دستنوشته مرحوم حجه الاسلام و المسلمین سید جلال یحیی زاده

بسم الله الرحمن الرحیم

در آستانه پشت سرگذاشتن دو دهه ماه رجب هستیم که این دفتر آغاز می شود ، ماه رجب ، ماه بزرگ خدا، ماه ولایت ، ماه امیرالمومنین علیه السلام ، ماه شیعیان حضرت ، ماه توبه، ماه استغفار، ماه صوم ، ماه اعتکاف، ماه جبران، ماه پشیمانی، ماه تصمیم، ماه عبودیت و بندگی و در یک کلمه ماه رجبیون!۲۷۷۸۸_۱

اما آنچه مرا به شدت می آزارد و بر نگرانی ام می افزاید، این است که در این سالها ، هرچه به خود بیشتر می نگرم، خبری از ویژگی های رجبی بودن در خود نمی بینم!

نه صمتی! نه صومی، نه سحر موثری، نه استغفاری، نه اشک روانی! نه روی زردی! بل همه اش بی دردی و بی دردی!

خدای من چه کرده ای یا چه کرده ام که به این روزم نشانده ای؟ ! آنهم به زور ! زیرا خودت می دانی که این وضعیت را اصلا دوست ندارم ! ولی مثل این که مجبورم اینطور باشم.

آیا می شود تکانم دهی؟! تغییرم دهی؟! آیا می توانم امیدوار باشم؟! آیا نمی بایست ناامید باشیم؟!

خدای رئوف، رهایم نکن، که گر چنین شوم دیگر دلیلی بر ماندن و بودنم وجود ندارد!

علیم خبیر! به کسانی که توفیقشان داده ای رجبی گردند، سوگندت می دهم، نا امیدم مگردان ! امید به اصلاح و صلاح و سداد در من زنده گردان و دستم را بگیر!

ای مقلب قلوب ای محول احوال!

می دانی که تو را دوست دارم ، و می دانم که گاهی حق دوستی را رعایت نکرده ام! ولی اگر غیر از این باشد، می افتم و دیگر هرگز توان قامت را ندارم ! هرگز مباد در ماه رجاء و امید ! نا امید گردم!

یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ ؛ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ یا مَنْ یُعْطِى الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ یا مَنْ یُعْطى مَنْ سَئَلَهُ یا مَنْ یُعْطى مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً اَعْطِنى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَ جَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَةِ وَاصْرِفْ عَنّى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَ شَرِّ الاْخِرَةِ فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَ وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ یا ذَاالنَّعْماَّءِ وَالْجُودِ یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتى عَلَى النّار