حضرت علی (ع) روزی پس از بازگشت از صفین در پشت کوفه خطاب به قبرستانی که در آن جا واقع بود، فرمودند:

ای کسانی که در دیار وحشتناک ساکنید و در مکان های بی آب و گیاه و خالی از اشخاص (بسر می برید) و ای اهل قبرهای تاریک، و ای ساکنان خاک، و ای اهل غربت و دوران از وطن، ای کسانی که تنهایید و ای کسانی که ترسانید، شما کسانی هستید که قبل از ما رفتید (شما پیشروانید) و ما پیروانتان هستیم که به شما ملحق خواهیم شد؛ اما (اگر از خانه هایتان سوال کنید به شما بگوییم که) خانه هایتان را (دیگران) ساکن شدند، زنانتان (نیز) به ازدواج در آمدند و اموال شما تقسیم شد؛ این خبری بود که نزد ما بود، شما چه خبر دارید؟ آنگاه حضرت توجهی به اصحاب نمود و فرمودند: آگاه باشید اگر آن ها در سخن گفتن مأذون بودند، هر آینه به شما خبر می دادند که بهترین توشه (آخرت) تقواست.

? نهج البلاغه، حکمت 130، ص 492