ریحانه الرسول

️ این هشت گروه فقط خود را سرزنش کنند؟!  عَنِ النَّبِيِّ (ص) أَنَّهُ قَالَ فِي وَصِيَّتِهِ لَهُ يَا عَلِيُّ! ثَمَانِيَةٌ إِنْ أُهِينُوا فَلَا يَلُومُوا إِلَّا أَنْفُسَهُمْ الذَّاهِبُ إِلَى مَائِدَةٍ لَمْ يُدْعَ إِلَيْهَا وَ الْمُتَأَمِّرُ عَلَى رَبِّ الْبَيْتِ وَ طَالِبُ الْخَيْرِ مِنْ أَعْدَائِهِ وَ طَالِبُ الْفَضْلِ مِنَ اللِّئَامِ وَ الدَّاخِلُ بَيْنَ اثْنَيْنِ فِي سِرٍّ لَهُمْ لَمْ يُدْخِلَاهُ فِيهِ وَ الْمُسْتَخِفُّ بِالسُّلْطَانِ وَ الْجَالِسُ فِي مَجْلِسٍ لَيْسَ لَهُ بِأَهْلٍ وَ الْمُقْبِلُ بِالْحَدِيثِ عَلَى مَنْ لَا يَسْمَعُ مِنْهُ. ?پيامبر (ص) در وصيتى به حضرت علی (ع) فرمود:  يا على! هشت نفر هستند كه اگر مورد اهانت واقع شوند، كسى را جز خود سرزنش نكنند: ▫️كسى كه ناخوانده به مهمانى برود؛ ▫️به صاحبخانه فرمان دهد؛ ▫️از دشمنانش طلب خير كند؛ ▫️از افراد لئيم بخشش بخواهد؛ ▫️به سرّى كه ميان دو نفر است، وارد شود در حالى كه آنها او را وارد نكرده ‏اند؛ ▫️سلطان را سبك بشمارد؛ ▫️در مجلسى بنشيند كه اهل آن نيست؛ ▫️سخنی بگوید که از او نمی شنوند. ?الخصال، ج‏2، ص: 410.

از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است: «کان عمّنا‌العباس نافذ‌البصیرة، صلب‌الایمان، جاهد مع أبی‌عبدالله، و ابلی بلاء حسنا، و مضی شهیدا»؛ ابصار‌العین/ص30

عموی گرانقدرم، عباس، انسانی هوشمند و ژرف‌نگر و آراسته به ایمانی آگاهانه و استوار و عمیق بود؛ به همراه حسین(علیه السلام) دلیرانه مبارزه کرد و در آزمون سخت زندگی- با به جان خریدن رنج‌ها و گرفتاری‌های بسیار در راه خدا- سرفراز و سربلند سر بر آورد و پس از جهادی سترگ و شجاعانه، جان خود را در راه خدا هدیه کرد.

حضرت عباس(علیه السلام) بصیرت نافذی داشتند؛ «بصیرت» عنصر بسیار مهمی در پیشبرد اهداف متعالی جامعه مسلمین است، هزینه سنگینی که امت اسلامی پرداخت و واقعه سال 61 هجری به وجود آمد و امت اسلام از نعمت عظمای ولایت حضرت حسین‌بن علی(علیه السلام)و از نعمت برکت حضرت عباس‌بن علی(علیه السلام)محروم شد، اگر بصیرت وجود داشت، شاید این‌گونه نمی‌شد، هنوز زمان زیادی از رحلت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نگذشته بود که جامعه اسلامی دچار انحراف و انحطاط گردید و در سایه این انحطاط دست به بزرگ‌ترین جنایت تاریخ زدند. همه این مسایل در نبود بصیرت تحقق یافت، کما این‌که رهبر معظم انقلاب هم به این نکته مکرر اشاره داشته‌اند که اگر بصیرت نباشد، هرچند علم هم فراوان باشد، انسان دچار اشتباه و خطا می‌شود، چراکه شناخت حق از باطل بسیار مشکل است.

...

شاید بتوان صفات اهل بصیرت را در چند محور محل توجه قرار داد:

الف- وفای به عهد: اگر ایمان راستین را در جان و دل خویش پاس داشتیم، در پرتو این ایمان راستین، صفاتی چون وفای به عهد تبلور می‌یابد، اگر اهل کوفه اهل وفای به عهد بودند، واقعه کربلا اتفاق نمی‌افتاد. در مقابل اهل بصیرت، کسانی‌که بهره‌ای از بصیرت نبرده‌اند نوعاً زودباور هستند و به راحتی فریب می‌خورند.

ب- ایثار: اهل بصیرت اهل ایثار هستند و دیگران را بر خود ‌ترجیح می‌دهند، چنان‌چه در عصر عاشورا، عاشورائیان اهل ایثار بودند.

ج- شجاعت و دلاوری: شجاعت را تنها در میدان جنگ نباید خلاصه کرد، بلکه شجاعت در میدان عقیده بسیار مهم‌تر است. اگر شجاعت اعتقادی حضرت عباس‌بن علی(علیه السلام)نبود، آن‌حضرت به این مقامات نمی‌رسیدند؛ عده‌ای، حضرت عباس‌(علیه السلام) را در عرصه عاشورا متهم به واپس‌گرایی کردند! اهل ایمان در هر زمانی باید شجاعت اعتقادی داشته باشند و در ابراز اعتقادات راستین خود شجاعت و دلاوری داشته باشند.

د: صبر: یکی دیگر از صفات اهل بصیرت صبر است. صبر به معنای پایداری و مقاومت است و اهل بصیرت در همه زمینه‌ها مقاوم هستند، در مقابل شیاطین جن و انس صبوری نشان می‌دهند و در راه خدای متعال بر هر بلیه‌ای مقاومت می‌کنند.

پیام‌های حضرت عباس‌(علیه السلام) به امت اسلامی:

پیام ایمان؛

سر حد ایمان، صبر، استقامت و پایداری در مسیر حق است «الذین قالوا ربّنا‌الله ثم استقاموا» و همه این‌ها پیام است. جمع کردن تمامی صفات فضیله و ‌طرد تمامی صفات رذیله از پیام‌های سیره عملی حضرت عباس‌بن علی(علیه السلام)است.

ولایت‌مداری به معنای واقعی کلمه: ولایت‌مداری تنها به سیاست منحصر نمی‌گردد بلکه در عرصه اعتقادات، اقتصاد، و در هر زمینه‌ای انسان باید ولایت‌محور باشد.

منبع: مجله افق حوزه 29 خردادماه 1392 شماره 366

پيامبر گرامي (ص) فرمود: كسي كه ناتوان و معلولي را در كارهايش ياري دهد، خداوند او را ياري كند و در روز قيامت بر او فرشتگاني مي‌گمارد كه او را از خطرات منازل آخرت محافظت مي‌نمايند و او را سالم به بهشت مي‌رسانند. كسي كه فرد ناتواني را در فهم مطلبي ياري دهد و دلائل آئين او را بر ضد دشمنان تعليم دهد خداوند او را در سكرات مرگ بر اداي شهادتين ياري مي‌نمايد، و رفتن او از اين دنيا و بازگشت وي به سوي خدا را با بزرگترين اعمال همراه مي‌سازد و به او بشارت خوشنودي خداوند داده مي‌شود.

بحارالانوار، 75/21

روزي حضرت عيسي (ع) همراه حواريون اصحاب نزديك خود) در سير و سياحت خود، به روستائي رسيد، ديد اهل آن روستا و پرندگان و حيوانات? آن، همه به طور عمومي مرده اند، فرمود:  معلوم است كه اينها به عذاب عمومي الهي كشته شده اند، اگر آنها به تدريج مرده بودند، همديگر را به خاك مي سپردند. حواريون:? اي روح خدا، از خداوند درخواست كن، تا اينها را زنده كند و علت عذابي⚡️را كه به سراغ آنها آمده، براي ما بيان كنند تا ما از كرداري كه موجب عذاب الهي مي شود، دوري كنيم. ❄️حضرت عيسي (ع) از درگاه خدا خواست تا آنها را زنده كند، از طرف خدا، از ناحيه فضا به عيسي (ع) ندا شد كه: آنان را صدا بزن ?عيسي (ع) شبانه بالاي تپه اي از زمين رفت و فرمود:  (اي مردم اين روستا يك نفر از آنها زنده شد و گفت:  بلي اي روح و كلمه خدا عيسي: واي بر حال شما، كردار شما چه بود؟  كه اينگونه شما را دستخوش بلاي عمومي نموده است مرد زنده شده:  چهار چيز ما را مشمول عذاب الهي كرد:  ??۱- طاغوت را مي پرستيديم  ??۲- دلبستگي به دنيا ترس اندك از خدا داشتيم  ??۳- آرزوي دور و دراز ??۴ - غفلت و سرگرمي به بازي هاي دنيا. عيسي: دلبستگي شما به دنيا چه اندازه بود مرد زنده شده: همانند علاقه كودك به مادرش، هنگامي كه دنيا به ما رو مي آورد شاد و خوشحال مي شديم و هنگامي كه دنيا به ما پشت مي كرد، گريه مي كرديم و محزون مي شديم. عيسي: طاغوت را چگونه مي پرستيديد مرد زنده شده: از گناهكاران پيروي مي كرديم. ☘عيسي: عاقبت كارتان چگونه پايان يافت. مرد زنده شده: ?? شبي با خوشي به سر برديم، صبح آن در (هاويه) افتاديم. عيسي: هاويه چيست مرد زنده شده: هاويه سجين است. عيسي: سجين چيست⁉️ ❄️مرد زنده شده: سجين كوههاي گداخته به آتش است كه تا روز قيامت، بر ما مي افروزد. ?عيسي: وقتي كه به هلاكت رسيديد، چه گفتيد و مأموران الهي به شما چه گفتند؟ ?مرد زنده شده: گفتيم: ما را به دنيا باز گردانيد، تا كارهاي نيك در آن انجام بدهيم و زاهد و پارسا گرديم، به ما گفته شد: (دروغ مي گوئيد). عيسي: واي به حال شما چه شد كه غير از تو شخص ديگري از اين هلاكت شدگان با من سخن نگفت. ⚜مرد زنده شده: اي روح خدا‼️ دهان همه آنها با دهنه آتشين بسته شده است و آنها به دست فرشتگان خشن، گرفتار مي باشند، من در دنيا در ميان آنها زندگي مي كردم، ولي از آنها نبودم، (و مانند آنها گناه نمي كردم) تا وقتي كه عذاب عمومي فرا رسيد و مرا نيز فرا گرفت، اكنون به تار موئي در لبه پرتگاه دوزخ آويزان مي باشم، نمي دانم كه از آنجا در ميان دوزخ واژگون مي شوم، يا نجات مي يابم (احتمالا عذاب این شخص، به خاطر ترك امر به معروف و نهي از منكر بوده است) عيسي (علیه السلام) به حواريون رو كرد و فرمود: يا اوليا الله الاكل الخبز بالملح الجريش و النوم علي المزابل خير كثير مع عافيه الدنيا و الاخرة ⚜اي دوستان خدا خوردن نان خشك با نمك زبر و خشن و خوابيدن بر روي خاشاكهاي آلوده، بسيار بهتر است، اگر همواره عافيت و سلامتي دنيا و آخرت باشد⚜  منبع :اصول کافی باب الذنوب  ج۲ ص۲۷۴ حدیث۲۳