ریحانه الرسول

امام صادق (ع ) راز و رمز گرفتاری‌های دنیایی مومنان را این گونه بیان فرموده‌اند.

قال الصادق (ع)إنَّ فی کِتابِ عَلیٍّ(ع) إنَّ أشَدَّ النَّاسِ بَلَاءً النَّبیّونَ ثُّمَ الوَصیُّونَ ثُّمَ الأمثَلُ فَالأمثَلُ وَ إنَّما یُبتَلَی المُومِنُ عَلَی قَدر أعمالِهِ الحَسَنَةِ فَمَن صَحَّ دِینُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ أشتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ ذَلِکَ أنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَم یَجعَل الدُّنیا ثواباً لِمُؤمِن وَ لَا عُقُوبَة لَکافِر وَ مَن سَخُفَ دینُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلَاؤُهُ وَ أنَّ البَلَاءَ أسرَعُ إلَی المُومِنُ التَّقیِّ مِنَ المَطَرِ إلَی قَرَار الأرض

                             .

امام صادق (ع ) می فرماید :درکتاب حضرت علی(ع) آمده: شدیدترین بلاها در بین آفریدگان، نخست به پیامبران و سپس به اوصیاء می رسد و آنگاه به مثل و شبیه ترین مردم به آنها. مومن به مقدار نیکی هایش آزموده می شود. هر کسی دینش درست و کارش نیک باشد، بلایش شدیدتر است، چرا که خدای عزوجل دنیارا نه مایه پاداش مومن قرار داده و نه وسیله عذاب کافر. اما آن که دینش نادرست و کارش سست باشد، بلایش اندک است. بلا به انسان مومن پرهیزکار زودتر از باران به سطح زمین می‌رسد.

اصول کافی(ط-الاسلامیه) ، ج2 ،ص259

خداوند فرشتگان را در آسمان اسکان داده و آسمان را به وسیله آنان آباد کرده و فاصله میان طبقات آن را پر کرده است.

«اَلحَمدُ لِلهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الاَرضِ جاعِلِ المَلائکَةِ رُسُلاً اُولی اَجنِحَةً مَثنی وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ یَزیدُ فِی الخَلقِ ما یَشاءُ اِنَّ اللهَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ؛ ستایش از آنِ خدای یکتاست که آفریننده آسمان ها و این زمین است- خدایی که فرشتگان را رسولانی با بال های دوگانه و سه گانه و چهارگانه قرار داده است. او هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید و در جهان هستی توسعه می دهد؛ زیرا خداوند بر همه چیز تواناست.»(فاطر: ۱) 

آدمها همیشه اسیر جهل و نادانی خود هستند و جالب هم آن است که نمی خواهند این مسأله را بپذیرند و زیر بار آن بروند! خرافات و باورهای نادرست همواره راه بشر را در رسیدن به سعادت می بندد حتی اگر آن خرافه، اعتقاد به نحوست روز سیزدهم فروردین باشد! باور کنید نحسی 13 و سیزده بدر خرافه ای بیش نیست که با همه ی نادرستی اش هر ساله هم تکرار می شود و آدمهای زیادی را سر کار می گذارد!

زبان می تواند ما را به لغزشگاههای بزرگی بکشاند. زبان می تواند ما را تا آنجا پیش ببرد که گوشت برادر مرده خود را بخوریم. آیا کسی از ما در عالم ظاهر حاضر است در دید و بازدیدهای عید، به جای میوه ها گوشت برادر مرده به میهمانانش تعارف کند؟ این عبارت چقدر مشمئزکننده است؟

در کتاب پرتویی از اسرار نماز مطلبی را از آقای قرا ئتی خواندم که نوشته بودند اگر می خواهید به خدا برسید سه آیه شمارا به راحتی به خدا می رساند.