او عرض كرد: (اى پسر رسول خدا(ص ) از پدرت شنيدم مى فرمود: سزاوارترين روز براى شادىكردن ، آن روزى است كه خداوند به انسان توفيق نيكى كردن و انفاق نمودن به برادران دينى دهد،

امروز ده نفر از برادران دينى كه فقير و عيالمند بودند از فلان جا و فلان جا نزد من آمدند و من به هر

كدام فلان مقدار پول و خوار و بار دادم ، از اين رو خوشحال هستم ).

امام جواد (ع ) فرمود: (سوگند به جانم ، سزاوار است كه تو خوشحال باشى ، اگر عمل نيك خود

را (حبط و پوچ ) نساخته باشى و يا بعدا حبط و پوچ نكنى .

او عرض كرد: (با اينكه من از (شيعيان خالص ) شما هستم ، چگونه عمل نيكم را حبط و پوچ مى

كنم ؟)

امام جواد (ع ) فرمود: همين سخنى كه گفتى ، كارهاى نيك و انفاقهاى خود را حبط و پوچ نمودى

(يعنى ادعاى شيعه خالص بودن ، كار ساده اى نيست ).

او عرض كرد: چگونه ؟ توضيح بدهيد.

امام جواد (ع ) فرمود: اين آيه را بخوان :

يا ايهاالذين آمنوا لاتبطلوا صدقاتكم بالمن والاذى : (اى كسانى كه ايمان آورده ايد، بخششهاى خود

را با منت و آزار،

باطل نسازيد) (125).

او عرض كرد: من به آن افراد يكه صدقه دادم ، منت بر آنها نگذاشتم و آنها را آزار ننمودم .

امام جواد (ع ) فرمود: خداوند فرموده : لاتبطلوا صدقاتكم بالمن و الاذى (بخششهاى خود را با منت

و آزار، باطل و پوچ نسازيد) نفرموده تنها منت و آزار بر آنانكه مى بخشيد، بلكه خواه منت و آزار بر

آنان باشد يا ديگران ، آيا به نظر تو آزار به آنان (بخشش گيرندگان ) شديدتر است ، يا آزار به

فرشتگان مراقب اعمال تو فرشتگان مقرب الهى و يا آزار به ما؟

او عرض كرد: بلكه آزار به فرشتگان و آزار به شما، شديدتر است . امام جواد (ع ) فرمود: (تو

فرشتگان و مرا آزار دادى و بخشش خود را باطل نمودى !).

او عرض كرد: چرا باطل كردم ؟ و شما را آزار دادم ؟

امام جواد (ع ) فرمود: اين كه گفتى : چگونه باطل نمودم با اينكه من از شيعيان خالص شما

هستم ؟ (همين ادعاى بزرگ ، ما را آزار داد).

سپس فرمود: (واى بر تو! آيا مى دانى شيعه خالص ما كيست ؟ شيعه خالص ما (حزبيل ! مؤمن

آل فرعون ، و (حبيب نجار) صاحب يس (126) و سلمان (ره ) و ابوذر(ره ) و مقداد (ره ) و عمار(ره )

هستند، تو خود را در صف اين افراد برجسته قرار دادى و با اين ادعا فرشتگان و ما را آزردى ).

آن مرد به گناه و تقصير خود اعتراف كرد و استغفار و توبه نمود و عرض كرد: (اگر نگويم شيعه خالص

شما هستم پس چه بگويم ؟)

امام جواد (ع ) فرمود: (بگو من از دوستان شما هستم ، دوستان شما را دوست دارم و دشمنان

شما را دشمن دارم ).

او چنين گفت ، واز گفته قبل ، استغفار كرد، امام جواد (ع ) فرمود: (اكنون پاداش بخششهاى تو به

تو بازگشت نمود و حبط و بطان آنها برطرف گرديد) (1).

اسناد :

بحارالانوار(علامه مجلسي)، ج 68 ص 159(1)

صفحات: 1· 2