ای ماه یلدایی ترین شبهای انسانی

کی می رسی در این خراب آباد عصیانی؟

آقا بیا از طعنه نامردمان،مردیم

این خائنان تشنه افکار شیطانی

دستی بکش بر زخمهای کهنه یاران

ای ناجی آیینه های رو به ویرانی

هر جمعه با یاد تو دور از چشم ناپاکان

مائیم و آه و ندبه های ناب عرفانی

ما عابران کوچه های شهر بی احساس

تو یوسف گم گشته دلهای کنعانی

تنها تو می دانی،تو ای زیبا گل نرگس

راز غم این چشمهای خیس بارانی

(حامی)فدای عدل بی پایانت ای آقا

تا کی بگو پشت غبار صبر می مانی؟