشنهاد می‌کنم برای این‌که لعن و دوری از رحمت خدا شامل حال شما نشود، یک نفرتان از اسب پیاده شود!» وقتی علی بن اسباط این جمله را به پسر عموهایش گفت: آنها به او گفتند:« نگران نباش ای پس عمو! این اسب، اسب قدرتمندی است و توان سواری دادن به بیش  ازسه نفر را هم دارد». علی بن اسباط رو کرد به آنها و گفت» می دانم این حیوان قدرت زیادی دارد، ولی من این حدیث رااز پیامبر(ص) شنیده ام که نگران آن هستم». پسر عموها از او خواستند حدیث را برای آنها هم بازگو کند. علی گفت:« از پیامبرص نقل شده که ایشان فرمودند:«وقتی سه نفر با هم سوار بر یک مرکب می شوند، حتما یکی از آنها ملعون است».

 وقتی علی حدیث را نقل کرد، برادری که از همه بزرگتر بود، از مرکب پیاده شد، آنها حالا می دانستند که لعن الهی، ممکن است به علت ظلم در حق یک حیوان نیز دامن گیر انسان شود.

*معرفت حیوانات

مرد ساربانی که از چموشی شتر به ستوه آمده بود، با عصبانیت گفت«حیوان نفهم! ابو حمزه که آن مرد را می شناخت، رو کرد به به او و گفت« از مولایمان امام سجاد (ع)بارها این جمله را شنیده ام که حیوانات از فهم هر چیز که عاجز باشند، ازشناخت چهارچیز بهره مندند: شناخت پروردگارشان، شناخت مرگ، شناخت هم جنس خود از غیر هم جنس و شناخت چراگاه پر آب و علف».

مرد ساربان، منظور  ابو حمزه را به درستی فهمید و دیگر هیچ حیوانی را با تعبیر«نفهم» نهیب نزد.

*نفرین یک پرنده بر قاتلان امام حسین (ع)

 داوود در خانه امام صادق(ع) نشسته بود که متوجه کبوتری شد که پی درپی صدا می کرد و دور خود می چرخید، امام وقتی دیدند سرو صدای کبوتر، توجه داوود را به خود جلب کرده، از او پرسید « ای داوود ! می دانی این پرنده چه می گوید؟ داوود نگاهش را به سمت امام برگرداند و مؤدبانه گفت: « نه به خدا سوگند نمی دانم، فدایتان شوم!». حضرت آهی کشیدند و فرمودند:« این پرنده در حال نفرین بر قاتلان امام حسین(ع) است». سپس با صدایی آرام به داوود گفتند:« از این پرنده بگیرید و در خانه تان نگهداری کنید!.

*  مأموریت چکاوک

 حضرت امام رضا (ع) همیشه اطرافیان خود را به مهربانی با مخلوقات خدا توصیه می‌کردند، اما درباره برخی پرندگان مانند چکاوک،به صورت ویژه سفارش می کردند. حضرت به اصحاب خود فرمودند:« گوشت چکاوک را نخورید و به آن ناسزا نگویید و آن را برای بازی در اختیار کودکان خود قرار ندهید؛ زیرا این پرنده فراوان تسبیح خدا می گوید و ذکر او این چنین است؛ نفرین خدا برکینه ورزان نسبت به خاندان محمد (ص).

*پنهانی سرببرید

مردی که از قصابی مقداری گوشت خرید؛ گوشت ها را برداشت و با دوست قصابش خداحافظی کرد، اما قبل از این‌که از او دور شود، برگشت و به او گفت« ای برادر تو همیشه به من محبت داشته ای و من نیز تو را دوست دارم، از این رو می خواهم کلام زیبایی را که از رسول خدا(ص) شنیده ام، به عنوان هدیه به تو تقدیم کنم؛ کلامی که اتفاقا مناسب شغل تو است».

مرد قصاب چاقویش را کناری گذاشت و با اشتیاق به حرف های دوست قدیمی اش گوش سپرد، مرد گفت: « امروز رسول خدا(ص) دستور فرمودند: هنگام ذبح یک حیوان، چاقوی خود را تیز کنید و حیوان را دور از چشم حیوانات و پنهان سر ببرید و این کار را سریع انجام دهید!»

*بیست سفر بدون حتی یک تازیانه

همه کسانی که آن صحنه را می‌دیدند، مبهوت و متحیر مانده بودند و اشک در چشمانش حلقه زده بود، غریبه‌ای از میان جمع پرسید:« آنجا چه کسی است و این شتر چرا خودش را در کنار آن قبر، بر زمین می کوبد و ناله می کند و پاهایش را بر زمین می کشد؟» شخصی جواب غریبه را این‌گونه داد:« آنجا قبر فرزند پیامبر خدا(ص) حضرت علی بن حسین(ع) است و آن شتر هم شتری است که آقا با آن بیست سفر حج رفته اند»، آن مرد بغضش را فرو داد وگفت:« در طول این بیست سفر، آقا حتی یک بار هم تازیانه ای بر این حیوان نزدند». حالا مرد غریبه هم داشت گریه می‌کرد.

منبع:خبرگزاری حوزه

آدمها همیشه اسیر جهل و نادانی خود هستند و جالب هم آن است که نمی خواهند این مسأله را بپذیرند و زیر بار آن بروند! خرافات و باورهای نادرست همواره راه بشر را در رسیدن به سعادت می بندد حتی اگر آن خرافه، اعتقاد به نحوست روز سیزدهم فروردین باشد! باور کنید نحسی 13 و سیزده بدر خرافه ای بیش نیست که با همه ی نادرستی اش هر ساله هم تکرار می شود و آدمهای زیادی را سر کار می گذارد!

...

                                                         نحسی 13!

در میان آنچه بشر برایش نحوست قائل است، اعداد، سهم بیشتری دارند و در میان اعداد هم از همه بیچاره تر، عدد 13 است! اینکه اساساً چرا این عدد بیچاره مورد هجوم قرار گرفته و بر پیشانی اش مهر نحوست خورده، سوالی است که فکر نمی کنم تا به حال کسی حتی به آن فکر هم کرده باشد چه رسد به آنکه بخواهد آن را علت یابی کند!! اما مسأله و دغدغه ی اصلی بشریت این است که چگونه می توان این نحوست را برطرف کرد! البته هر کسی هم روشی دارد. از 1 + 12 در پلاکهای منازل بگیر تا هزار و یک روش دیگر برای آنکه به نحوی این عدد بخت برگشته را حذف کنند تا بلکه نحسی اش دامن بشر را آلوده نکند! سیزده بدر هم که البته اسم با کلاسش «روز طبیعت» است یک روش است در همین راستا!

                                       نحوست از نظر معارف اسلامی

اگر بخواهیم سری به معارف و آموزه های اسلامی بزنیم تا ببینیم بالاخره آیا چیزی نحس هست یا نه، بهترین منبع خود قرآن است. جالب است که در قرآن کریم دو بار کلمه ی «نحس» نازل شده و هر دو هم در مورد قوم عاد بوده است و درباره عذاب آنها «فی یوم نحسٍ مستمر» (قمر/19) و «فی ایام نحسات» (فصلت/16) بکار برده شده است.

درباره معنای کلمه «نحس» در میان مفسران اختلاف نظر است. برخی گفته اند مقصود روز پر باد و غباری بوده است و برخی دیگر گفته اند: همان معنای «شومی» را می دهد. گروهی نیز معنای کلمه نحس را ترسناک و سخت و شدت آور بیان کرده اند. نکته مهم در این آیات آن است که قرآن تصریح دارد که عذاب این قوم به خاطر گناهان خود آنها بوده است و از این رو در هر روزی که مردم به کیفر اعمال زشت خود برسند، آن روز برایشان نحس و شوم و ترسناک است و بنابراین اگر ملتی به عقوبت اعمالشان گرفتار شوند بدانند که در روز نحسی قرار دارند. بر این مبنا با توجه به آیات قرآنی معلوم می شود که منشأ و علت نحوست و شومی اعمال زشت و ناپسند خود بشر است نه آنکه شومی و نحوستی در ایام و روزها وجود داشته باشد!

امیرالمومنین علی(علیه السلام) می فرمایند: داءُکَ منک و دوائک فیک؛ منشاء بدبختی و شومی تو در خودت است و راه درمان آن هم در خودت است.

                                                                از ماست که بر ماست!

بر این اساس آنچه باید بشر آن را نحس بداند و از آن احراز نماید همان اعمال زشت و ناپسندی است که بالاخره هم روزی گریبان او را می گیرد وگرنه ایام و اعداد هرگز به خودی خود و در ذاتشان نحوستی ندارند. شاید بتوان ادّعا کرد که بزرگترین مسأله ای که بشر با ایمان آوردن به آن می تواند سعادت ابدی خود را تضمین نماید همین است که بداند منشاء بدبختی ها و شومی و نحوست در خود او و اعمال زشت اوست. آنچنان که امیرالمومنین علی(علیه السلام) می فرمایند: داءُکَ منک و دوائک فیک؛ منشاء بدبختی و شومی تو در خودت است و راه درمان آن هم در خودت است. اگر انسان ها واقعاً باور کنند که همه مشکلات و مسائلشان در زندگی نتیجه اعمال و رفتار خود آنهاست دیگر در صدد برنمی آیند تا در مشکلات بدنبال مقصّر بگردند و تقصیر کار را به گردن این و آن و حتی 13 بیچاره بیندازند!

                                                     ایام و روزها مخلوق خدایند!

از یکی از اصحاب امام هادی (علیه السلام) منقول است که او قصد زیارت امام (علیه السلام) را کرد. در راه انگشتش زخم شد و سواری هم به او تنه زد و کتفش مجروح گردید. در هنگام ورود به منزل امام (علیه السلام) نیز در اثر ازدحام جمعیت، لباسش پاره شد. هنگامی که به محضر امام هادی (علیه السلام) رسید به امام عرضه داشت: این روز چه روز بدی بود، خداوند مرا از شرّ آن حفظ فرماید. حضرت فرمود: تو از یک طرف به دیدار ما می آیی و از طرف دیگر چنین حرفی می زنی که گویی امام و خدا و پیغمبر را انکار نموده ای. سپس حضرت در ادامه فرمودند: ترمی بذنبک من لاذنب له؛ چرا گناه خودت را بر عهده روز می گذاری که هیچ گناهی ندارد. «فما ذنب الایّام حتی تتشئَّمون بها إذا جوزیتم بأعمالکم و الله ماینفعکم و لکن الله یعاقبکم بذمتّها علی ما لاذنب علیها فیه؛ آنچه به بشر می رسد نتیجه اعمال خود اوست گناه ایام چیست که ایام را متهم می کنید؟ به خدا قسم این حرفها برایتان فایده ندارد بلکه خداوند بخاطر این که شما مخلوق بی گناهش را مجرم دانستید، شما را مؤاخذه می کند.

در میان آنچه بشر برایش نحوست قائل است، اعداد، سهم بیشتری دارند و در میان اعداد هم از همه بیچاره تر، عدد 13 است! اینکه اساساً چرا این عدد بیچاره مورد هجوم قرار گرفته و بر پیشانی اش مهر نحوست خورده، سوالی است که فکر نمی کنم تا به حال کسی حتی به آن فکر هم کرده باشد چه رسد به آنکه بخواهد آن را علت یابی کند!

بر اساس این آموزه امام هادی(علیه السلام) روزها و نیز روز 13 فروردین مخلوق خدا هستند و اگر بخواهیم برای آنها نحوستی قائل شویم و بدبختی و شومی را به آنها نسبت دهیم، خداوند بخاطر آنکه مخلوق بی گناه او را مجرم دانسته ایم، ما را مؤاخذه و عقوبت خواهد کرد! پس حواسمان را جمع کنیم. اگر “روز طبیعت” نتوانستید به هر دلیلی خوش بگذرانید! بدانید تقصیر کار، گردن روز سیزده بیچاره نیست، بلکه مشکل در خودتان است! لابد خوب برنامه ریزی نکرده اید! شاید هم جوانب کار را دقت نفرموده اید! به هر حال از ما گفتن، نکند یقه ی روز بیچاره را بگیرید که خدا هم راضی نیست.

                                                 خدایا! هیچ نحوستی نیست!

باور کنید اعتقادات خرافی بیش از پیش دست و پای آدم را می بندند. بیایید در این سال نویی همه را دور بریزیم. از پیامبر(ص) نقل شده است که وقتی می خواستند به مسافرت بروند می فرمودند: اللهم لاطیر إلا طیرک و لاخیر الا خیرک و لااله غیرک؛ خدایا هیچ نحوستی نیست مگر نحوستی که تو بخواهی و هیچ خیری نیست مگر خیری که تو بخواهی و هیچ خدایی جز تو نیست.

                                                         سخن آخر …

هر آنچه به بشر می رسد از جهل و نادانی اوست و هر خرافه و اعتقاد باطلی که دارد یک همت عالی می خواهد تا آن را از صحنه زندگی اش به دور بریزد. بیایید اگر امسال “روز طبیعت” به دامن طبیعت رفتیم و لحظاتی را با خانواده سپری نمودیم، لحظه لحظه هایمان را به یاد خدا باشیم که این طبیعت و این جمع صمیمی را به ما نعمت داد تا هر چه بیشتر او را بستاییم و پرستش کنیم.

برگرفته از تبیان

رهبر انقلاب در پیام نوروزی امسال، سال 94 را سالی دانستند که ملت ایران در آن می‌تواند به آرزوهای بزرگی دست پیدا کند. ایشان این آرزوها را در پنج گروه اصلی نام بردند و شرط اصلی تحقق آن را همکاری صمیمانه دولت و ملت دانستند. در این اینفوگرافیک آرزوهای بزرگ رهبر انقلاب برای ملت ایران مرور شده است.

منبع:سایت شهید آوینی