امام باقر(علیه السلام)، در سال ۵۷ هجری در شهر مدینه، دیده به جهان گشود. درباره روز ولادت ایشان بین تاریخ نویسان اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی آن را اول ماه رجب و برخی سوم ماه صفر می دانند.

نام و كنيه:
نام آن حضرت «محمّد» و كنيه آن بزرگوار «أبا جعفر» بود، و از طرف رسول گرامى اسلام ملقب به «باقر» شده بود، و در بين مردم معروف به «باقر العلوم» گشته بود، به معنى شكافنده علوم، و علت هم آن بود كه در زمان آن حضرت زمينه مساعدى براى نشر علوم و معارف اسلامى پديدار شد كه تا زمان امامت فرزند بزرگوارشان يعنى امام صادق(عليه السلام) امتداد يافت، و بيشتر رواياتى كه در دست است از اين دو امام بزرگوار است، و در زمان ايشان بود كه عده زيادى از محضرشان استفاده كرده و معارف اسلام و علوم آل محمد(صلى الله عليه وآله) را در سر تا سر دنياى اسلام منتشر كردند.

صفحات: 1· 2