ریحانه الرسول

16 نماینده مجلس با امضای طرحی به نام “ساماندهی تعطیلات رسمی کشور"، در پیشنهادی عجیب، برخی روزهای خرافی و نامعقول را به عنوان تعطیل رسمی و برخی مناسبت های مهم مذهبی را به بهانه ساماندهی غیرتعطیل اعلام کرده اند.

به گزارش پایگاه خبری- تحلیلی “خیبرآنلاین”، بحث ساماندهی (بخوانید کاهش) تعطیلات رسمی کشور که سال هاست در برهه های مختلف زمانی، از سوی افراد مختلف مطرح شده و به جهت عدم کارشناسی و پختگی در طرح ها، به سرعت دچار بایکوت می شوند، بار دیگر بر سر زبان ها افتاده است.

براساس این گزارش، مباحث جدید از زمانی در رسانه ها مطرح شد که ابوالفضل ابوترابی، نماینده نجف آباد در مجلس، به عنوان طراح این طرح، طی مصاحبه های مختلف، جزییات آن را اعلام کرد که البته از همان اولین گفتگو، تنش ها و اعتراضات نیز آغاز شد.

در طرح جدید که به شدت سوال برانگیز و قابل تامل است و با توجه به روحیات حاکم بر نمایندگان محترم حاضر در مجلس، بعید است مورد اقبال قرار گیرد، برخی تعطیلات مهم مذهبی غیرتعطیل اعلام شده و در عوض، بر تعطیلی برخی روزهای خرافی و بی مورد تاکید ورزیده شده است.

در این طرح عجیب، تعطیلات روزهای تاسوعای حسینی(ع)، شهادت حضرت فاطمه الزهرا(س)، شهادت رییس مذهب تشیع حضرت امام جعفرصادق(ع) و نیز شهادت امام علی بن موسی الرضا(ع) برداشته شده و از این روزها به عنوان روزهای غیرتعطیل یاد شده است!

البته، برای خالی نبودن عریضه، برای برخی از آنان تبصره هایی قید شده از جمله، تعطیلی شهادت حضرت فاطمه(س) و امام صادق(ع) تنها در شهر قم و روز شهادت امام صادق(ع) تنها در مشهد مقدس تعطیل باشند. همچنین، برای روز تاسوعا، درخواست تعطیلی دوساعت زودتر از روزهای معمولی پیشنهاد شده است!

در عوض، بر تعطیلی روزهای ذیل اصرار شده است: روز سیزده بدر، روز بعد از عید فطر و نیز 29 ماه مبارک رمضان!

از 16 نماینده طراح این طرح باید پرسید که براساس کدام منطق فکری و مذهبی، در راستای ساماندهی یا کاهش تعطیلات رسمی، ایام عید فطر باید تا 3 روز تعطیل شود اما روز شهادت رییس مکتب تشیع در تنها کشوری که حکومت شیعه در آن مستقر است، غیرتعطیل اعلام شود؟!

همچنین، حضرات طراح پاسخ دهند که روز سیزده بدر با کدام ادله عقلی و دینی همچنان باید تعطیل باشد اما تاسوعای حسینی(ع)، روزی که سراسر جهان تشیع در سوگ و مصیبت به سر می برد و به نوعی عزای عمومی همیشگی و دایمی است، روز کاری پیشنهاد می شود؟!

برای شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) که سال ها تلاش مرجعیت به ثمر نشست، چرا باید اینچنین غیرکارشناسانه برنامه لغو تعطیلی اعلام شود و نیز، برای تنها امام بزرگواری که حرم مطهرش در ایران اسلامی است و به فرموده امام خمینی(ره)، آن حرم، پایتخت معنوی جمهوری اسلامی است، تعطیلی روز شهادتش لغو و برای خالی نبودن عریضه، تنها به شهر مشهد محدود شود؟!

آیا 16 نماینده پیشنهاددهنده، با برداشتن این تعطیلی های مذهبی و مهم و اصرار بر تعطیلی روزهایی بی هویت، به دنبال مدیریت جهادی در عرصه فرهنگ و اجتماع کشور هستند؟

همانگونه که ذکر شد، قطعا با حضور پرشمار نمایندگان محترمی که دغدغه دین و فرهنگ مردم را دارند، این طرح در همان ابتدا دچار شکست خواهد شد اما تعجب از افرادی است که با یک اقدام کاملا شتاب زده، وقت مجلس را اینچنین گرفته و اسباب نگرانی و دغدغه مراجع، علما و مومنین جامعه را فراهم می آورند.

پیشنهاد مشخص  آن است که چنانچه آقایان بر ساماندهی تعطیلات اصرار دارند، تعطیلات روزهای ذیل پس از بررسی کارشناسی در حوزه های مختلف سیاسی، مذهبی، اجتماعی، دستخوش تغییرات شوند: 12 و 13 فروردین، 15 خرداد، روزهای قبل و بعد عید فطر و روز 29 اسفند.

نکته مهم در لغو تعطیلات روزهای فوق این است که با توجه به تقویم رسمی فعلی، درواقع از 28 اسفند تا حداقل 14 فروردین، فضای رسمی کشور در تعطیلی به سر می برد که با لغو 3 روز تعطیلی 29 اسفند و 12 و 13 فروردین، درواقع یک دوره تعطیلی نزدیک به 10 روزه لغو می شود که این مساله، به کل طرح پیشنهادی جنجال برانگیز دوستان می ارزد.

البته کاستن یک روز از تعطیلی 4 روزه نوروز، 29 اسفند، 12 فروردین و 15 خرداد از دیگر پیشنهادات موجود در این طرح است که از کنار آنها عبور می کنیم.

الله اکبر…..چک فردا….چرا زنگ نزد…

دستنوشته مرحوم حجه الاسلام و المسلمین سید جلال یحیی زاده

بسم الله الرحمن الرحیم

در آستانه پشت سرگذاشتن دو دهه ماه رجب هستیم که این دفتر آغاز می شود ، ماه رجب ، ماه بزرگ خدا، ماه ولایت ، ماه امیرالمومنین علیه السلام ، ماه شیعیان حضرت ، ماه توبه، ماه استغفار، ماه صوم ، ماه اعتکاف، ماه جبران، ماه پشیمانی، ماه تصمیم، ماه عبودیت و بندگی و در یک کلمه ماه رجبیون!۲۷۷۸۸_۱

اما آنچه مرا به شدت می آزارد و بر نگرانی ام می افزاید، این است که در این سالها ، هرچه به خود بیشتر می نگرم، خبری از ویژگی های رجبی بودن در خود نمی بینم!

نه صمتی! نه صومی، نه سحر موثری، نه استغفاری، نه اشک روانی! نه روی زردی! بل همه اش بی دردی و بی دردی!

خدای من چه کرده ای یا چه کرده ام که به این روزم نشانده ای؟ ! آنهم به زور ! زیرا خودت می دانی که این وضعیت را اصلا دوست ندارم ! ولی مثل این که مجبورم اینطور باشم.

آیا می شود تکانم دهی؟! تغییرم دهی؟! آیا می توانم امیدوار باشم؟! آیا نمی بایست ناامید باشیم؟!

خدای رئوف، رهایم نکن، که گر چنین شوم دیگر دلیلی بر ماندن و بودنم وجود ندارد!

علیم خبیر! به کسانی که توفیقشان داده ای رجبی گردند، سوگندت می دهم، نا امیدم مگردان ! امید به اصلاح و صلاح و سداد در من زنده گردان و دستم را بگیر!

ای مقلب قلوب ای محول احوال!

می دانی که تو را دوست دارم ، و می دانم که گاهی حق دوستی را رعایت نکرده ام! ولی اگر غیر از این باشد، می افتم و دیگر هرگز توان قامت را ندارم ! هرگز مباد در ماه رجاء و امید ! نا امید گردم!

یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ ؛ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ یا مَنْ یُعْطِى الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ یا مَنْ یُعْطى مَنْ سَئَلَهُ یا مَنْ یُعْطى مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً اَعْطِنى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَ جَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَةِ وَاصْرِفْ عَنّى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَ شَرِّ الاْخِرَةِ فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَ وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ یا ذَاالنَّعْماَّءِ وَالْجُودِ یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتى عَلَى النّار