ریحانه الرسول

همواره این سؤال برای بسیاری مطرح می شود که چرا دختران امام کاظم(ع) بر خلاف تأکید پیامبر(ص) ازدواج نکردند، اما باید گفت که این مسئله دلایل مختلفی دارد.

یعقوبی که از مورخین شیعه است درباره علت ازدواج نکردن دختران امام موسی کاظم(ع) می نویسد: حضرت امام موسی کاظم(ع) وصیت فرمود که دخترانش ازدواج نکنند، ولذا هیچیک از آنان ازدواج نکردند، به جز(ام سلمه)که هم ازدواج واقعی نبود، بلکه وی از مصر عازم حج بود برای اینکه در این سفر محرمی داشته باشد با پسر عمویش قاسم بن محمد بن جعفرالصادق(ع) عقد محرمیت جاری کرد.

در پاسخ به این گفته یعقوبی باید گفت که اولا: گفته یعقوبی بی اساس و مخالف با سنت اهل بیت(ع) است، زیرا امکان ندارد ائمه(ع) مخالف سیره جدشان رسول الله(ص) عمل نماید، زیرا که روایات زیادی از ناحیه مقدسه رسول الله(ص) بدست ما رسیده که همه حاکی از اهمیت این امر مستحبی دارد تا جائی که حضرت ختمی مرتبت می فرماید(فلیس منی) یعنی اگر کسی ازدوج ننماید از من نیست. آیا معقول است امامی که ما قائل به معصومیتش می باشیم این وصیت را در حق فرزندانش نماید، پس باید گفت که نظریه یعقوبی خالی از واقعیت و غیرمستند است.

ثانیا: متن وصیتنامه حضرت امام موسی کاظم(ع) در طول قرنها و سالها از حوادث باقی مانده و در کتب تاریخی موجود است که مرحوم کلینی تمام وصیت آن حضرت را در کتاب شریف کافی نقل می نماید که نوشته؛ حضرت امام موسی کاظم(ع) در این وصیتنامه پس از آنکه همه فرزندانش را به تبعیت از امام رضا(ع) فرمان داد، در مورد فرزندانش فرموده: “وان اراد رجل منهم ان یزرج اخته فلیس له ان یزوجهاالا باذنه وامره، فانه اعرف بمناکح قومه". “هرکدام از آنها اگر بخواهد خواهرش را تزویج دهد، بدون اجازه‌ و فرمان امام رضا(ع)چنین حقی را ندارند، زیرا او به مصالح قومش در امر ازدواج از همه آنها آگاهتر است".

در جای دیگر از همین وصیتنامه می فرماید: “ولا یزوج بناتی احد من اخوتهن من امهاتهن ولا سلطان ولا عم الا برأیه ومشورته، فان فعلوا ذلک فقد خالفوا الله ورسوله وجاهدوه فی ملکه، وهو اعرف بمناکح قومه، فان اراد ان یزوج زوج، وان اراد ان یترک ترک". “هیچ یک از دخترانم را نباید برداران مادری و سلاطین و یا عموهایشان شوهر دهند، مگر با نظر و مشورت حضرت رضا(ع) اگر بدون اجازه او به چنین کاری اقدام کنند، با خدا و رسول خدا مخالفت ورزیده اند و در سلطنت خدا منازعه نموده اند، زیرا او به مصالح قومش در امر ازدواج آگاهتر است، پس هرکس را او تزویج دهد اطاعت کند و هرکسی را او تزویج نکند فرمان برد”

باید متذکر شد که در این وصیتنامه حضرت بیشتر خواستند، به فرزندان خود اعلام کند که حجت خدا بعد از وی حضرت رضا(ع) است و باید در هر موردی من جمله مسئله ازدواج از آن حضرت اطاعت و اجازه بگیرند. بنابر بیان فوق باز فرمایش یعقوبی رد می شود و بی اساس بودن قول او را می توان پی برد و لذا صاحب کتاب(حیاه الامام موسی بن جعفر) صریحا مجعول بودن نقل یعقوبی را علان نموده است.

نظریه دوم که در مورد عدم ازدواج دختران حضرت موسی بن جعفر(ع) داده اند این است که گفته اند چون برای آن مخدرات هم کفو پیدا نمی شد لذا ازدواج ننمودند. در رد این نظریه فوق دو جواب ذکر شده است؛ اولا: “سیره ائمه اطهار(ع) این نبود که دختران خود را به جهت پیدا نشدن(کفو) در خانه نگه بدارند و مانع از ازدواج آنها شوند، بلکه آنها عملا‌ و قولا مومن و مؤمنه را کفو یکدیگر می دانستند و امر می فرمودند که اگر دین و تقوای کسی را پسندید دختران خود را به همسری او درآورید.

ثانیا: در عصر امام کاظم(ع) جوانان شایسته ای از اولاد امام حسن مجتبی(ع) و از تبار حضرت سیدالشهداء(ع) بودند که می توانستند کفو دختران آن حضرت باشند. لذا احتمالا نظر سوم درست می باشد و آن خفقان شدید هارونی است. اختناق در عصر هارون الرشید به جائی رسیده بود که کسی جرأت نداشت به در خانه‌ امام کاظم(ع) آمد و شد کند، کجا رسد به اینکه آرزوی دامادی آن حضرت را در سر بپروراند.

اما پاسخ دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه

اولا: فاطمه کبری حضرت معصومه(ع) در سال 173 هـ .ق بدنیا آمده و نظر به اینکه این بانو به اجماع مورخین بزرگترین دختران حضرت امام موسی کاظم(ع) بوده و همچنین آن حضرت هم در سال 201هـ .ق به شهادت رسید باید گفت که ایشان در زمان شهادت امام کاظم (ع) 10 سال بیشتر نداشت و تازه بحد بلوغ رسیده بود چه رسد که مابقی دختران آن حضرت که از فاطمه معصومه(ع) کوچکتر بودند.

ثانیا: چون مورخین عنایت کافی در تاریخ تولد و وفات و ازدواج اولاد ائمه(ع) و بعضا خود ائمه(ع) نداشتند ممکن است که آن مخدرات با تمام آن مسائل و مصائب و مشکلاتی که مطرح گردید، ازدواج نموده و این سنت شایسته جدشان را پیروی کرده باشند مضافا براینکه(عدم الوجدان لا یدل علی عدم الموجود) چون مورخین مسئله ازدواج اولاد ائمه(ع) را ذکر نکرده و یا در کتب تاریخی موجود نیست دلیل بر ازدواج نکردن آن مخدرات نمی توان باشد گرچه در مورد شخص حضرت معصومه(ع) همان دلائل فوق مبنی بر عدم ازدواجش کافی است.

در خیابان های شهر که راه می روی و به صورت هایشان که نگاه می کنی دیگر از چهره های طبیعی خبری نیست. بینی ها مصنوعی و سربالا، گونه ها برجسته و غیر طبیعی، پوست ها سرخ و سفید که با رنگ های آرایشی تزیین شده است. مثل این که نقابی روی صورت خودشان گذاشته اند که شناسایی نشوند! آنقدر تغییرات روی خودشان انجام داده اند که با عکس های شناسنامه شان قابل مقایسه نیستند! دیگر هویت اصلی خود را از دست داده اند.

طبیعتا هر زن و مرد جوانی زیبایی را دوست دارد و دوست دارد که زیبا باشد. اما نباید میل به زیبا بودن و زیبا شدن تبدیل به یک بحران شود. امروزه اکثر جوانان به جای اهمیت دادن به زیبایی های طبیعی خدادادی، با هر وسیله و راهکاری که بتوانند شکل و شمایل خود را به صورت های گوناگون در می آورند. طوری که ممکن است دیگر قابل شناسایی نباشد.

در این میان هر راهکاری که برای تغییرات وجود داشته باشد، آزمایش می کنند. از استفاده لوازم آرایشی گرفته تا انواع جراحی های زیبایی! از هیچ راهی برای تغییر دادن خودشان دریغ نمی کنند. کشیدن پوست صورت، بالابردن ابروها ، جراحی زیبایی پلک و جراحی زیبایی بینی که رایج ترین نوع جراحی به حساب می آید. این جراحی های پلاستیک نه فقط بین زنان بلکه بین مردان هم رواج پیدا کرده است.

...

پزشک هایی که بدون تخصص عمل جراحی می کنند!

اکثر مشتریان جراحی های زیبایی از قشر متوسط جامعه هستند. برای همین هزینه های زیبا شدن برایشان بسیار مهم است. بیشتر مشتریان کل بازار را زیر و رو می کنند تا ارزان ترین پزشک جراحی را پیدا کنند. پزشکان هم که از این موضوع اطلاع کافی دارند، مبالغ جراحی های مختلف را تا حد ممکن پایین می آورند اما طبیعتا به همان اندازه کیفیت کارشان را نیز کاهش خواهند داد. در واقع جراحی زیبایی به یک تجارت پر سود تبدیل شده است.

در این میان کافی است یک پزشک عمومی قيمت جراحی زیبایی را کمی پايين تر از يک متخصص تعيين کند، آنگاه این پزشک عمومی برای تمام مشتریانی که دغدغه مالی دارند جذاب می شود!

پزشکان عمومي طبق آنچه که در دانشنامه ‌شان نوشته شده می ‌توانند طبق قانون، 3 رشته را زير نام پزشک عمومی درج کنند. ولی برخی پزشکان عمومی اين کار را نمی ‌کنند و مثلا می ‌نويسند: “پوست، مو و زيبايي". مشتریان هم بدون اطلاع از این موضوع که فرد پزشک عمومی است يا يک متخصص جراحی؟ به خاطر قیمت ارزان تر جان خود را به دستان این پزشکان می سپارند.

براساس آماری كه انجمن جراحی پلاستيک آمريكا ارائه كرده ‌است، 80‌ درصد از جراحی ‌های سال ‌1999 را زنان انجام می ‌دادند، اما روز به روز بر تعداد مردانی كه با اعمالی چون بوتاكس، كاشت مو و جراحی بينی می ‌خواهند خود را زيبا كنند، افزوده می ‌شود.

وقتی اهمیت لوازم آرایشی بیشتر از تغذیه مناسب می شود!

سرانه مصرف لوازم آرایشی در بین خانم های ایرانی سر به فلک کشیده است. برخی از زنان ایرانی بیشتر از این که پول خود را صرف خرید محصولات غذایی مفید کنند خرج لوازم آرایشی مختلف می کنند.

ایران دومین کشور مصرف ‌کننده لوازم آرایشی در خاورمیانه و هفتمین کشور در جهان است. این رتبه خیره‌ کننده در مصرف مواد شیمیایی آرایشی در حالی است که سهم بالایی از این کالاها قاچاق هستند و بدون هیچ ‌گونه نظارت کیفی در بازارها به فروش می ‌رسد.

طوری که آمارها نشان می دهد در 15 سال گذشته شمار مصرف کنندگان لوازم آرایشی و متقاضیان عمل های جراحی پلاستیک زیبایی، 70 درصد بیشتر شده است.

نکته تاسف برانگیزی که در مورد مصرف لوازم آرایشی بهداشتی در ایران وجود دارد، سرانه مصرف بالای آن در بین دانشجوهاست. در حال حاضر سن استفاده از لوازم آرایشی در ایران به 14 سالگی رسیده است!

از سوی دیگر، طبق آمارها 17 میلیون زن ایرانی هر ساله 10 تریلیون و 200 میلیارد تومان برای خرید لوازم آرایشی هزینه می‌ کنند. این در حالی است که بین 80 تا 90 درصد بازارهای لوازم آرایشی ایران در اختیار چین، ترکیه و تایلند قرار گرفته؛ کشورهایی که هر ساله میلیون‌ ها دلار از صادرات لوازم آرایشی بهداشتی به ایران سود می ‌برند.

جراحی پلاستیک زیبایی “مد” جامعه امروز ما

دکتر حسین عشایری استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران و متخصص مغز و اعصاب درباره جراحی پلاستیک زیبایی در ایران گفت: یک بخش از جراحی پلاستیکی ضروری است؛ آسیب های ناشی از سوختگی، تصادفات و… باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد. اما جراحی های پلاستیکی که صرفا برای زیبایی انجام می شود، قابل قبول نیست.

حسین عشایری یکی از دلایل درگیری جوانان به جراحی های پلاستیکی زیبایی را چشم و هم چشمی دانست و تصریح کرد: برخی از متقاضیان که عمل جراحی زیبایی نه تنها یکبار بلکه سه الی چهار بار یا بیشتر انجام می دهند به نوعی اعتیاد دچارهستند.

وی افزود: افرادی که جراحی پلاستیک برای زیبایی انجام می دهند، با بدن خود آشتی نکرده اند و خود آرمانی ایشان با خودشان فاصله دارد.

عشایری در پایان گفت: اخیرا مردان هم درگیر این جراحی های زیبایی شده اند و این جراحی های پلاستیک به نوعی در جامعه ما “مد” شده است.

منبع:www.fardanews.com

- می‌خواهم خوش‌تیپ باشم؛

- می‌خواهم شخصیت داشته باشم؛

- پیش دوستانم آبرویم را حفظ کنم؛

- لباس قدیمی که بپوشم، بقیه مسخره‌ام می‌کنند؛

- چادر ساده که برای عهد مادربزرگان ما بود؛

- و…
این‌ها استدلال‌ها، پاسخ‌ها و توجیه‌های هرروزه ماست، به خودمان و دیگران. وقتی چشم‌هایشان (و احتمالاً چشم‌های خودمان!) چهارتا می‌شود. وقتی تشخیص می‌دهیم اگر زیر چادر شلوار Leg (یا همان ساپورت خودمان) بپوشیم، خیلی خوش‌تیپ می‌شویم. وقتی احساس می‌کنیم، چهار تار موی‌مان هم از زیر چادر بیرون بزند، خیلی گیری ندارد و به زیبایی‌مان کمک می‌کند. وقتی‌که پیش خودمان می‌گوییم با چادر هم می‌توان «فشن» بود!

«فشن چادر» یکی از پدیده‌هایی است که دخترانِ معتقدِ سرزمینِ من، با آن دست‌به‌گریبان‌اند. آن‌هایی که می‌خواهند هم آراسته و به‌اصطلاح امروزی‌ها خوش‌تیپ باشند، اما حجاب‌شان را هم حفظ کنند. یا در بین دوراهی خودشان و خانواده‌شان مانده‌اند که چادری بمانند یا به مانتو بسنده کنند.
دخترانی که جز مادرانشان، هیچ الگوی دیگری ندارند. نه کسی برای‌شان تیپ ساخته، نه شخصیت بیرونی دارند که به آن افتخار کنند و نه مدلی دارند که از آن تبعیت کنند. آن‌هم در دنیایی که دیگر انتخاب پوشش، مرزی ندارد و تنها پارامتری که هر شخص را محدود می‌کند، تا حدودی قانون است و البته اعتقادات شخصی‌اش.

فشن چادر

از طرف دیگر، نگاه انعطاف ناپذیرعده‌ای مبنی بر این‌که «حجاب زیبا نیست» کمی اوضاع را پیچیده‌تر کرده است. نگاهی که معتقد است حتی پوشیدن روسری رنگی زیر چادر مشکی، زینتی برای زن است و حرام. آن‌هایی که حجاب کامل را صرفاً «چادر مشکیِ غیرِ ملی و غیر لبنانی و غیر دانشجویی» می‌دانند و برای زن محجبه، یک فرمول بیش‌تر ندارند: چادر مشکی ساده.

حالا در این وانفسای مدل و رنگ و طرح و نقش، کسی هست بیاید پیدا شود و برای دختران محجبه کشورم، حداقل ۱۰ الگو و مدل بسازد؟ تا اگر دختری نخواست مدل مادرانش چادر سرش کند، بتواند چند مدل دیگر حجاب را تجربه کند و به‌یک‌باره همه‌چیز را کنار نگذارد؟

کسی هست که حجاب کامل و برتر را دوباره از این طریق زنده کند و به‌جای تحقیر و کوچک کردن بانوان (به‌اصطلاح) بدحجاب، کمی از این طریق به احیای حجاب بیندیشد؟
.
منبع: مجله اینترنتی دخت‌ایران

در دوران نوجواني و ابتداي دوره جواني همواره تغييرات قابل ملاحظه اي در رفتار شخص و اطرافيان شکل مي گيرد که اين تغييرات هميشه با اضطراب و چالش هاي روحي و رواني همراه است.

در فرهنگ ايراني دختران بواسطه نگاه ويژه خانواده و جامعه و مهمتر از آن ديدگاه دين در خصوص مقام زن بيشتر درگير اين مشکل هستند.

وجود زن با عنايت و لطف خداوند کريم با هنر، زيبايي، احساس و عشق آميخته شده و مهمترين نقش زندگي بشر يعني مادر بودن به اين وجود با ارزش سپرده شده است. نقشي که در آن پرورش، آموزش، تربيت و ايثار و از خودگذشتگي و از همه مهمتر و کاملتر عشق به صورت يکجا قابل ملموس است.

...

در بيان مقام زن همين بس که در بالاترين جايگاه دليل خلقت بشر مي شود آنجا که خداوند، فاطمه(س) را دليل خلق همه هستي مي خواند.بايد باور کنيم که زن در چند دهه گذشته بيش از هميشه مورد توجه بوده و البته ارزشهاي او نيز مورد هجمه قرار گرفته است که دختران در اين معادله غلط فرهنگي بيشترين تاوان را پرداخته اند.

 ترويج احساس سرخوردگي از جنسيت زن و حسرت مرد نبودن، وابستگي بيش از اندازه به مرد و ترس و نگراني از تنهايي و تنها ماندن، نبود اشتغال و درآمد مناسب با توجه به نسبت دانشجويان دختر به پسر در يک دهه گذشته و افزايش ميانگين سن ازدواج و اشاعه نگراني هاي کاملاً بي پايه و اساس در خصوص نبود فرصتهاي مناسب از دغدغه هاي دختران در جامعه کنوني است.

تفاوت و تبعيض قائل شدن برخي خانواده ها و جامعه بين پسران و دختران، عدمدرک صحيح خانواده از تغييرات فيزيکي و به تبع آن روحي دختران، ضعيف بودن آگاهي خانواده و نبود آموزش صحيح در برخورد با مشکلات دختران، رواج و اشاعه نااميدي، سرخوردگي و احساس غلط بي فايده بودن در نقش هاي مهم اجتماعي از ديگر دغدغه هاي موجود اين گروه است.

آنچه که بايد به صورت جدي به آن پرداخته شود تقويت باورهاي حقيقي و غالب و بهره مندي از اين ويژگي در راستاي پررنگ کردن اميد به خويشتن، خانواده، جامعه و آينده در دختران است.

دختران امروز و فردا بايد توانايي ها و ضعف هاي خود را بشناسند، نقاط قوت اعتقادي و روحي خود را تقويت کنند، خود را باور کرده و آگاهانه همراه با برنامه به سوي آينده قدم بردارند که آينده متعلق به آنهاست و يقيناً بر اساس خواسته هاي به حق و شايسته ايشان رقم خواهد خورد.

از مهم ترین نیازهای عصر ما میان آحاد جامعه به ویژه متولیان امور حکومتی، تقویت و ترویج خصلتهای زیبای امانتداری و راستگویی است؛ زیرا فراگیر شدن پدیده دروغ، خیانت، دورویی و نفاق آثار و تبعات منفی و ناشایستی در جامعه دارد و لازم است که در عزل و نصبهای مدیران، این ویژگیها با کمال جدیت پیگیری، و تشویق و تنبیه افراد به طور شفاف با این معیارهای پسندیده انجام شود.

باید افراد چاپلوس، دروغگو و خیانت پیشه طرد، و انسانهای امین و درستکار شناسایی شوند و در مصدر امور قرار بگیرند. آشکار کردن آثار و برکات امانتداری و صداقت، آموزش عملی و تشویق انسانهای امین و صادق، و معرفی الگوهای پاکدامنی و راستی، مهم ترین نیاز جامعه به ویژه در سطح مدیران است.

امام صادق(ع) در بیان معیار انتخاب افراد می فرماید:

...

«لَا تَغْتَرُّوا بِصَلَاتِهِمْ وَ لَا بِصِیَامِهِمْ فَإِنَّ الرَّجُلَ رُبَّمَا لَهِجَ بِالصَّلَاةِ وَ الصَّوْمِ حَتَّی لَوْ تَرَکَهُ اسْتَوْحَشَ وَ لَکِنِ اخْتَبِرُوهُمْ عِنْدَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَة؛[1] به نماز و روزه افراد فریفته نشوید؛ چه بسا که شخصی به نماز و روزه عادت کرده و ترک آن برایش وحشت آور و آزار دهنده است؛ بلکه آنها را در مقام راستگویی و امانتداری آزمایش کنید.»

پستهای دولتی در حکومت اسلامی، امانتهایی بس حساس و ارزشمندند و خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است:

«إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِه»؛[2] «خداوند متعال به شما فرمان می دهد که امانتها را به اهلش بسپارید.»

بنابراین ویژگی امانتداری و راستگویی باید در اوصاف مدیران جامعه اسلامی با تمام وجود، دنبال، و منصبهای حکومتی به عنوان امانتهایی گرانسنگ به اهلش واگذار شود.

امام صادق(ع) درباره انتخاب علی(ع) به عنوان جانشین رسول خدا(ص) و پیشوایی امت اسلام به این دو صفت اشاره می کند و به یار وفادارش عبدالله بن ابی یعفور پیام می دهد که ای عبدالله! جعفر بن محمد به تو سلام می رساند و یادآور می شود:

«اُنْظُرْ مَا بَلَغَ بِهِ علی(ع) عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ9 فَالْزَمْهُ فَإِنَّ علی(ع) إِنَّمَا بَلَغَ مَا بَلَغَ بِهِ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ9 بِصِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَة؛[3] به ویژگیهای علی(ع) در نزد رسول خدا(ص) بنگر و به آنها ملتزم شو! براستی علی(ع) به وسیله راستگویی و امانتداری به آن ویژگیها در نزد پیامبر(ص) رسید.»

امام صادق(ع) در گفتاری چنین هشدار می دهد:

«لا تَنْظُرُوا اِلی کَثْرَةِ صَلاتِهِمْ وَ صَوْمِهِمْ وَ کَثْرَةِ الْحَجِّ وَ الْمَعْرُوفِ وَ ضَطْنَتِهِمْ بِاللَّیْلِ اُنْظُرُوا اِلی صِدْقِ الحَدیثِ وَ أداءِ الاَمَانَةِ؛ نگاه نکنید به بسیاری نماز و روزه و حج و کارهای نیک و دعا و زمزمه های شبانه افراد! نگاه کنید به راستگویی و امانتداری مردم.» [4]

از منظر پیشوای صادق(ع) امانتداری، 3 مرحله دارد و کسی را نمی توان امین به حساب آورد؛ مگر اینکه در این 3 مرحله، امانتداری خود را اثبات کند: در حفظ اموال، حفظ اسرار و رازهای پنهانی و پاسداری از ناموس مردم. اگر فردی 2 مورد را رعایت کند؛ اما در یکی دیگر از عهده برنیاید، امین نخواهد بود.

آن حضرت در این باره فرمود: «لَا یَکُونُ الْأَمِینُ أَمِیناً حَتَّی یُؤْتَمَنَ عَلَی ثَلَاثَةٍ فَیُؤَدِّیَهَا عَلَی الْأَمْوَالِ وَ الْأَسْرَارِ وَ الْفُرُوجِ وَ إِنْ حَفِظَ اثْنَیْنِ وَ ضَیَّعَ وَاحِدَةً فَلَیْسَ بِأَمِین؛[5] شخص را نمی توان امین به حساب آورد مگر آن که در سه چیز امانتداری خود را انجام دهد: بر اموال، اسرار و ناموس [مردم]. و اگر دوتای اینها را حافظ باشد و یکی را ضایع کند، امین نیست.»

حسن خلق، استقامت و پایدرای، عظمت نفس، ولایت پذیری، شهرت گریزی، اجتناب از اعمال ریایی، رسیدگی به خانواده، رعایت ادب در معاشرت با افراد، دوری از مجالس گناه، تلاوت قرآن و استفاده از فرصتها از دیگر ویژگیهای شیعیان، خدمتگزاران و مسئولان جامعه اسلامی از منظر امام صادق(ع) است.

[1]. الکافی، ج2، ص104.

[2]. نساء/8.

[3]. جامع الأخبار، تاج الدین شعیری، نشر رضی، قم، ص100، فصل 56 و امالی، صدوق، نشر کتابخانه اسلامیه، ص303، مجلس 50.

[4]. الکافی، ج2، ص104، باب الصدق و اداء الامانة، ح5.

[5]. مستدرک سفینة البحار، علی نمازی شاهرودی، نشر اسلامی، ج1، ص223 و بحار الانوار، ج75، ص229.

منبع:گروه دین و اندیشه سایت تبیان زنجان