مرحوم آیت الله محمد تقی بهجت رحمة الله علیه

ما براى اوقات خواب خود افسوس مى خوریم که چرا براى نماز شب بیدار نمى شویم، در صورتى که اوقات بیدارى را به غفلت مى گذرانیم! زیرا اگر در بیدارى به توجّه و بندگى مشغول بودیم، توفیق بیدارى شب را نیز براى تهجّد و خواندن نافله ى شب و تلاوت قرآن پیدا مى کردیم.

در مجلس اوّل ملاقات مرحوم علاّمه طباطبایى با استاد اخلاقى خود مرحوم آقا سیّد على قاضى، مرحوم قاضى به ایشان فرمود: فرزندم! اگر دنیا مى خواهى نماز شب بخوان، اگر آخرت هم مى خواهى نماز شب بخوان. در روایت هم آمده است:

«هر کس نماز شب بخواند و در روز بگوید که گرسنه هستم یا غذا و روزى ندارم او را تکذیب کنید.»

ابو بصير روايت كرده است كه امام صادق عليه السّلام فرمود:

مداومت بر تلاوت سوره الرحمن را ترك مكنيد، زيرا اين سوره در دلهاى مردم منافق و دو رو قرار نمى ‏گيرد، و پروردگار توانا در روز قيامت او را به صورت انسانى هر چه زيباتر و خوشبوتر مى‏ آورد، تا در جايى كه هيچ كس را در پيشگاه الهى آن قرب و نزديكى نباشد بايستد،

سپس خداوند به او مى‏ فرمايد: كيانند آنان كه تو را در نماز مى‏ خواندند و تلاوت تو (در دنيا) كردند؟

عرض مى‏ كند: بار الها! فلان و فلان (اسامى افراد را ذكر مى‏ كند)، پس (به امر خداوند) رخساره آنها سپيد و فروزان مى‏ گردد، و به آنان خطاب مى‏ فرمايد:

شفاعت كنيد در حقّ هر كه خواهيد، و آنها شفاعت مى ‏كنند تا اينكه كسى نماند كه شفاعتش نمايند، سپس خداوند مى ‏فرمايد: وارد بهشت شويد و در هر جاى آن كه خواستيد اقامت كنيد.

هشام يا يكى از ياران ما از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:

هر كس سوره الرّحمن را تلاوت كند و پس از قرائت هر «پس كدامين آيات و نشانه‏ هاى خدا را (باور نداريد) و تكذيب مى ‏كنيد»، بگويد: «من هيچ يك از آيات و نشانه‏ هاى تو را اى پروردگار من تكذيب نمى‏ كنم»، اگر اين سوره را شب هنگام خوانده باشد و همان شب بميرد، شهيد از دنيا رفته باشد؛ و اگر آن را در روز تلاوت كند و همان روز از دنيا برود (باز هم) شهيد مرده است.

پی نوشت:
پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص304.

شعری به مناسبت اولین سالگرد معلم اخلاق ومجاهد صبور نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی کسی که به گفته :حدادعادل

“یحیی زاده” با موتور آمد مجلس، با موتور هم رفت

زجنس آینه بود از تبار نور و نسیم

گرانبها گهری بودوکیمیا زر وسیم

بهار بود وچمن درچمن سخاوت داشت

بلند بود ،چوسرو ِسهی در این اقلیم

جلالِ اهلِ ولا بودوازقبیله ی عشق

که از ولایتِ دل بود واهلِ قلب سلیم

به کوچه کوچه ی میبد به قریه قریه ی تفت

رفیق ِخسته دلان بودوهمنشینِ یتیم

چوآفتاب، صمیمی چو چشمه در تسبیح

حیات طیبه اش هدیه ی خدای کریم

به ملک عشق جز اخلاص پادشاهی نیست

بر اوسلام که بر سر نهاد این دیهیم

چنان نجیب که انگار بلبلان چمن

به گرد عارض او کرده انددل تقسیم

سلام داشت به لب پیش ازآنکه رهگذری

بر اوسلام کند ،وز دل آورد تعظیم

چه بی بدیل بهاری که بی بهانه فسرد

چه بی قرین گل سرخی به دوست شد تقدیم

گلی چنین به چه گلواژه شرح بتوان گفت

جز اینقدَر که :به دریای عشق،دُرّ یتیم

کویرِ تشنه وتنهایی وطنین ِفراق

کسی کجاست؟که زخم دلی کند ترمیم

محمدی «کویر»

این عکس، (با نام Bliss یا سعادت) که سالها بر روی صفحه ویندوز اکس پی دیده ایم، برخلاف تصور خیلی از ما، یک طرح کامپیوتری نیست، بلکه یک عکس واقعی است که به گفته عکاسش، حتی هیچگونه دستکاری فتوشاپی هم نشده.

چارلز اُ-ریر، عکاس آمریکایی موسسه نشنال جیوگرافیک، در ۲۴ جون سال ۱۹۹۶، این عکس را از تاکستان‌های حاشیه جاده فرمانت، در دره سونوما در شمال کالیفرنیا گرفت.

در سال ۲۰۰۱ وقتی ویندوز اکس پی معرفی شد، این عکس هم بخشی از پروژه تبلیغاتی این سیستم عامل بود.