موضوع: "سیره اهل بیت"
آرامگاه حضرت حوا كجاست؟
سه شنبه 93/01/19
جده يكي از شهرهاي تاريخي حجاز است كه پيشينه آن به سدههاي پيش از اسلام ميرسد. وجود كتيبههايي از قوم ثمود در كوههاي شرقي جده گزارش شده است. به گزارشي، نخستين ساكنان اين شهر قبيله قُضاعه بودند كه در اين منطقه ساكن شدند. سپس اين شهر به عنوان بندرگاه به دست ايرانيان و به نقلي، شاهان ساساني ساخته شد.
بر پايه گزارشي، خانواده سلمان فارسي پس از پذيرش اسلام، در اين بندر ساكن شدند.
زبان رسمي مردم اين شهر عربي است. حضور بازرگانان ايراني و نيز فارسي زبانان ديگر كشورها در اين شهر در سدههاي نخستين اسلامي سبب گشته تا مقدسي (م. ۳۸۰ق.) از آشنايي مردم و بازاريان جده با زبان فارسي و توانايي آنان در گفتوگو به اين زبان گزارش دهد. عنوان «شاه بندر جده» كه از نامهاي اين بندر بوده، از حضور تأثيرگذار فرهنگ ايراني در اين شهر حكايت دارد.
جده را محل هبوط حواء و نيز منزل و مدفن وي دانستهاند. به گزارش منابع سده ۱۴ق. بر قبر وي كه در قبرستاني بيرون شهر و در يك كيلومتري دروازه شرقي جده قرار دارد، سه گنبد بر سر، شكم و پاي او وجود داشت. از هنگام ساخت اين گنبدها گزارشي در دست نيست.
ابن مجاور (م. ۶۹۰ق.) ساخت نخستين آرامگاه بر قبر حواء را به ايرانيان نسبت داده و از ويراني آن در سده هفتم ق. سخن گفته است. در سال ۱۳۴۴ق. با تسلط وهابيان بر جده، اين گنبدها ويران شد.
آرامگاه حضرت حوا بعد از تخریب
اكنون شبه جزيره عربستان به ۱۳منطقه اداري تقسيم ميشود. در اين تقسيمبندي، جده از شهرهاي منطقه مكه به شمار ميآيد كه پس از رياض بزرگترين منطقه است. جده پس از شهر رياض، بزرگترين و مهمترين و پرجمعيتترين شهر عربستان سعودي و از مهمترين بندرهاي اين كشور است.
منبع: پايگاه اطلاع رساني حج
تایید صله رحم و دید و بازدید نوروز توسط پیامبر(ص)
سه شنبه 92/12/27
رواج اعمال و فرهنگ های صحیح و پیش برنده (به دور از ملّی بودن یا نبودن یک فرهنگ) که سنّت درستی را پایه گذاری کند و انسان را به مسیر پیشرفت سوق دهد، امری پسندیده و ستایش شده است و متون دینی نیز مؤید این مطلب می باشد. چه آنکه وقتی به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلّم) در مورد سنّت صله رحم و دید و بازدید نوروز و هدیه دادن در این ایام گفته شد، ایشان اینگونه فرمودند:
فَنَيرِزُوا إن قَدَرتُم كُلَّ يَومٍ يَعني تَهادَوا و تَواصَلُوا فِي اللَّهِ؛ اگر می توانيد هر روز را نوروز كنيد؛ يعنى در راه خدا به يكديگر هديه بدهيد و با يكديگر پيوند داشته باشيد.
خواصی که خاصیتشان خرج شهادت بضعه الرسول (ص) شد!!
سه شنبه 92/12/27
این سوال همیشه و همواره در طول تاریخ برای بسیاری از شیعیان مطرح بوده و هست که چرا مسلمانان و اصحاب پیامبر صل الله علیه وآله نسبت به شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها و به آتش کشیده شدن خانه آن حضرت واکنشی نشان ندادند؟ چرا پس از شهادت دختر پیامبر صل الله علیه وآله اسلام نیز اتفاق خاصی در مدینه و در بین جامعه اسلامی نیفتاد؟
در همین راستا گفتگویی داشته ایم با حجت الاسلام مهدی رضا زاده، محقق و پژوهشگر دینی و از کارشناسان مرکز پاسخگویی به سوالات دینی سازمان تبلیغات اسلامی که شرح این گفتگو را در ادامه می خوانید؟
چرا مسلمانان و اصحاب پیامبر صل الله علیه وآله نسبت به شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها و به آتش کشیده شدن خانه آن حضرت واکنشی نشان ندادند؟
برای پاسخ به این سوال ها باید با بافت سیاسی و نظام قبیلهای شبه جزیره عربستان آشنا بود. اساسا در نظامهای قبیلهای تصمیمگیریهای کلان با روسای قبایل است و اهل هر قبیله تقریبا مطیع محض روسای قبایل خود بوده و روسای قبایل نیز نوعا نخبگان و خواص جامعه هستند.
لذا در بعضی منابع شیعی ملاحظه میکنیم که توطئه غصب خلافت و خارجکردن آن از مدار اصلی که پیامبر صل الله علیه وآله در روز غدیر و در مناسبتهای مختلف پایههای آن را مستحکم فرموده بودند از قبل طراحی شده بود و توطئهگران به دنبال همراهکردن خواص جامعه یعنی رؤسای قبایل با خود بودند.
به عبارت دیگر می خواهید بگویید که خواص جامعه آن روز، مسبب همه این حوادث بودند؟
همانطور که مقام معظم رهبری حفظه الله تعالی فرمودهاند « هرگاه خواص دچار انحراف و لغزش شوند طبعا عوام هم به دنبال آنها حرکت خواهند کرد» لذا رابطه بین خواص و اهل مدینه و جامعه مسلمانان یک رابطه زنجیرهوار است و تأثیر مستقیم خواص و نخبگان بر اهل مدینه و به تبع آن بر کل جامعه اسلامی غیرقابل انکار است .
خواص جامعه به نوعی بعد از رحلت پیامبر صل الله علیه وآله مورد آزمون سختی قرار گرفتند و به غیر از موارد انگشتشماری مابقی در این آزمون الهی مردود شدند و نشان دادند روح ایمان که قبول ولایت حضرت علی علیه السلام است در جانشان رسوخ نکرده است.
بیشتر توضیح می دهید! منظور از این آزمون سخت، چیست؟ جانشینی پیامبرصل الله علیه وآله ؟
شیخ مفید در کتاب «اختصاص » از «عمر و بن ثابت» نقل میکند که امام صادق علیه السلام فرمودند: «ان النبی صل الله علیه وآله لما قبض اوکد الناس علی اعقابهم کفارا الا ثلاثا سلمان و المقداد و ابوذر ؟ انه لما قبض رسول الله صل الله علیه وآله جاء اربعون و جاء الی علی بن ابیطالب علیه السلام فقالوا لاوالله ؟ احدا طاعه بعدک ابدا قال و لیم قالوا انا سمعنامن رسول الله فیلک یوم غدیر قال و تفعلون قالوا نعم قال فاتونی غدا ؟ قال فما اتاه الا هولاء الثلاثه.
هنگامی که پیامبر صل الله علیه وآله رحلت فرمودند همه مردم بازگشت به کفر کردند مگر سه نفر سلمان، مقداد و ابوذر غفاری و این زمانی بود که پیامبر صل الله علیه وآله دار فانی را وداع گفتند چهل نفر نزد حضرت علی ابن ابیطالب علیه السلام آمدند و عرضه داشتند، ابدا غیر شما را اطاعت نخواهیم کرد امیرالمومنین علیه السلام به محض شنیدن این حرف فرمودند چرا؟ عرضه داشتند ما در روز غدیر از پیامبر (ص) شنیدیم که فقط باید از شما اطاعت کنیم و حضرت فرمودند آیا شما هم اینگونه خواهید کرد؟ گفتند بله حضرت فرمودند پس حالا که چنین است فردا صبح با سر تراشیده همین جا باشید اما از میان آن 40 نفر که از حاضران در واقعه غدیر خم هم بودند و البته از میان همه مهاجران و انصار، فقط سلمان و مقداد و ابوذر با سر تراشیده و آماده جهاد بر سر قرار آمدند و البته حضرت زهرا سلام الله علیها در این آزمون گوی سبقت را از همه مردان روزگار ربودند. آنچنان که در دفاع از مقام ولایت و امامت و در راه حمایت از امام زمانشان اول مظلوم عالم بودند و جان مبارکشان را در طبق اخلاص نهادند.
پس میتوان تصور کرد همانطور که حضرت علی علیه السلام مظلوم و تنها میمانند شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها نیز در آن زمان حساسیت چندانی را در میان اصحاب و اهل مدینه برنمیانگیزد هرچند بعدها در طول تاریخ این حرکت حضرت زهرا سلام الله علیها تأثیر خودر ا بر جای میگذارد.
آیا کجروی و انحراف خواص تنها دلیل این واقعه بود؟ آیا مردم مدینه و اقشار عامه جامعه نیز کاملا تحت تاثیر خواص قرار گرفتند؟
در رابطه با این موضوع چند مطلب لازم به ذکر است. نخست: این که هنوز بعضی از قریشیان تازه مسلمان چنان گمان میکردند که پیامبر صل الله علیه وآله در راستای رقابت قبیلهای مسئله نبوت را مطرح کرده است. این گروه با توجه به اقبال عمومی مردم به آن حضرت جرأت مخالفت نداشتند ولی با تعیین جانشین بخصوص از تیره بنیهاشم لب به اعتراض گشودند و با بهرهگیری از پشتوانه فرهنگ قبیلهای مردم اعتراض خویش را روشنتر بیان کردند.
دوم: در زمان جاهلیت تنها اشرافی به مجلس مشورتی قریش (دارالندوه) راه مییافتند که به 40 سالگی رسیده باشند، بر این اساس پذیرش جانشین رسول خدا صل الله علیه وآله به ویژه اگر آن فرد داماد پیامبر بود و کمتر از 40 سال داشت بسیار دشوارتر بود.
سوم: حضرت علی علیه السلام نزد قریشیان به سبب دلاوریهایش در جنگهایی مانند بدر و احد و به خاک و خون کشیدن بزرگان قریش در بین سران قریش چهره منفی داشت. این پدیده سبب شد به تبلیغات گسترده بر علیه ایشان روی آورده و چهره حضرت را نزد همه اعراب طور دیگری جلوه دهند.
بنابراین سران قبایل و مردم با علی علیه السلام مشکل داشتند، اما چرا در برابر شهادت دختر پیامبر(ص) سکوت کردند؟
در سوره مائده آیه 67 بازتابی از این وجوه نمایان است « یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس» ای پیامبر آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است را کاملا به مردم برسان و اگر نرسانی رسالت را انجام ندادهای، خداوند تو را از خطرات احتمالی مردم نگاه میدارد.
ملاحظه میفرمایید که با توجه به واقعیت خارجی و ایمننماندن پیامبر صل الله علیه وآله از شر زبان مردم و نیز با توجه به اینکه سرانجام مسئله جانشین امام علی علیه السلام به سامان نرسید، بعید نمینماید که مراد از واژه «یعصمک» نگهداری پیامبر از هجوم فیزیکی و یکباره مردم باشد، بنابراین وقتی فضای سیاسی مدینه و اوضاع تازه مسلمانان و سران قبایل اینگونه باشد، سکوت جامعه اسلامی در مقابل شهادت مظلومانه حضرت زهرا سلام الله چندان تعجبآور نیست .
روحانی وهابی: حضرت فاطمه زهرا(س) عامل شیعه شدن من بود
شنبه 92/12/24
روحانی وهابی که به مذهب حقه تشیع گرویده است، مظلومیت و حقانیت حضرت زهرا (س) را عامل شیعه شدن خود برشمرد و گفت: برای وهابیان خیلی سخت است که قبول کنند حقانیت از آن حضرت زهرا (س) است چون با این کار، خودشان را زیر سوال می برند.
دکترعصام العماد روحانی وهابی راه یافته به مذهب نورانی تشیع با اشاره به ویژگی خانوادگی خود اظهار داشت: خانواده بنده یکی از خانواده های ریشه دار یمنی و مشهور از نظر سیاسی و دینی است و تحت تربیت عموی خویش شیخ عبدالرحمن العماد رشد کردم و افکار سلفیت و وهابیت را فرا گرفتم.
عماد تأکید کرد: وهابیون تلاش دارند که از طریق ماهواره، کتاب، جزوهها و نشریات نسبتهای ناروایی را به شیعه وارد کنند و وجهه شیعه را منفی جلوه دهند و در این مسیر از هزینههای فراوان بهره جسته و سعی دارند نقطه ضعفها، مشکلات و عدم اصیل و واقعی بودن خودشان را در پرتو این گونه اعمالشان منفی نگاه دارند.
وی متذکر شد: آنها با اعمال نفوذ و فشارهای متعدد سعی در کنترل و محدودکردن مکتب تشیع را دارند به گونهای که تلاش میکنند مبانی اعتقادی و اصول آرمانی این مکتب در جوامع علمی گسترش پیدا نکند و آحاد آزاداندیشان و حقیقتطلبان به این اصول و آرمانها دسترسی پیدا نکنند.
این استاد برجسته علوم حوزوی گفت: زمانی که در کتاب جاهز (از علمای اولیه اهل تسنن) مشغول تحقیق بودم به عبارتی برخورد کردم که این عالم سوالی مطرح کرده بود که چرا مسلمانان بعد از رحلت رسول اکرم(ص) از دخترش حمایت نکردند.
وی افزود: حضرت زهرا(س) برای اثبات تملک بر فدک حضرت علی(ع) و حسن و حسین (ع) را شاهد قرار داد، پس چرا خلیفه اول قبول نکرد، پاسخ جاهز بسیار مفید است، ایشان برای پاسخ به این مساله به ازدواج موقت اشاره می کند.
العماد عنوان کرد: جاهز می گوید زمانی که خلیفه دوم در خطبه و در منبر متعلق به پیامبر(ص) با صراحت اعلام می دارد که رسول گفته ازدواج موقت حلال است و من می گویم حرام است و همه صحابه پای منبر نشستند، گوش می دهند و حرفی نمی زنند دیگر توقع دفاع از حق دختر پیامبر که بعد از رحلت ایشان مستضعف شده است را نمی توان داشت.
وی سپس به عبارتی از امام فخرالدین رازی اشاره کرده و گفت: زمانی که وهابی بودم گمان می کردم این که زهرا(س) گفته است در تشییع من دو خلیفه شرکت نکنند عیب از زهرا(س) است نه از دو خلیفه اما پس از تحقیق متوجه این توصیه حضرت زهرا شدم.
عماد ادامه داد: در حال تحقیق در مورد این مساله بودم که به عبارتی از امام فخرالدین رازی برخورد کردم که جالب بود و بعد از خواندن این عبارت اطمینان یافتم حقانیت با حضرت زهرا(س) است، این عبارت این بود که من در حیرتم زمانی که آیات ارث و تاکید پیامبر(ص) برای آنکه انسان تلاش کند برای ورثه مال و زمین بگذارد وجود دارد چطور ممکن است رسول(ص) فدک را بخشیده باشد و به فاطمه(س) نداده باشد
تبیین ظلم به حضرت زهرا(س) را رسالت خود می دانم
عصام العماد افزود: زمانی یکی از صحابه نزد پیامبر(ص) آمد و گفت تمام اموالم را وقف کردم، رسول ناراحت شدند و گفتند تو حق داری ثلث مال خود را ببخشی، حال چطور ممکن است رسول گفته باشد بعد از من تمام ماترک صدقه باشد.
وی گفت: بر مبنای رای تمام انسان های عاقل اگر کسی بخواهد مالی را وقف کند اولین نفراتی که متوجه می شوند فرزندان او هستند نه دوستان و یاران که ارث به آنها تعلق نمی گیرد، مگر در حالتی که پدر احساس کند فرزندان سفیه باشند، سفیه یعنی کسی که نمی تواند مال و زمین را نگه دارد.
این عالم وهابی راه یافته به مذهب تشیع ادامه داد: با وجود اینکه رسول(ص) سید عقلا است چطور ممکن است به خلیفه اول گفته باشد مال من صدقه باشد و به دخترش نگفته است، گفتم شاید دخترش زهرا(س) سفیه باشد، تحقیق کردم و دیدم رسول اکرم(ص)، حضرت زهرا(س) را کامل ترین زن عالم معرفی کرده، پس چطور ممکن است به خاندان خود نگفته باشد.
وی اظهار داشت: من با خواندن این عبارات در کتاب امام فخرالدین رازی به حیرت فرو رفتم،مظلومیت حضرت زهرا(س) از مهمترین عوامل گرایش به تشیع است و من این امر را در مقاله ای با عنوان “نقش مظلومیت حضرت زهرا در استبصار مطرح کردم.
عصام العماد گفت: کتابی که یکی از علمای اهل تسنن که شیعه شده نوشته است نامش را گذاشته است (بنور فاطمه سلام الله علیها اهتدیت) و در این کتاب می گوید بنده با خواندن خطبه حضرت زهرا سلام الله علیها شیعه شدم.
وی ادامه داد: برای وهابیان خیلی سخت است که قبول کنند حقانیت از آن زهرا سلام الله علیها است چون با این کار، خودشان را زیر سوال می برند و به خاطر همین من دیدم بهترین وسیله برای تبیین وتثبیت برائت، توضیح دادن داستان حضرت زهرا سلام الله علیها و قیام آن حضرت در مقابل آن دو نفر و مظلومیت فوق العاده آنحضرت به وسیله آنهاست.
عصام عماد یک وهابی بود که پس از مطالعه درباره مذهب حقه شیعه مثل بسیاری از علمای سنی به مذهب شیعه گروید وی 17 سال در مراکز علمی اهل سنت به تحصیل پرداخت، وی پس از اینکه کتبی را بر علیه شیعه و امام علی (ع) نوشت به حقانیت شیعه و امیر المومنین پی برده و پس از شیعه شدنش کتبی بر رد کتب قبلی خود نوشت.
منبع:سایت صالحین
سیمای حضرت فاطمه زهرا (س) در روز قیامت
چهارشنبه 92/12/21
برانگیخته شدن و رستاخیز، از لحظات بسیار سخت و وحشتناک آینده ی بشر است، زمانی که معصومان (علیهم السّلام) همواره بدان می اندیشند و گاه از خوف آن بیهوش می شدند. حضرت فاطمه (علیها السّلام) نیز چنین بود و بیشتر به آن زمان می اندیشید.فکر زنده شدن، عریان بودن انسان ها در قیامت، عرضه شدن به محضر عدل الهی و … او را در اندوه فرو می برد.
امیرمؤمنان، علی (علیه السّلام) می فرمایند:
«روزی پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر فاطمه (علیها السّلام) وارد شد و او را اندوهناک یافت.
فرمود: «دخترم! چرا اندوهگینی؟»
فاطمه (علیها السّلام) پاسخ داد: «پدر جان! یاد قیامت و برهنه محشور شدن مردم در آن روز، رنجم می دهد.»
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «آری دخترم! آن روز، روز بزرگی است؛ امّا جبرئیل از سوی خداوند برایم خبر آورد، من اوّلین کسی هستم که برانگیخته می شوم. سپس ابراهیم و آنگاه همسرت، علیّ بن ابی طالب. پس از آن، خداوند جبرئیل را همراه هفتاد هزار فرشته به سوی تو می فرستد. وی هفت گنبد از نور بر فراز آرامگاهت برقرار می سازد.
آنگاه اسرافیل لباس های بهشتی برایت می آورد و تو آنها را می پوشی. فرشته ی دیگری به نام زوقائیل مرکبی از نور برایت می آورد که مهارش از مروارید درخشان و جهازش از طلاست. تو بر آن مرکب سوار می شوی و زوقائیل آن را هدایت می کند. در این حال، هفتاد هزار فرشته با پرچم های تسبیح، پیشاپیش تو راه می روند.
اندکی که رفتی، هفتاد هزار حورالعین، در حالی که شادمانند و دیدارت را به یکدیگر بشارت می دهند، به استقبالت می شتابند. به دست هر یک از حوریان، منقلی از نور است که بوی عود از آن برمی خیزد… آنها در طرف راستت قرار گرفته، همراهت حرکت می کنند.
فاطمه جان! هنگامی که به وسط جمعیّت حاضر در قیامت می رسی، کسی از زیر عرش پروردگار، به گونه ای که تمام مردم صدایش را بشنوند، فریاد می زند: چشم ها را فرو پوشانید و نظرها را پایین افکنید تا صدّیقه ی فاطمه، دخت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و همراهانش عبور کنند. هنگامی که به همان اندازه از آرامگاهت دور شدی، مریم، دختر عمران، همراه هفتاد هزار حورالعین به استقبالت می آید و بر تو سلام می گوید. آنها سمت چپت قرار می گیرند و همراهت حرکت می کنند. آنگاه مادرت خدیجه، اوّلین زنی که به خدا و رسول او ایمان آورد، همراه هفتاد هزار فرشته که پرچم های تکبیر در دست دارند، به استقبالت می آیند. وقتی به جمع انسان ها نزدیک شدی، حوّاء، با هفتاد هزار العین به همراه آسیه نزدت می آیند و با تو رهسپار می شوند.»(1)
جابر بن عبدالله انصاری نیز در حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) این حضور را چنین توصیف می کند:
«روز قیامت، دخترم، فاطمه بر مرکبی از مرکب های بهشت وارد عرصه ی محشر می شود، مهار آن مرکب از مروارید درخشان، چهارپایش از زمرّد سبز، دنباله اش از مُشک بهشتی و چشمانش از یاقوت سرخ است و بر آن گنبدی از نور قرار دارد که بیرون آن، از درونش و درون آن، از بیرونش نمایان است. فضای داخل آن گنبد، انوار عفوّ الهی و خارج آن، پرتوی رحمت خدایی است. بر فرازش تاجی از نور دیده می شود که هفتاد پایه از درّ و یاقوت دارد که همانند ستارگان درخشان، نور می افشانند.
در هر یک از این دو سمت راست و چپ آن مرکب، هفتاد هزار فرشته به چشم می خورد. جبرئیل مهار آن را در دست دارد و با صدای بلند ندا می کند: نگاه خود، فراسوی خویش گیرید و نظرها پایین افکنید. این فاطمه، دختر محمّد است که عبور می کند. در این هنگام، حتّی پیامبران، انبیا، صدّیقین و شهدا همگی از ادب، دیده فرو می گیرند تا فاطمه (علیها السّلام) عبور می کند و در مقابل عرش پروردگارش قرار می گیرد.»(2)
1- منبری از نور برای حضرت فاطمه (علیها السّلام)
در ادامه ی گفت و گوی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با دختر گرامی اش درباره ی چگونگی حضور وی در عرصه ی قیامت، چنین می خوانیم:
«سپس منبری از نور برایت برقرار می سازند که هفت پله دارد و بین هر پله ای تا پله ی دیگر صف هایی از فرشتگان قرار گرفته اند که در دستشان پرچم های نور است. همچنین در طرف چپ و راست منبر، حورالعین صف می کشند.
آنگاه که بر بالای منبر قرار می گیری، جبرئیل می آید و می گوید: «ای فاطمه! آنچه مایلی از خدا بخواه.»(3)
اوّلین درخواست فاطمه (علیها السّلام) در روز قیامت، پس از عبور از برابر خلق، شکایت از ستمگران است.»
جابربن عبدالله انصاری از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) چنین نقل می کند:
«هنگامی که فاطمه در مقابل عرش پروردگار قرار می گیرد، خود را از مرکب به زیرانداخته، اظهار می دارد: «الهی و سیّدی! میان من و کسی که مرا آزرده و بر من ستم روا داشته، داوری کن. خدایا! بین من و قاتل فرزندم، حکم کن…»(4)
بر اساس روایتی دیگر، پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«دخترم فاطمه، در حالی که پیراهن های خونین در دست دارد، وارد محشر می شود. پایه ای از پایه های عرش را در دست می گیرد و می گوید: «یا عدل! یا جَبّار! اَحکَمَ بَینی وَ بَینَ قاتِلَ وَلَدی؛ ای خدای عادل و غالب! بین من و قاتل فرزندم داوری کن.»
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«فَیحَکَمُ لابِنتی وَ رَبُّ الکَعبَه؛ به خدای کعبه سوگند، به شکایت دخترم رسیدگی می شود و حکم الهی صادر می گردد.»(5)
2- دیدار امام حسن و امام حسین (علیهم السّلام)
دومین خواسته ی حضرت فاطمه (علیها السّلام) در روز قیامت از خداوند چنین است:
«خدایا! حسن و حسین را به من بنمایان.»
در این لحظه، امام حسن و امام حسین (علیهم السّلام) به سوی حضرت فاطمه (علیها السّلام) می روند؛ در حالی که از رگ های بریده ی حسین (علیه السّلام) خون فوران می کند.(6)
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
«هنگامی که به فاطمه گفته می شود وارد بهشت شو، می گوید: «هرگز وارد نمی شوم تا بدانم پس از من، با فرزندانم چه کردند؟»
به وی گفته می شود: به وسط قیامت نگاه کن.
پس بدان سمت می نگرد و فرزندش، حسین را می بیند که ایستاده و سر در بدن ندارد. دخت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ناله و فریاد سر می دهد.
فرشتگان نیز (با دیدن این منظره) ناله و فریاد برمی آورند.»(7)
امام صادق (علیه السّلام) می فرمایند:
«حسین بن علی (علیه السّلام) در حالی که سر مقدّسش را در دست دارد، می آید. فاطمه (علیها السّلام) با دیدن این منظره ناله ای جانسوز سر می دهد. در این لحظه، هیچ فرشته ی مقرّب، پیامبر مرسل و بنده ی مؤمنی نیست، مگر آنکه به حال او می گرید.(8)
در این موقعیّت، خداوند به خشم آمده، به آتشی به نام «هبهب» که هزار سال در آن دمیده شده تا سیاه گشته و هیچ آسودگی در آن راه نمی یابد و هیچ اندوهی از آن جا بیرون نمی رود، دستور می دهد: کشندگان حسین بن علی را برگیر و جمع کن… آتش به فرمان پروردگار عمل کرده، همه ی آنها را بر می چیند…»(9)
3- شفاعت برای دوستان اهل بیت (علیهم السّلام)
سومین درخواست حضرت فاطمه (علیها السّلام) در روز قیامت از پروردگار، شفاعت از دوستان و پیروان اهل بیت (علیهم السّلام) است که مورد قبول حق قرار می گیرد و دوستان و پیروانش را مورد شفاعت قرار می دهد.
امام باقر (علیه السّلام) می فرماید:
«هنگامی که فاطمه به در بهشت می رسد، به پشت سرش می نگرد.
ندا می رسد: ای دختر حبیب! اینک که دستور داده ام به بشهت بروی، نگران چه هستی؟
فاطمه (علیها السّلام) جواب می دهد: «ای پروردگار! دوست دارم در چنین روزی با پذیرش شفاعتم، مقام و منزلتم معلوم شود.»
ندا می رسد: ای دختر حبیبم! برگرد و به مردم بنگر و هر که در قلبش دوستی تو یا یکی از فرزندانت نهفته است، داخل بهشت گردان.»(10)
ایشان در روایتی دیگر می فرمایند:
«در روز قیامت بر پیشانی هر فردی، مؤمن یا کافر نوشته شده است. پس به یکی از محبّان اهل بیت (علیهم السّلام) که گناهانش زیاد است، دستور داده می شود به جهنّم برده شود. در آن هنگام، فاطمه (علیها السّلام) میان دو چشمش را می خواند که نوشته شده است: دوستدار اهل بیت (علیهم السّلام). پس به خدا عرضه می دارد: «الهی و سیّدی! تو مرا فاطمه نامیدی و دوستان و فرزندانم را به وسیله ی من از آتش دور ساختی و وعده ی تو حق است و هرگز وعده ات را زیرپا نمی نهی.»
ندا می رسد: فاطمه! راست گفتی. من تو را فاطمه نامیدم و به وسیله ی تو، دوستان و پیروانت و دوستان فرزندانت و پیروانشان را از آتش دور گردانیدم. وعده ی من حق است و هرگز تخلّف نمی کنم.
اینکه می بینی دستور دادم بنده ام را به دوزخ برند، بدین جهت بود که درباره اش شفاعت کنی و شفاعتت را بپذیرم تا فرشتگان، پیامبران، رسولان و همه ی مردم از منزلت و مقامت آگاهی یابند.
حال بنگر. دست هر که بر پیشانی اش مؤمن نوشته شده، بگیر و بهشت ببر.(11)
4- شفاعت دوستان حضرت فاطمه (علیها السّلام) از دیگران
عظمت و مقام حضرت فاطمه (علیها السّلام) در روز قیامت، چنان است که خداوند به خاطر ایشان به دوستان آن حضرت نیز، مقام شفاعت می دهد.
امام باقر (علیه السّلام) به جابر فرمودند:
«جابر! به خدا سوگند، فاطمه (علیها السّلام) با شفاعت خود در آن روز، شیعیان و دوستانش را از میان اهل محشر جدا می سازد؛ چنان که کبوتر، دانه ی خوب را از دانه ی بد جدا می کند.
عظمت و مقام حضرت فاطمه (علیه السّلام) در روز قیامت چنان است که خداوند به خاطر فاطمه، به دوستان آن حضرت نیز، مقام شفاعت می دهد. هنگامی که شیعیان فاطمه (علیها السّلام) همراه وی به در بهشت می رسند، خداوند در دلشان می افکند که به پشت سر بنگرند. وقتی چنین کنند، ندا می رسد: دوستان من! اکنون که شفاعت فاطمه را در حقّ شما پذیرفتم، نگران چه هستید؟
آنان عرضه می دارند: پروردگارا! ما نیز دوست داریم در چنین روزی مقام و منزلت ما برای دیگران آشکار شود.
ندا می رسد: دوستانم! برگردید و هر که به خاطر دوستی فاطمه شما را دوست داشت و نیز هر که به خاطر محبّت فاطمه به شما غذا، لباس یا آب داده یا غیبتی را از شما دور گردانیده، همراه خود وارد بهشت کنید.»(12)
5- به سوی بهشت
حضرت فاطمه (علیها السّلام) پس از شفاعت دوستان خود و فرزندانش و رسیدگی به شکایتش در دادگاه عدل الهی به فرمان خدا، با جلال و شکوه خاصّی وارد بهشت می شود.
پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
«روز قیامت، دخترم، فاطمه در حالی که لباس هایی اهدایی خداوند را که با آب حیات آمیخته شده، پوشیده، محشور می شود و همه ی مردم از مشاهده ی این کرامت تعجّب می کنند.
آنگاه لباسی از لباس های بهشت بر وی پوشانده می شود. بر هزار حلّه ی بهشتی برای او با خطّ سبز چنین نوشته شده است: دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را به بهترین شکل ممکن، کامل ترین هیبت، تمام ترین کرامت و بیشترین بهره وارد بهشت سازید. پس، فاطمه (علیها السّلام) را به فرمان پروردگار در کمال عظمت و شکوه، در حالی که پیرامونش هفتاد هزار کنیز قرار گرفته، به بهشت می برند.»(13)
6- استقبال حوریان بهشتی
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به حضرت فاطمه (علیها السّلام) فرمودند:
«هنگامی که به بهشت می رسی، دوازده هزار حوریه که تاکنون به ملاقات کسی نرفته و نخواهند رفت؛ در حالی که مشعل های نورانی به دست دارند و بر شترانی از نور که جهازهایشان از طلای زرد و یاقوت سرخ و مهارهایشان از لؤلؤ و مروارید درخشان است، سوارند، به استقبالت می شتابند.
پس وقتی داخل بهشت شدی، بهشتیان به یکدیگر ورودت را بشارت خواهند داد و برای شیعیانت سفره هایی از گوهر (14)که بر پایه هایی از نور برقرار ساخته اند، آماده می سازند و در حالی که هنوز سایر مردم گرفتار حسابرسی اند، آنان از غذاهای بهشتی می خورند.(15)
7- اوّلین سخن حضرت فاطمه (علیها السّلام) در بهشت
سلمان فارسی از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) چنین روایت کرده است:
«هنگامی که فاطمه داخل بهشت می شود و آنچه خداوند برایش مهیّا کرده، می بیند، این آیه را تلاوت می کند:
«اَلحَمدُللهِ الَّذِی أذهَبَ عَنَّا الحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ* الَّذِی أحَلَّنَا دَارَ المُقَامَةِ مِن فَضلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیها نَصَبٌ وَ لَا یَمسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ؛ (16)
ستایش و سپاس ویژه ی خدایی است که اندوهمان را زدود. همانا پروردگار ما آمرزنده و پاداش دهنده است. پروردگاری که در سایه ی بخشش خود، ما را به بهشت و اقامتگاه همیشگی مان فرود آورد. ما در آنجا با رنج و ملالی رو به رو نمی شویم.»
8- زیارت انبیا از حضرت فاطمه ی زهرا (علیها السّلام) در بهشت
آنگاه که همه ی انبیا و اولیای خدا وارد بهشت شدند، آهنگ دیدار دختر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می کنند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به حضرت فاطمه (علیها السّلام) فرمودند:
«هرگاه اولیای خدا در بهشت مستقر گردیدند، از آدم گرفته تا سایر انبیا همه به دیدارت می شتابند.»(17)
9- عنایات خداوند به حضرت فاطمه (علیها السّلام) در بهشت
پروردگار منّان به حضرت فاطمه ی زهرا (علیها السّلام) در بهشت عنایاتی ویژه خواهد داشت. بخشی از آن عنایات چنین است:
9-1- خانه های بهشتی
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«هنگامی که مرا به معراج بردند و داخل بهشت شدم، به قصر فاطمه رسیدم. درون آن هفتاد قصر بود که تمام در و دیوار و طاق هایش از دانه های مروارید سرخ ساخته و همه ی آنها به یک شکل زینت داده شده بود.»(18)
9-2- همنشینی با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)
پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به حضرت علی (علیه السّلام) فرمودند:
«یا علی! تو و دخترم، فاطمه در بهشت در قصر من، همنشین من هستید.»(19)
سپس این آیه را تلاوت فرمود:
«برادران بر تخت های بهشتی رو به روی هم می نشینند.»(20)
9-3- درجة الوسیله
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«فِی الجَنَّة دَرَجَةُ تُدعَی الوَسیَلةُ فَاِذا سَاَلتُم اللهَ فَاساَلُوا ِلیَ الوَسیِلَةَ قَالُوا یَا رَسُولَ اللهِ مَن یَسکُن مَعَک فِیها؟ قَالَ عَلیً و فاطمةٌ و الحَسَنُ وَ الحُسَین؛(21)
در بهشت درجه ای به نام «وسیله» است. هرگاه خواستید، هنگام دعا چیزی برایم بخواهید، مقام وسیله را از خداوند خواستار شوید. گفتند: یا رسول الله! چه کسانی در این درجه(مخصوص) با شما همنشین خواهند بود؟ فرمود: علی، فاطمه، حسن و حسین.»
علّامه امینی در ذکر منقبت بیست و ششم حضرت فاطمه (علیها السّلام) می نویسد:
از مناقب حضرت زهرا (علیها السّلام) همراه بودن او با پدر، همسر و فرزندانش در درجه ی وسیله است. آنجا پایتخت عظمت حضرت حق، تبارک و تعالی است و جز پنج تن (علیهم السّلام) هیچ یک از انبیاء اولیاء، مرسلین، صالحان، فرشتگان مقرّب، کسی بدان راه نمی یابد.(22)
9-4- سکونت در حظیرة القدس
سیوطی در «مسند» می نویسد:
«إِنَّ فاطِمَةَ وَ علیاً و الحسنَ و الحسینَ فِی حَظِیرَةِ القُدسِ فِی قُبَّةٍ بَیضَاء سَقفُها عَرشَ الرَّحمنِ؛(23)
فاطمه، علی، حسن و حسین در جایگاهی بهشتی به نام «حظیرة القدس» در زیر گنبدی سفید به سر می برند که سقف آن عرش پروردگار است.»
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«در قیامت، جایگاه من، علی، فاطمه، حسن و حسین سرایی زیر عرش پروردگار است.»(24)
نویسنده ی «خصایص فاطمه»، ضمن بیانی مفصّل درباره ی حظیرة القدس، می نویسد:
والاترین جایگاه ها در بهشت، حظیرة القدس است.(25)
9-5- بخشیدن چشمه ی تسنیم به حضرت فاطمه (علیها السّلام)
طبری از همام بن ابی علی چنین نقل می کند:
به کعب الاحبار گفتم: نظرت درباره ی شیعیان علیّ بن ابی طالب (علیه السّلام) چیست؟
گفت: ای همام! من اوصافشان را در کتاب خدا می یابم. اینان پیروان خدا، پیامبرش و یاران دین او و پیروان ولیّ اش شمرده می شوند.
اینان بندگان ویژه ی خدا و برگزیدگان اویند. خدا آنها را برای دینش برگزید و برای بهشت خویش آفرید.
جایگاهشان در فردوس اعلای بهشت است. در خیمه ای که اتاق هایی از مروارید درخشان دارد، زندگی می کنند. آنان از مقرّبین ابرارند و سرانجام از جام «رحیق مختوم» می نوشند.
رحیق مختوم چشمه ای است که به آن «تسنیم» گفته می شود و هیچ کس جز آنها از آن چشمه استفاده نخواهد کرد. تسنیم، چشمه ای است که خداوند آن را به فاطمه (علیها السّلام)، دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و همسر علیّ بن ابی طالب (علیه السّلام) بخشید و از پای ستون خیمه ی فاطمه جاری می شود. آب آن چشمه چنان گواراست که به سردی کافور و طعم زنجبیل و عطر مُشک شباهت دارد… .(26)
خدایا ما را از شفاعت آن دُرّ گرانبها بی نصیب مگذار.
—————————————————–
پینوشتها:
1. بحارالأنوار، ج43، ص 225.
2. فاطمة الزّهرا، ص 74؛ امالی صدوق، ص 16.
3. بحارالأنوار، ج43، ص 225.
4. امالی صدوق، ص 16.
5. مناقب علیّ بن ابی طالب(ع)، ص 63.
6. بحارالأنوار، ج43، ص 220.
7. همان، ص 221.
8. همان.
9. همان، ص 222.
10. تفسیر فرات کوفی، ص 114.
11. بحارالأنوار، ج43، ص 15.
12. تفسیر فرات کوهی، ص 114.
13. ذخائر العقبی، ص 48.
14. کنایه از غذاهای بسیار خوب است.
15. بحارالأنوار، ج43، ص 277.
16. القطره، ص 192؛ سوره ی فاطر(35)، آیات 34-35.
17. بحارالأنوار، ج43، ص 227.
18. همان، ص 76.
19. فاطمة الزّهراء، ص 99.
20. سوره ی الانسان(76)، آیه 13.
21. فاطمة الزّهراء، ص 99.
22. همان، ص 113.
23. مسند فاطمة، ص 45؛ کفایة الطّالب، ص 311.
24. فاطمة الزّهراء، ص 100.
25. خصایص فاطمة، ص 341.
26. بشارة المصطفی، ص 50.
به نقل از سایت صالحین