سيد ابراهيم فرزند سيد محمد عابد، نوه‌ي امام موسي‏ بن جعفر(ع)، معروف به سيد ابراهيم مجاب كه در منابع قديمي از وي با عنوان ضرير كوفي ياد مي‌شود

اولين شخصيت از اولاد فاطمه زهرا(س) بود كه در سال 247هـ.ق به كربلا رفته و در آن‌جا سكونت گزيد.

امروزه نيز چندين طائفه بزرگ از سادات موسوي از نسل همين سيد بزرگوار در كربلا زندگي مِي ‏كنند يكي از پژوهش‌گران معاصر در اين خصوص چنين مي ‏نويسد: «بين مورخان و نسب شناسان اتفاق نظر است كه پس از ويراني كربلا به دستور متوكل، اولين علوي كه در دوره مستنصر بالله فرزند متوكل به سال 247 هـ.ق، كربلا را مسكن دائمي خويش قرار داد، سيد ابراهيم مجاب بود. وي كه از كوفه به كربلا هجرت كرد بينايي خود را از دست داده بود».

معروف است؛ هنگامي كه او را به كنار قبر سيد الشهداء(ع) هدايت كردند و بر امام حسين(ع) سلام داد، از داخل قبر مطهر پاسخ سلام او داده شد؛ لذا بدين جهت وي به سيد ابراهيم مجاب(جواب داده شده) شهرت يافت.

خداوند داناتر به درستي اين داستان است. امروزه بقعه ابراهيم مجاب، در زاويه شمال غربي رواق مطهر حسيني در نقطه تلاقي رواق شاهي و رواق بالاي سر واقع است و داراي ضريحي از برنج به ابعاد 3* 3 و ارتفاع حدود 2 متر است. در وسط ضريح صندوق نفيس خاتم كاري قرار دارد. اين بقعه از زيارتگاه‌هاي مهم داخل آستانه حسيني است.