ریحانه الرسول

«ظهور» مفهومی است اجتماعی و نشانگر تحول فرد و جامعه در آن دوران. بر این اساس می‌توان این مفهوم را مفهومی کاربردی و نه نظریه پردازانه دانست. از این رو، کمترین مباحث این گفتار پیرامون مباحثی است که از ارزش اجتماعی کافی برخوردار نیستند. در ادامه به پاسخ آیت‌الله محمدعلی ناصری استاد اخلاق و مدیر حوزه علمیه حضرت ولی عصر(عج) درباره برخی ویژگی‌های حضرت مهدی(عج) اشاره می‌شود که این مباحث توسط مجید هادی‌زاده به رشته تحریر در آمده است.

*ظهور مصحف امیرالمؤمنین(ع) به وسیله امام عصر(عج)

می‌دانیم که پس از فاجعه رحلت پیامبر اکرم(ص) که عالم هستی هنوز داغدار آن است، امیرالمؤمنین(ع) نخست به جمع و ترتیب قرآن کریم به همراه اشاره به تفسیر آیات، شأن نزول آنان، تبیین مکی و مدنی و لیلی و نهاری بودن آنان و … پرداختند؛ آن گاه رداء بر قامت خود گرفتند و از منزل خارج شدند، آن حضرت، آن مصحف شریف را بر در مسجد پیامبر بر اصحاب و دیگر مردمان نمودند، اما آنان به تحریک گروهی خاص از پذیرش آن سرباز زدند و آن حضرت نیز با اشاره به اینکه دیگر هرگز آن را نخواهند دید، آن کتاب ارجمند را به منزل باز گردانیدند.

در اینکه متن آن مصحف با متن مصحف فعلی موجود در جهان اسلام یکسان است و قرآن کریم از هر گونه تحریف به دور بوده است؛ هیچ تردیدی نیست، چه اقسام تحریف از تحریف به حذف، تحریف به تبدیل و تحریف به زیاده، در قرآن کریم راه ندارد؛ و آنچه امروزه به عنوان قرآن کریم به دست ما است، بنا بر حفظ الهی همان قرآن نازل شده بر پیامبر اکرم(ص) است که بدون کوچکترین دگرگونی - ولو در حد یک حرف - به دست ما رسیده است.

مصحف امیرالمؤمنین(ع) اما گذشته از متن وحی، تفسیر و تأویل آن را نیز به همراه خود داشته است. این مصحف هم اکنون به همراه حضرت حجت(عج) است و به وسیله ایشان در زمان ظهور آشکار خواهد شد. از این رو مصاحبت دائمی با قرآن کریمی که به تدوین اول‌الاوصیاء فراهم شده را می‌توان از خصائص خاتم‌الاوصیاء دانست.

* ندایی که دائماً مردم را به آن حضرت می‌خواند

یکی دیگر از ویژگی‌های آن حضرت آن است که ابری سفید دائماً بر سر آن حضرت سایه می‌گسترد، مأموریت الهی این ابر، دائمی است و هیچ گاه پروانه آن ابر از سر شمع وجود مبارک ایشان کنار نمی‌رود، هر چند وجود این ابر و سایه گستری آن برای دیگر معصومان نیز گزارش شده، اما آنچه در شمار ویژگی‌های ایشان است، آن است که منادی‌ای دائماً از میان آن ابر ندا می‌کند که: «ای مردم! آگاه باشید آن کسی که می‌آید و دنیا را از عدل و داد پر می‌کند، وجود مقدس حضرت مهدی(عج) است».

آن گونه که از متن احادیث اهل بیت(ع) بر می‌آید، این منادی تنها برای وجود ایشان چنین در تکاپو است و برای دیگر اهل بیت، چنین اعلام دمادمی نداشته است.

*حضرت به ملائکه و جنیان اجازه جهاد می‌دهند

می‌دانیم که حوزه ولایت اهل بیت(ع)، تمامی عالم امکان - از عالم مجردات محض تا عالم ماده صرف - را در بر گرفته است. از این رو است که هر یک از صاحبان عصمت کبری و نیز پیامبران پنجگانه اولوالعزم، نه تنها بر عالم انسانی که بر تمامی عوالم، ولایت داشته‌اند و تمامی موجودات تکویناً در خدمت ایشان بوده‌اند.

گذشته از این اما، هیچ یک از اینان به فرشتگان و جنیان و دیگر موجودات غیرانسانی اجازه شرکت در جهاد و یا دفاع را نمی‌داده‌اند؛ چه بنا بر سنت الهی برای آزمایش انسان‌ها تنها اینان می‌بایست در جنگ‌ها حاضر می‌شده‌اند تا دو صف یاران حق و باطل به خوبی نمایان شود. در این میان جنگ بدر - که بنا بر نص صریح قرآن کریم، آوردگاه مبارزه فرشتگان با کفار بود، و در آن فرشتگان مستقیماً مأذون به یاری پیامبر اکرم(ص) بودند - موردی استثنایی است.

حضرت حجت(عج) اما، از این قاعده مستثنی هستند، چه در زمان ایشان، هم فرشتگان و هم جنیان به یاری اسلام خواهند شتافت و از سوی ایشان اجازه می‌یابند که به جهاد با مخالفان بپردازند. این در حالی است که می‌دانیم در واقعه جانسوز کربلا نیز، حضرت سیدالشهداء(ع) به هیچ یک از یاران غیرانسانی‌اشان اجازه شرکت در جنگ را ندادند؛ هر چند بنا بر آنچه منقول است،‌فرشتگان و جنیان به یاری ایشان در آن واقعه هولناک شتافته بودند.

*عدم تصرف زمان در حضرت حجت(عج)

هر چند درباره عدم تصرف زمان و عدم گذر آن بر وجود مبارک حضرت حجت(عج) در اینجا همین اندازه اشاره می‌کنیم که آن حضرت، از حیطه زمان خارج هستند و لذا زمان نمی‌تواند در وجود مبارک ایشان اثر گذارد و در آن تصرف کند، از این روست که بنا بر مشهور، سن ایشان به هنگام ظهور میان سی و پنج تا چهل سال خواهد بود. کسانی نیز که هم اکنون - که بیش از یکهزار و یکصد و هفتاد سال بر عمر آن خلاصه وجود می‌گذارد - به شرف زیارت ایشان نائل شده‌اند، به اتفاق آن حضرت را با چهره‌ای جوان که نزدیک به چهل ساله می‌نماید زیارت کرده‌‌اند.

این ویژگی، تنها خاص ایشان است و حتی انبیاء عظام الهی(ع) نیز در آن با ایشان شرکت نداشته‌اند.

جهان پس از دوره ظهور چگونه خواهد بود و آیا در آن زمان کسی خواهد بود؟

پاسخ:
الف. حیات مادی بعد از ظهور از جهت قوانین و سنت های حاکم بر جهان هستی و ماده با قبل از ظهور تفاوت ندارد. ولادت و مرگ افراد یکی است، استعداد ها و ویژگی های انسانی فرق نمی کند. بنابراین انسان های بعد از ظهور نیز هنگام پایان پیمانه عمرشان از دنیا می روند. خداوند می فرماید: «کل نفس ذائقه الموت؛ هر کس مرگ را می چشد (خواهد مرد)» (آل عمران، آیه 185)

بله ممکن است به علت رشد چشمگیر علم و دانش بشری و از بین رفتن بسیاری از عوامل مرگ زودرس مانند جنگ و بیماری ها، انسان ها عمر طولانی داشته باشند. ولی سر انجام همه می میرند.

ب. سیمای دوران پس از قیام را چنین می توان به تصویر کشید:

درباره شکوفایی و پیشرفت در جامعه پس از ظهور، به صورت عام و کلی به چند گزینه می توان اشاره کرد:

1. اجرای مقررات و دستور های زیبا و مترقی و انسان ساز اسلام با عمل به کتاب خدا واحیای سنت پیامبر و از بین بردن بدعت ها؛ امام علی علیه السلام فرمود: «آنچه از کتاب و سنت مرده است، زنده می کند». (نهج البلاغه، خطبه 138)

2. شکوفایی علم و دانش؛ امام صادق علیه السلام می فرماید: «دانش، بیست و هفت حرف است و همه آن چه پیامبران آورده اند، تنها دو حرف از آن است و مردم تا کنون جز با آن دو حرف با حرف های دیگر آشنایی ندارند. هنگامی که قائم عجل اللّه تعالی فرجه الشریف قیام کند، بیست و پنج حرف دیگر را بیرون می آورد و بین مردم نشر و گسترش دهد و آن دو حرف را نیز ضمیمه کند و مجموع بیست و هفت حرف را میان مردم گسترش می دهد.» (بحار الانوار، ج52، ص336)

3. پیشرفت و گسترش امور دینی و معنوی که با آموزه های مختلفی همراه است:

آموزش قرآن؛ امام علی علیه السلام فرمود: «گویا شیعیانم را می بینم که در مسجد کوفه، گرد آمده اند و با برپایی چادر هایی، مردم را به همان ترتیبی که قرآن فرود آمده بود، آموزش می دهند». (بحارالانوار، ج52، 364)

فراگیری حکمت؛ امام محمدباقر علیه السلام فرمود: «در روزگار مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف به اندازه ای به شما حکمت و فهم داده می شود که یک زن در خانه اش، بر طبق کتاب خدا و سنت پیامبر قضاوت (رفتار) می کند». (بحار الانوار، ج52، ص352.) نیز فرمود: «در زمان او به شما حکمت داده می شود» (بحار الانوار، ج52، ص352)

توجه به عبادت؛ امام علی علیه السلام فرمود: «مردم در روزگار مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف به عبادت و دین روی می آورند و نماز را به جماعت برگزار می کنند». (عقد الدرر، ص159)

رشد اخلاق و صفات پسندیده و از بین رفتن رذایل و صفات ناپسند؛ امام علی علیه السلام فرمود: «هنگامی که قائم ما قیام کند کینه های بندگان نسبت به هم از دلهایشان زدوده می شود». و در روایتی امام محمدباقر علیه السلام فرمود: «هنگامی که قائم ما قیام کند، دستش را بر سر بندگان می گذارد و اخلاقشان را به کمال می رساند». (بحار الانوار، ج52، ص336)

4. امنیت فراگیر در عرصه های مختلف؛ خداوند می فرماید: «و لیبدلنهم من بعد خوفهم امناً؛ ترس شان را به امنیت و آرامش مبدل می کند». (نور؛ آیه 55)

امام صادق درباره آیه «سیروا فیها لیالی و ایاماً آمنین» (سبأ، آیه 18) فرمود: «همراهی با قائم ما اهل بیت است». (بحار الانوار، ج 52، ص313، ح8)

5. اقتصاد شکوفا و سالم؛ امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «در دولت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف ربا از بین می رود». (منتخب الاثر، ص474) و در مورد عمران و آبادی، امام باقر علیه السلام فرمود: «در زمان حکومت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در روی زمین، ویرانه ای باقی نمی ماند، مگر آنکه آباد می گردد». (منتخب الاثر؛ ص606.)

محصولات کشاورزی فراوان می شود. پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلم فرمود: «رودخانه ها، پر از آب می شود و چشمه سارها به جوشش آمده، لبریز می گردد و زمین چند برابر محصول می دهد». (بحار الانوار، 52/304) و دام و گوسفند فراوان می گردد. (بحار الانوار، 51/81)

6. سلامتی جسم و روان؛ امام محمدباقر علیه السلام فرمود: «هر کس قائم را درک کند، اگر به بیماری دچار باشد، شفا یابد و چنانچه دچار ناتوانی باشد، توانا و نیرومند گردد». (بحار الانوار، 52/335، ح68)

خلاصه آنکه: طبق آیات شریفه قرآن، آینده جهان از آن دین اسلام و حاکمیت دین حق است.(توبه، آیات 32و 33) کل زمین در اختیار بندگان صالح قرار می گیرد (انبیاء/ 105) و حجت خدا و مؤمنان صالح، به خلافت و حکومت می رسند. در این روزگار دین مورد رضایت خدا (اسلام) پا بر جا و برقرار می شود (و احکام و معارف آن در سرتاسر جهان اجرا می گردد)، امنیت و آرامش کامل برقرار می گردد و عوامل نا امنی و مظاهر ظلم و فساد از بین می رود و عبادت واقعی (و عبودیت و بندگی حقیقی) به صورت عمومی تحقق می یابد (نور، آیه 55. )
منبع: مرکز تخصصی مهدویت

اگر دوره آخرالزمان را دوره سلطه فرهنگ شيطاني بناميم، سخن به گزاف نگفته ايم؛ دوره اي که شاخص عمومي جهت گيري ها و حرکت ها به سمت اهداف، منويات و برنامه هاي شيطاني است. چند قرني است، شعار « خدا مُرد» نيچه سرلوحه برنامه ريزي ها و استراتژي ها شده است؛ اما در اين ميان برخي از خلقيات و رفتارهاست که بيش از ديگر رفتارها و منش ها مورد اقبال و توجه قرار گرفته است. در اينجا نگاهي اجمالي به دنياي اطراف خود مي اندازيم:


تفاخر

ديديم شيطان در ابتداي نافرماني خود در برابر خداوند چنين گردن کشيد که من بهتر از اويم مرا از آتش آفريده اي و او را از گِل. اين خُلق از اهم خلقيات آخر الزماني مردم شده و افراد با تمام قوا به دنبال خود برتر نمايي در مقايسه با ديگران افتاده اند. آنچه در پي تکاثر و زياده طلبي اتفاق مي افتد و در واقع زمينه ساز ظهور رفتار زياده خواهي در انسان مي شود، گاهي خود حب دنياست؛ ولي در بسياري از موارد در مقايسه با داشته هاي ديگر و فخر فروشي به آنها معنا پيدا مي کند. انسان ها زياده خواه مي شوند تا به ديگران فخر بفروشند که ما بيشتر از شما داريم و از اين جهت بالاتر از شماييم.

حرص، زياده خواهي و تکاثر

تکاثر يا زياده خواهي در حالتي اتفاق مي افتد که شخص بيش از آنچه را نياز دارد، طلب و براي به دست آوردن آن تلاش کند. آسيب هاي ناشي از تکاثر به حدي است که يک سوره از قرآن به آن اختصاص يافته و درجايي ديگر نيز مصداق حيات دنيوي خوانده شده و چنين آمده:
« اعملوا انما الحياه الدنيا لعب و لهو و زينه و تفاخر بينکم و تکاثر في الاموال و الاولاد کمثل غيث اعجب الکفار نباته ثم يهيج فتراه مصفرا ثم يکون حطاما و في الاخره عذاب شديد و مغفره من الله و رضوان و ما الحياه الدنيا الا متاع الغرور؛
بدانيد که زندگي دنيا، در حقيقت، بازي و سرگرمي و آرايش و فخرفروشي شما به يکديگر و فزون طلبي در اموال و فرزندان است. [مثل آنها] چون مثل باراني است که كشاورزان را رُستني آن [ باران] به شگفتي اندازد. سپس [ آن کشت] خشک شود و آن را زرد بيني، آن گاه خاشاک شود و در آخرت [دنيا پرستان را ] عذابي سخت است و [مؤمنان را ] از جانب خدا آمرزش و خشنودي است و زندگاني دنيا جز کالاي فريبنده نيست.»
مفهوم سرمايه با مجموعه تحولاتي که در پي رنسانس داشته بارزترين مصداق تکاثر است.
يکي از ويژگي هاي جالب دنيا که در آيات و روايات به آن اشاره شده اعتباري و غير واقعي بودن دنياست. با توجه به سلطه جدي فضاي مجازي و سايبري بر زندگي ها در اين روزها، زندگي هاي مردم سراسر زمين به سمت مجازي شدن پيش مي رود و خودنمايي و زياده طلبي ها در اين عرصه معني مي شود. انسان ها تمام تلاش خود را مي کنند که با چپاول اموال و ضايع کردن حقوق ديگران، دزدي و سرقت، آميختن حلال و حرام، نپرداختن حقوق واجب، مانند خمس و زکات يا پرداختني هاي لازم و موظف مانند صدقه، صرفاً به دنبال افزودن صفرهاي حساب هاي خود در بانک ها هستند.

تنوع طلبي، مصرف زدگي و مدگرايي

يکي از روحياتي که در قرآن، قوم بني اسرائيل را با آن وصف کرده، تنوع طلبي است. در دوره اي که آنان با حضرت موسي(ع) در حال سفر از مصر بودند، خداوند به آنان مرحمت کرده و غذاهاي بهشتي براي آنان از آسمان مي فرستاد تا رنج کشيدن بار غذا را بر دوش تحمل نکرده و بتوانند سريع تر حرکت کنند. پس از مدتي، آنان در نهايت جسارت و صراحت به موسي (ع) گفتند: به خدا بگو ما نمي توانيم به يک غذا صبر و عادت کنيم از خدا بخواه براي ما عدس و پياز بفرستد تا تنوع در آن ايجاد شود. اين روحيه تنوع طلبي تا قرن ها اختصاص به يهود و بني اسرائيل داشت تا اينکه با رنسانس، روال يهودي سازي جهان دنبال شد و اين روزها فرهنگ قوم يهود مبناي تمام رفتارها و منش ها گشته است؛ بي آنکه بسياري از ما متوجه آن باشيم.
روحيه تنوع طلبي را در ميان ما جاري ساخته اند تا با مصرف گرايي ما چرخ صنعت و توليد آنان رونق بيشتري پيدا کند به اين ترتيب ما نيز بيشتر از پيش در فرهنگ يهودي خداگريز، غوطه ور مي شويم.

عنوان زدگي (حب جاه و برتري جويي نوين)

جاه طلبي از جمله خصايص و خلقيات شيطاني است که مبناي بسياري مفاسد به شمار مي آيد. در زندگي مدرن با تأسيس ادارات، نهادها و مؤسسات ، اين فرصت براي همه فراهم شد که عنوان داشته باشند و اين عنوان مبناي تفاخر نسبت به هم قرار گيرد. عنوان ها در ساختارهاي تشکيلاتي رتبه پيداکردند و اگر کسي را اين روزها با رتبه و عنوان و مقامي پايين تر از آنچه حکم کارگزيني اش تعريف کرده، خطاب کنند، توهين غير قابل بخشش و گذشتي به حساب مي آيد و حتماً بايد با آن برخورد شود! اخلاقي که به شدت در قرآن مورد نهي قرار گرفته است.

تجمل گرايي

خداوند زيباست و زيبايي را دوست دارد، اما گاه زيبايي گرايي تمام توجه فرد را به خود جلب مي کند و بهانه اي براي تفاخر و خودنمايي مي شود. اين روحيه نيز مصرف زدگي، اسراف و تبذير را به دنبال مي آورد. ترکيب تنوع طلبي، تجمل گرايي و مدزدگي، فرهنگي را به دنبال مي آورد که فرد، تمام هم و غم زندگي اش را در خريد و نمايش آنچه خريده و خود برتر نمايي خلاصه مي کند. اين سبک يکي از مؤثرترين راه هاي غفلت از خدا و ياد خداست. علت ها و آثار مختلفي را براي تجمل گرايي مي توان برشمرد؛ مثلاً يکي از آنها چشم و هم چشمي است.

مدگرايي ( جهالت مدرن) و تبليغات زدگي ( تقليد نوين)

از جمله ابزارهايي که با آن تنوع طلبي، معنا و مصداق مي يابد، فرهنگ مُد است. از مد مي توان به تقليد جاهلانه و جهالت مدرن يادکرد که شخص بي توجه به نياز، ضرورت ها و حتي علاقه و سليقه خود، صرفاً بر اساس آنچه مدسازان يا ابزارهاي تبليغاتي براي او تعريف مي کنند، مطلوب و محبوبش مي شود.

غرب زدگي ( تغيير قبله اعمال و آمال)

زيباترين و بهترين رنگ براي زندگي و حيات بشر، رنگ خدايي است و کعبه نمادي است که ما اين جهت را گم نکنيم و زندگي را بر اساس آن جهت دهي کنيم. در دوره مدرن جهت بسياري از پيروان اديان، مذاهب و ملل مختلف جهان يا به تعبير دقيق تر عموم آنان به يک سو شده و همه مناسبات زندگي ما را رسانه ها، آزمايشگاه ها و گويندگان و نويسندگان غربي تعيين مي کنند. همين قدر که گفته شود بنابر آزمايش هاي انجام شده در آزمايشگاه هاي آمريکا يا فلان کشور اروپايي به چنان نتيجه رسيده اند، براي ما کافيست تا آن را به راحتي قبول کنيم. حال اگر براي ما مسلمانان روايات معتبر و گاه متعددي در خلاف اين ادعا وجود داشته باشد. آنچه کنار گذاشته مي شود روايت است نه نتايج آزمايش هايي که معلوم نيست آيا واقعاً انجام شده يا تبليغات رسانه هاست. اين امر به خوبي نشان مي دهد که قبله اعمال کجاست. علاوه بر آن براي بسياري از مردم سفر سياحتي، اقامتي يا مهاجرت به کشورهاي غربي آرزويي بزرگ شده که به دنبال برآورده ساختن آن هستند.

خودخواهي، بي دردي، بي تعهدي، سردي عواطف و تغافل

يکي از ويژگي هاي شاخص و شايع دوره ما، مشغول شدن افراد به خود است. آن قدر مردم به خود مشغول شده اند که دوست، فاميل، آشنا و … همه در حاشيه قرار گرفته اند. هجمه اخبار و اطلاعات در حدي است که از شنيدن بدترين اخبار، مانند آوارگي بيست ميليون نفر در سيل پاکستان، کشته شدن يک ميليون عراقي به دست آمريکايي ها و معلول شدن هزاران کودک و بزرگسال در طول اين سال ها، نسل کشي مسلمانان به دست صرب ها و ده ها و صد ها خبر ديگر، صرفاً ما را ناراحت مي کند و بس. بلافاصله هم اگر خبري بشنويم، لبخند بر لبانمان مي نشيند.

خردگرايي جايگزين خداگرايي

در طول قرون متمادي، انبياي الهي نه تنها پيام هاي معنوي الهي را براي زندگي پس از مرگ به انسان ها ابلاغ مي کردند که هر آنچه را آنها براي زندگي در زمين، بدان نياز داشتند نيز به انسان ها مي آموختند. به استناد روايات تاريخي نقل شده از اهل بيت (ع) تمام علوم مورد نياز بشر در عرصه هاي نظري و فن آوري به دست انبيا براي بشريت آورده شده است در پي رنسانس تمدني بنا نهاده شد که بر اساس خداگريزي و خدا ستيزي است وتلاش مي کند همه چيز را بر اساس مقصد نوين حيات که همان بندگي نفس و شيطان است با شعار خردگرايي و ابزار آزمون و خطا به هر قيمت، حتي تباهي نسل هاي متعدد، همه چيز را بازنگري و نوزايي کند. در اين مسير چه مقصد و چه راه حرکت و ابزارهاي مورد استفاده در طول مسير همه و همه غير خدايي اند.

نوزايي معاصي در پرتو رسانه ها

رسانه ها مهم ترين ابزار ترويج فرهنگ نوين غربي است؛ فرهنگي که الان شرق تا غرب عالم را متأثر از خود ساخته و تمام جهات جغرافيايي جهان از حيث فرهنگ، غربي شده اند. اينترنت، ماهواره، تلويزيون و .. از سويي براي تحقق حاکميت شيطان به ترويج فساد و فحشا از هر طريق ممکن همت گماشته اند و از سوي ديگر، برخي گناه ها مانند دروغ، غيبت، تهمت و افترا، نمامي ( سخن چيني) و … با استفاده از ابزار رسانه دچار تحول مفهومي شده و براي بسياري از مردم کاملا عادي شده است.
منبع:نشريه موعود( ويژه جن)، شماره 123،124

اگر ما در مسیر صحیح حركت كنیم لایق نگاه حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه الشّریف) خواهیم گشت. راه های قرار گرفتن در مسیر صحیحِ حرکت، به قرار زیر است:

همدلی با یکدیگر
در نامه‌اى از ناحیه مقدّس امام زمان عجل الله تعالی فرجه براى شیخ مفید فرستاده شده؛ حضرت، نبود صفا و یکدلى در بین شیعیان را سبب غیبت خود مى شمرند.

وَلَوْ أَنَّ أشْیاعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ ـ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنَ بِلِقائِنا، وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَصِدْقِها مِنْهُمْ بِنا … (2)

اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى‌گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما … .

تلاش در ترک گناهان

در ادامه همان نامه، آقایمان بیان فرمودند که علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست جز آن‌چه از کردار آنان به ما مى‌رسد و ما توقّع انجام این کارها را از آنان نداریم: فَما یحْبِسُنا عَنْهُمْ إِلاّ ما یتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکْرَهُهُ وَلا نُۆْثِرُهُ مِنْهُمْ.

هر زمان دیدیم که رابطه ما با آن بزرگوار کمرنگ شده؛ بدانیم که خداوند از ما راضی نیست. زیرا از امام محمد باقر علیه السلام، نقل شده است: اذا غضب الله تبارک و تعالی علی خلقه، نحانا عن جوارهم (3) هنگامی که خداوند از آفریدگانش خشمگین شود، ما (اهل بیت) را از مجاورت با آن‌ها دور می سازد.

عدم رضایت خداوند از ما، دلیلی جز گناهان ما ندارد. پس بیاییم با ترک گناهانمان زمینه ظهور حضرت را فراهم سازیم.
امام صادق علیه السلام، در فضیلت انتظار فرج مهدى (عج الله تعالی فرجه الشّریف) فرمودند: «هر كس از شما بمیرد، در حالى كه انتظار ظهور حاكمیت دین خدا را داشته باشد، همچون كسى است كه در خدمت قائم (عج الله تعالی فرجه الشّریف) باشد در خیمه او …؛ بلكه همچون كسى است كه در ركاب قائم (عج الله تعالی فرجه الشّریف) بجنگد، نه به خدا، مانند كسى است كه در ركاب پیامبر (صلى الله علیه و آله) شهید شده باشد
تلاش در رشد عقلانی و اخلاقی

در روایتی از پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) آمده است: یخرج قوم من المشرق یوطئون للمهدی سلطانه (4): «قومی از مشرق زمین، خروج می‌کنند که زمینه‌ساز سلطنت و حکومت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف خواهند بود».

این آماده سازی می‌تواند در زمینه فرهنگ و عقلانیت مردم باشد، که در صورت بالا رفتن سطح آن، زمینه برای ظهور حضرت، فراهم خواهد شد. از امام باقر علیه السلام نقل شده است که فرمود: اذا قام قائمنا وضع یده علی رۆوس العباد فجمع به عقولهم و اكمل به اخلاقهم (5) « چون قائم ما، قیام کند؛ دستش را بر سر بندگان می‌گذارد و عقول آنها را متمرکز ساخته و اخلاق را به کمال می‌رساند».

از این حدیث استفاده می‌شود که کار حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، تکمیل نقص عقول و اخلاق مردم است تا از معارف الهی بهره مند شوند. در نتیجه این مردم هستند که با تلاش خود و بالا بردن سطح علم، اخلاق و فرهنگ جامعه می‌توانند زمینه‌ساز ظهور کلی حضرت شوند تا به واسطه آن به کمال عقلانی نهایی برسند.
انتظار

دعا همراه با گریه و زاری

در روایتی از امام ششم (علیه السلام) در مورد تعجیل در ظهور حضرت چنین آمده است: شما هم اگر مثل بنى اسرائیل در درگاه خداوند به گریه و زارى بپردازید، خداوند فرج ما (اهل بیت‌ (علیهم السلام)) را نزدیك خواهد كرد؛ اما اگر چنین نباشید، این سختى تا پایان مدتش، طول خواهد کشید.(6)

دعا و آرزوی ظهور نباید فقط صرفا زبانی باشد بلکه باید قلباً نیز منتظر حضرت باشیم و منتظر واقعی حضرت باشیم.انتظار فرج داشتن یعنى انتظار در ركاب امام بودن و جنگیدن و احیاناً شهید شدن، یعنى آرزوى واقعى و حقیقى مجاهد بودن در راه حق، انتظار فرج داشتن یعنى واقعاً در نیت ما این باشد كه در ركاب امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشّریف) و در خدمت ایشان دنیا را اصلاح كنیم.(7)

امام صادق علیه السلام، در فضیلت انتظار فرج مهدى (عج الله تعالی فرجه الشّریف) فرمودند: «هر كس از شما بمیرد، در حالى كه انتظار ظهور حاكمیت دین خدا را داشته باشد، همچون كسى است كه در خدمت قائم (عج الله تعالی فرجه الشّریف) باشد در خیمه او …؛ بلكه همچون كسى است كه در ركاب قائم (عج الله تعالی فرجه الشّریف) بجنگد، نه به خدا، مانند كسى است كه در ركاب پیامبر (صلى الله علیه و آله) شهید شده باشد. (8)

زراره مى‏گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض كردم: فدایت شوم، اگر زمان غیبت را درك نمودم، چه كار كنم؟ آن حضرت فرمود: اى زراره، اگر آن زمان را درك كردى، این دعا را بخوان: «اللَّهُمَّ عَرِّفْنى‏ نَفْسَكَ فَانَّكَ انْ لَمْ تُعَرِّفْنى‏ نَفْسَكَ لَمْ اعْرِفْ نَبِیَّكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنى‏ رَسُولَكَ فَانَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى‏ رَسُولَكَ لَمْ اعْرِفْ حُجَّتَكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنى‏ حُجَّتَكَ فَانَّكَ انْ لَمْ تُعَرِّفْنى‏ حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دینى‏» (9)
اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى‌گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما …

خداوندا، خودت را به من بشناسان، زیرا اگر خودت را به من نشناسانى، پیامبرت را نخواهم شناخت. پروردگارا، فرستاده‏ات را به من بشناسان، چون اگر او را به من معرفى نكنى، حجت تو را نخواهم شناخت. بار الها، حجت (امام وقت) خود را به من معرفى كن، چرا كه اگر او را به من نشناسانى، در دینم گمراه خواهم شد.

آرى، آن كسى كه مى‏خواهد، از یاران امام زمان باشد، باید همه توان خود را در ایجاد تقوا و پاكى و عدالت به كار برد و در پاسدارى از اسلام بكوشد.

آقا جان دیگران فکر می کنند که من آدم خیلی خوبی هستم؛ پاکِ پاک. ولی من كه خودم رو بهتر از بقیه می‌شناسم، می‌دونم که گناهكارم. آرزو می‌كردم همونی بودم كه مردم فكر می‌كنند. از این‌كه خوب نیستم ناراحتم، از این كه خالص نیستم ناراحتم. مولا جان دستم رو بگیرید، عزیز زهرا اگه من بدی كنم؛ دیگران كارایی كه من انجام دادم رو، به نام شما می زنند، مولا جان كمكم كنید که منتظر واقعی شما شوم، مددم كنید که در راه شما قدم بردارم .الهی آمین. اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فی فرج مولانا صاحب الزمان.

پی نوشت ها:

1. سوره مبارکه اعراف، آیه 198.

2. بحارالأنوار، ج53، ص177.

3. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج‏1، ص 343.

4. سنن ابن ماجه، ج2، ح 4088.

5. بحار الانوار، ج52، ص336، ح71.

6. همان، ص132؛ البرهان، ج‏3، ص 125؛ المیزان، ج‏10، ص331.

7. مجموعه ‏آثار استاد شهید مطهرى، ج‏23، ص 597.

8. بحارالانوار، ج 52، ص 126.

9. منتخب‏الاثر، ص 501.